Çok Sevme [Kar&Yar]

8. Bölüm:Kalbimi Acıttın..

Şimdi ben bişi yaptım hikayede. Biraz ileri sardım. Yani siz sanki geçen bölümden 5-6 ay geçmiş gibi okumaya devam edin. :) karlos yarene bişi olmadan Malatyalı dan kurtardı :) bakalım şimdi neler olacak :(
Belkide herşeyi unutarak başlamak en iyisi olabilir.. Herşeyi unutmayı. O kadar çok denedim ki? Ne zaman tam unuttum desem yeniden başka bi felaket çıktı karşıma.. Artık dayanmakta o kadar güçlük çekiyorum ki.. Karlos'un da umrunda değiliz. Değiliz dediğim de yani ben,Ezgi ve bebeğimiz.. Evet hamileyim. Karlosdan bi oğlumuz olucak. Ama kendilerinin umrunda değil. Zaten eve  doğru dürüst gelmiyor. Evleneli yarın tam 1 sene olacak. Ama neredeyse bi kaç aydır karlosla düşman gibiyiz. Ben ona ne kadar sıcak davranmaya çalışırsam çalışıyım. Bağırıyo, dövüyo.. bazen Ezgi'ye patlıyor.. Napacağımız hakkında hiç bir fikrim yok.. Zamana bırakıyorum ama bi yararı olmuyor tersine daha çok zararı dokunuyo ilişkimize..

Saat gece yarısını geçti.. Ezgiyi yatırdım. Başında bekliyorum.. Karlos'da  ortalarda yok.. Hergün o gelene kadar bekliyorum.. bazen gece 3-4 gibi geliyor.. bazen sabah geliyor.. Barlarda,başkalarının koynunda yatarken, ben burda oğlumun hayata tutunabilmesi için mücadele veriyorum. Kızım da küçük.. onun bize bunalrı yaşatmaya hakkı yok! Burda ölsem haberi yok! Bişi olsa haberi yok! Böyle davranarak! Ne yapmaya çalışıyor.. Amacı ne..?

Geldi galiba odaya gitti.. ben Ezgiyi öpüp yanına gittim.

"Gecen nasıldı?" Diye konuya daldım. Beklemiyordu herhalde. Cevap vermedi.
"Bişi soruyorum!"

"Yaren sus kalbini kırmak istemiyorum." Bi anda gülmeye başladım. Sinirlerim bozuldu. Bu adam ne yapmaya çalışıyor? 'Sen benim kalbimi daha ne kadar kıracaksın ki? Merat etme zaten artık istesende kıramazsın. Yeteri kadar kırık.."

"İzninle. Uyuyacağım. Ezginin yanına git."

"Gitmiyorum lan gitmiyorum böyle kurtulamazsın artık git demekle olmuyo karlos. Sen napıyorsun? Kaç aydır.. şu yaptıklarına bak! Ben hamileyim ve bi oğlumuz  olacak. Ama senin umrunda mı? Pardon sormamalıydım. Zaten umrunda olmadığını çok iyi biliyorum. Keşke birazcık değer versen dicemde zaten senden beklemiyorum artık. Değer falan umrumda değil. Ama ben evde hergün sancılanıyorum. Düşük tehlikem var. Neyse insan senin kadar gerizekalı olmasın be!!" Karlosun bişi demesine fırsat vermeden Ezginin yanına gittim.

Sabaha kadar ağladım. Ara sıra sancılarım tuttu. Ama aldırmadım..

Sabah karlos erkenden çıktı gitti. Gece yada yarın sabah gelir(!)

Başta ben ve oğlu onun umrunda değilsek, o bizim hiç umurumuzda değil. Naparsa yapsın. Kimle sabahlarsa  sabahlasın. Umrumda değil dicem diyemiyorum. Allah kahretsin ki aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Acaba nerde?  Acaba napıyor? Falan falan.. Çok seviyorum ben bu adamı ya naparsa yapsın. Seviyorum vazgeçemiyorum. Ama.. Neyse ya..  her geçen gün beni kendinden daha fazla uzaklaştırıyor, aramız her geçen gün daha fazla bozuluyor. Ve en kötüsü,beni en çok üzen bunu kendi istiyor olması...