The Killermachine (Dutch)

11

[pov Leo]

Dan komt de politie binnen en grijpt de misdadiger, typ ik op m'n toetsenbord en de letters verschijnen op het scherm. Ik schrijf een verhaal en het gaat over een misdadiger die van alles fout doet. De laatste tijd sluit ik mezelf een beetje af van de rest, vooral door de ontvoeringen. Je merkt het wel als je alleen nog meer over bent met Aron, Jarno, Jaro, Marlijn en Karin. Ik zit veel vaker op m'n kamer hopend dat ze nog leven, want op dit moment voelt het alsof ik niet zonder ze kan. De dagen lijken sloom te gaan en veel nieuws over de zaak komt er niet naar buiten. Alleen een paar hints en Schroten die opgepakt is, maar ik heb zo'n mijn twijfels of hij wel eens hier achter zit. Tot nu toe wel want er zijn geen nieuwe ontvoeringen geweest na de arrestatie. Vooral 's avonds wil ik niet naar bed, je hebt zoveel nadenk tijd en het maakt het alleen maar erger. 

[pov Ines]

Na een tijdje m'n ogen dicht geknepen te hebben door al die schoten open ik ze. Ik zie Raisa voor me staan, er komen veel tranen over haar wangen rollen. 'Hoe kan dit?', vraag ik en Raisa reageert niet eens meer. We hebben tientallen schoten gelost, maar staan allebei ongedeerd tegenover elkaar. 'Ik denk dat het een wonder is', zegt Raisa. Net als ik naar Raisa wil om een knuffel te geven gaat de deur open. 'Ja, niks geen wonder', zegt The Killermachine en loop met stevige passen op ons af. 'Stop! Laat ons gewoon allebei leven!', schreeuw ik, maar The Killermachine blijft lopen. The Killermachine pakt een stok van de grond en begint Raisa heel haard te slaan. Tot mijn verbazing zie ik dat er nog een kogel in het geweer zit. Snel richt ik en schiet ik, ik ben niet zo goed in schieten en schoot The Killermachine dus in het been. Een pijnlijke kreet verlaat The Killermachines mond en The Killermachine strompelt achteruit. Uit schrik laat ik mijn pistool vallen en zie ik The Killermachine langzaam naar de deur strompelen. Ik kon de moed niet meer vinden om nog een keer te schieten en ik blijf dus verstijfd kijken naar wat The Killermachine doet. Opeens zie ik dat die een pistool pakt en Raisa schiet door haar hoofd. Nu schrok ik nog erger en zo snel ik kan loop ik naar Raisa, niet meer boeiend dat die mij ook gewoon nog kan neerschieten. Als ik bij Raisa ben zie ik in m'n ooghoeken dat The Killermachine de ruimte heeft verlaten en de deur heeft dicht gedaan.

[pov Onbekende]

Waarom doe ik toch zo onvoorzichtig de laatste tijd? Is de enige vraag die in m'hoofd rond spookt. Snel strompel ik naar de EHBO doos en doe verband om m'n wond. Gelukkig ging de kogel niet in m'n been maar schaafde de kogel min of meer langs mijn huid. Als ik klaar ben loop ik weer richting de kamer en kijk ik eerst even door het raam. Ik zie Ines geknield bij Raisa, huilend, gebroken. Misschien moet ik toch maar even wachten voordat ik haar een aanslag laat plegen. 'Focus', praat ik hardop tegen mezelf. Waarom ineens zo'n goed hart? Denk ik dan weer. Een diepe zucht verlaat mijn mond en daarna loop ik de kamer binnen. 'Sorry Ines, het hoort bij het ritueel. Kom je mee?', vraag ik en Ines kijkt me ongeloofwaardig aan. 'Eerst vermoord je één van mijn vrienden en nu probeer je aardig te doen?', vraagt Ines vol verbazing. 'Ja, ik zie dat je gebroken bent, dat was niet de bedoeling, ik dacht dat het leuk was', reageer ik terug. 'Wie ben je dan? Vertel het me als je het toch niet meer leuk vind', vraag en zegt Ines. 'Nee, dat kan ik niet', zeg ik en pak dan Ines bij haar arm. 'Kom mee', zeg ik en Ines laat haar meetrekken zonder tegen te stribbelen.

[pov Aron]

'Ik heb dit slaapmiddel bij me omdat... mijn oma het aan me gaf en ik slaapproblemen heb. maar dat is niet datgene wat ik niet durfde te vertellen, of liever niet wilde vertellen', zegt Marlijn waarop ik reageer: Wat dan wel? Ik hoor Marlijn een keer slikken. 'Mijn oma is er niet zo goed aan toe en dit gaf ze aan mij dus zit er ook gelijk een herinnering aan', snikt Marlijn. Ik zucht een keer en zeg dan: Sorry, als ik iets kan doen vertel het me dan. Ze knikt, en toch vind ik iets aan het verhaal niet kloppen. Wie gebruikt er nou vloeibaar slaapmiddel dat na een paar seconden al werkt omdat je slaapproblemen hebt. Ik snap het niet, maar ze zal vast een goede reden hebben. Ik kan het wel vragen, maar ik denk dat ze dan een opgejaagd gevoel krijg, alsof ik haar niet vertrouw. Ik vertrouw haar wel, maar blijf wel realistisch. Ik krijg een glimlach door die gedachtes. 'Wat is er?', vraagt Marlijn die m'n lach opmerkte. 'Ooh, gewoon een binnenpretje', zeg ik als ik haar aankijk en daarna kijk ik weer naar buiten door het raam. Na een tijdje is de trein aangekomen in Hardenberg en gaan we allebei onze eigen weg weer. Toch blijft de gedachtes van dat slaapmiddel in mijn hoofd. Mijn gevoel zegt gewoon dat er iets niet klopt aan dat verhaal.

[pov Jarno]

Ik doe de deur open van mijn huis omdat ik net thuiskom. Als ik binnen ben zie ik dat niemand thuis is, gelukkig, heb helemaal geen zin in mensen op dit moment, gewoon even alleen tijd. Kan ik mijn wekelijkse ritueel ook doen. Ik zoek K3 muziek op op m'n mobiel en dans er helemaal op los en dat houd ik een tijdje vol. Ik ga er zo op in dat ik blind wordt voor de buitenwereld, wat er om me heen gebeurd. BAM! Hoor ik en ik zet snel m'n muziek af en ga voorzichtig kijken wat het was. Als ik van de keuken naar de schuur wil lopen zie ik opeens een schaduw achter me......