The Killermachine (Dutch)

8

[pov Karin]

'Doe die bal naar mij!', schreeuw ik. Ik krijg de bal en ren richting het doel van de tegenstander, net als ik er voor sta word de bal afgepakt door de tegenstander. Zo snel ik kan ren ik terug om weer te verdedigen, maar het lukt me niet en de tegenstander krijgt een schot op doel. Iedereen staat te kijken naar de keeper en gelukkig heeft onze keeper de bal klem en behouden we onze voorsprong van 2-0. Na nog zo'n 10 minuten te hebben gespeeld fluit de scheids af en hebben we de wedstrijd definitief gewonnen. De vieze geur van de kleedkamer sluipt in m'n neus zodra ik d kleedkamer in loop. Snel douche ik me en ga naar huis. Hoe laat kom je dan? stuurt Ines vanaf haar mobiel naar mij. Ik ga nu eten, daarna? stuur ik terug. Oke is de reactie terug. Ik loop naar de keuken en ga aan tafel zitten. Wij hebben de keuken en eethoek bij elkaar inzitten. De keuken is voor de rest niet zo bijzonder, gewoon de standaard dingen, we hebben wel aardig wat ruimte in de keuken. We eten vandaag lasagne, wat ik nogal lekker vind. Ik ben gelijk te eten als ik de lasagne voor m'n gezicht krijg en heb het in een paar minuten op. 'Mam! Ik ga naar Ines hoor', schreeuw ik onderaan de trap naar boven. 'Oké, veel plezier', krijg ik als reactie van mijn ma terug.

[pov Naut]

'En?', vraag ik aan een politieagent. 'Er is niemand meneer', zegt de politieagent terug. Hoe kan dat nou denk ik terwijl ik verder het huis in loop. 'Zijn er op het eerste gezicht dingen achter gelaten waar afdrukken op kunnen zitten?', vraag ik dan daarna. 'Er zijn wel een paar voorwerpen waar vingerafdrukken op kunnen zitten', reageert de politieagent terug. 'Mooi, laat het onderzoeken', commandeer ik dan en loop verder. In de schuur zie ik een stoel staan. Die stoel ziet er niet comfortabel uit en ik zie dat je kan vastgebonden worden aan je armen en benen. 'Laat dit ook maar controleren', zeg ik terwijl ik weer weg loop. Snel loop ik naar buiten en steek ik een sigaretje op. Even dooft al het geluid om me heen en ben ik in m'n eigen wereldje.

[pov Ines]

'Heeey, kom binnen', zeg ik als ik de deur open heb gedaan. 'Laten we boven gaan zitten', zeg ik. 'Goed plan', zegt Karin terug en we lopen de trap op, ik vooraan en Karin achter me. Als we boven op m'n kamer zitten begint er een lang gesprek. 'Ik heb honger, zullen we wat eten halen?', vraagt Karin en ik knik instemmend. 'We gaan even, doei mam', zeg ik en loop snel naar buiten en sluit de voordeur.

[pov onbekende]

Hèhè, eindelijk gaan ze naar buiten. Wel jammer dat ze met z'n tweeën zijn, volgens mij willen ze het me moeilijk maken. Gelukkig gaan ze wel lopen daar word het dan weer een stuk makkelijker van. Ik wacht tot ze een eindje voor me zijn en dan volg ik ze, tot ze op een meer afgelegen stuk komen en dan sla ik toe. Na niet lang volgen lopen ze op een afgelegen stuk en begin ik naar ze toe te rennen. Uiteindelijk ben ik zo dichtbij dat ze m'n voetstappen kunnen horen. Geschrokken kijken ze allebei om en uit paniek beginnen ze te rennen. Zo snel ik kan pak ik m'n doekje met het slaapspul en houdt het voor Karin's mond. Ze valt op de grond en dan ren ik naar Ines. Ines is moeilijk bij te houden, ze kan aardig hard rennen, maar uiteindelijk kan ik ook bij haar het slaapmiddel voor haar mond houden en valt ze op de grond. Snel neem ik haar mee, naar de nieuwe locatie. Jarno kwam binnen en ik weet zeker dat hij de politie heeft ingelicht, dus ben ik maar snel naar een soort verlaten bedrijf gegaan, samen met Lisa en Raisa en straks hoort Ines ook bij de verzameling.

[pov Karin]

Waar ben ik? is de eerste vraag die in me opkomt als m'n ogen weer opengaan. Slaperig sta ik op en weet ik weer iets. Volgens mij liep ik hier met Ines en kwam toen die griezelige ontvoerder. Helemaal in paniek ren ik zo snel ik kan naar een politiebureau en vertel ik m'n verhaal. Naut luistert geduldig naar m'n verhaal, maar om heel eerlijk te zijn kan die er niet veel mee volgens mij. Teleurgesteld en nog steeds verward na wat er is gebeurd ga ik naar huis en ga ik direct in bed liggen. Na even gelegen te hebben viel ik weer in slaap, het lijkt wel of dat spul nog steeds werkt. 'Word eens wakker joh, het is nog geen bedtijd', hoor ik opeens een bekende stem zeggen. Het was m'n ma die zich waarschijnlijk afvroeg waar ik was gebleven. Ze kijkt me aan met een vragend gezicht alsof ik iets aan haar uit te leggen heb. 'Wat?', vraag ik. 'Nou wat is er gebeurd, je gaat niet zomaar direct naar je bed zonder wat te zeggen', krijg ik als reactie, wat ik al had verwacht. Dan vertel ik alles en zo te zien weet m'n ma ook niet wat ze moet doen en ze zegt alleen: Laat het maar aan de politie over dan. Samen lopen we naar beneden en kijken we televisie. Onze woonkamer is best groot, ook hier is opzich best veel ruimte. We hebben een bank en twee stoelen, niet een al te grote televisie en een computer staan. Voor de rest hebben we hele leuke witte bolletjes aan de gordijnen. Door het televisie kijken is het al snel laat en ga ik naar bed.

De volgende ochtend als ik naar beneden ben gelopen zie ik de nieuwe krant op de tafel liggen. Meestal blader ik snel door de kopjes heen, maar vandaag niet. Direct op de voorpagina al, stond iets wat me aangreep en waar ik mee te maken heb. Snel las ik over de regels.....