Çok Sevme [Kar&Yar]

7. Bölüm: Neden Ya Neden?!

"Ezgi!!! ya bırak kızımı sen kimsin be!!"

"Anne!!!

Arkadan bir başkasıda beni tuttu. Sürüklemeye başladılar. Sonrada arabaya..

"Yansiz kimsiniz?!! Bırakın bizi?!! Ezgi kızım korkma kurtulcaz tamam mi?!!"

"Anne korkuyorum!!"

"Ya tamam siz ne isterseniz yaparım.. Ama bari şimdi bırakın brda kızımın yanında oluyum.."

"Kes sesini!!!"

"Lütfen o çok küçük oja bi zarar vermeyin lütfen..."

"Ağzını bağlayın!!!"

Ağzımı bağladılar... Sornada gözlerimi.. Artık hiç bişi göremiyorum. En kötüsu kızımın sesini duyamıyorum. Onunda ağzını bağlamışlar herhalde..

Arabadan indirdiler. Bi süre sonra bi eve girdiğimizi hissettim.

"Tmm gidin!"

Bu ses... Cevher

Gözleeimi açtılar ellerimi bıraktılar. hemen gidip ezgiye sarıldım.

"Geri döncez annem sakın korkma tamam mı güzel kızım benim.."

"Yarenim :)"

"Bırak lan bizi!! Ne istiyorsun?!!'

"Seni!"

"Bırak peşimi artık yeter be!!! Bırak gidelim"

"Ama yarebim olmuyor ki böyle şu küçük cadının canı söz konusu..."

"Ben cadı değilim!!!"

"Sana benziyor.."

"Ona sakın bişi yapmaya kalkma sakın dedim anladın mi?!!!"

"Bizimde böyle çocuklarımız olacaktı.."

"Olmayacaktı ben seni hiç sevmedim!!"

"Sevmek zorundasın! O karlos itinde ne buldun?!!!"

"Babam hakkında böyle konuşamazsın!! Seni döverim!!"

"Ezgi karışma sen annecim"

"Beni hergün öldürdün yaren. Sebin yüzünden her gün tekrar tekrar öldüm. Bu kıza hamile kaldığını öğrendiğimde bebeğinin karnında ölmesini istedim. Ama vazgeçtim. Şimdi diyorum ki keşke o zaman öldürseymişim. Daha bebekken ölseydi belki dhaa mutlu oldurduk..."

"Ya sen ne saçmalıyorsun??!!"

"Anne gidelim!!"

"Bundan sonra sizi özelliklede seni yaren asla bırakmıycam! Karlosu bir daha görmek yok!!"

"Anne.. Gidelim!!"

"Karlosu çağırın!!!"

Herkes gitti karlosu çağırmaya..

Çok geçmeden karlosun sesini duydum. Burdaydı.

"Yaren.."

"Baba.."

"Karlos.."

"Karlos.. Karlos.. Karlos.. Sana en acı gününü yaşatacağım! Kork benden! Şimdi defol git"

"Onları almadan bi yere gitmem!"

Hemen bizi tuttular...

"Karlos defol git dedim. Ortalığı karıştırıyorsun!!"

"Karlos git bitanem.. Biz gelcez.. Sakın korkma ben korurum bizi..

"Sizi bırakamam.."

"Gelcez karlosum.. Git şimdi...

İçi sızlayarak gitti. Gözleri doldu. Yaşlar süzüldü. Ama hala çok dik duruyordu. İçden içden bu kadar üzülürken nasıl dışarıdan bu kadar dik gözükebiliyorsun karlosum?

Gitti..

"Al bu anahtarı odanızın anahtari belki kitlemek istersin! Sakın kaçmaya kalkışmayın Ezgi ölür.."

Odaya gittik. Ezgi geldiğimizden beri ağlıyor.

"Annem ağlama gitcez babanın yanına sakın korkma.."

"Anne.. Ben ölmek istemiyorum. Sizi bırakmak istmiyorum."

O adamın söylediği sözler olmayacakü kızımı..

"Şhtt annem o nasıl söz. Oyle bişi zaten olmayacak.."

"Korkuyorum anne. Sizi bir daha göremem diye korkuyorum."

"Kızım bak bakım bana! Korkma!"

Ağlayarak uyudu. Yatağa yatırdım. Yanına uzandım. Oda biraz sıcak olunca camı açmak istedim. Ama cam zincirlenmiş.. Benim kaçacağımı düşünmüş. Salak şey

Göz kapaklarım yavaş yavaş kapanmaya başladı bi anda halszizleşneyr başladım. Uzaktsn karlosun sesi geliyordu. Onu gorebiliyorum ana çok halsizleştim. Noldu bi anda?

"Yarenim gelin ben burdayım gledim.. Gidicez"

"gelemiyorum bitanem.."

"Yareh yapabilirsin camı aç"

"Cam zincirli.." diyebildim sadece, ayağını kaldıracak gücüm yok. Noldu bi anda yaren!

Yoksa bu cevher bana bişi mi verdi de ben böyle oldum karlos burda ama gidemiyorum.

Cama taş attı. Ama bişiyi düşünmeden attı. Cam olduğu gibi bizim üstümüze yıkıldı. Heryer cam oldu. Ezgi sıçrayarak uyandı.

"Kızım bak baban gelmiş.. Hadi git"

Camdan atladı gitti..

"Yaren gelsene"

"Ben gelemem. Olmaz. Siz gidin götür ezgiyi.."

Karlos çok sinirlendi gözlerinden anladım. Gittiler. Arkalarından bakarken bi anda odamin kapsı kırıldı. içeri girdi.

"noluyo?"

"yaren!!!!"

"ay içmişsin sarhoşsun"

"Yaren!!"

çığlık attım. ne kadar işe yarar bilmiyorum ama...

İNSTAGRAM: @SEBNEMBOZOKLUFANİ