The Killermachine (Dutch)

10

[pov Karin] (christen)

Daar sta ik dan, voor de best wel grote witte kerk in m'n stad. Rotterdam, een miljoenenstad en ik ga daar naar de kerk. Ik ga bidden, bidden tot God en vestig even al mijn aandacht op hem. Langzaam loop ik de kerk in en zie in de verte al de zaal waar ik moet zijn. Als ik naar binnen loop en vestig mezelf op een bankje zie ik de dominee al lopen. De kerk is van binnen ook wit, met houten meubilair en podium en er is glas in lood in de vorm van een kruis aanwezig achter de dominee. We bidden wat en zingen wat psalmen en zo duurt de dienst nog wel even. Uiteindelijk is de dienst klaar en nadat ik de collecte heb gegeven loop ik weer langzaam naar buiten. Buiten zie ik een man met een mes staan en hij rent naar me toe. Snel ren ik weg van hem en dan gebeurde het. Ik weet niet wat het was, maar herinneringen van vroeger komen boven. Gelach ontstaat in mijn gedachtes, gelach van m'n gezin, gelach van m'n vrienden. Opeens zie ik een beeld van m'n geboorte voor me en nog meer gebeurtenissen. Ze lopen wel op chronologische volgorden en ze naderen steeds op het punt dat ik hier sta. Nu ben ik bij zaterdag, toen ik met vrienden had afgesproken. Toen kwam het, zondag ik zag mezelf naar de kerk lopen en een tijdje later eruit. De man rende dus in m'n hoofd weer naar me toe en bam toen viel ik. Ik slaakte een pijnlijke kreet en zag de man boven me leunen toen ik m'n ogen open deed. De man leek op een typische zwerver, schaars en kapotte kleding, raar gebrabbel en vies en vet haar. Ik zie hoe hij het mes boven m'n hoofd houdt en dan in m'n hoofd steekt.

[pov Jaro] (moslim)

Daar sta ik dan, voor de aardig grote moskee. Het is niet een hele bijzondere moskee, het heeft een koepel en twee minaretten. Ik loop naar binnen en doe m'n schoenen uit en loop richting de wasruimte. Ik was mezelf zodat ik weer rein ben en loop dan de gebedsruimte in. We bidden voor Allah en we doen alle rituelen die aan zo'n dienst verbonden zit. We leren ook uit de koran en bidden in de richting van Mekka. Ook praten we gezellig met elkaar, want het blijft een plek van samenkomst. 'Hallo', zeg ik tegen een man naast me. 'Hoi', reageert hij terug. 'Heb je het gehoord, die aanslag op een moskee in Mekka?', vraag ik waardoor ik daarna een geschrokken gezicht zie. 'Nee, zijn er ook doden gevallen?', vraagt hij waarop ik reageer: ja, best veel moslims zijn gestorven. 'De aanslag werd gepleegd voor een boodschap, volgens mij waren ze niet gelovig genoeg', ratel ik aan één stuk door. 'Sorry, vreselijk', reageert hij. 'Ze lieten ook een boodschap achter, ze riepen: "Voor de echte gelovigen". Daarna blijft het stil tussen ons, we keken elkaar alleen nog een paar keer aan. Na de dienst liep ik naar buiten, maar net voordat ik naar buiten wilde lopen zag ik een terroriste lopen. Je vraagt je vast af hoe ik dat weet, dat zal ik uitleggen. De terroriste liep met een hard tempo de moskee binnen en ze had een geweer in haar hand. Zo snel ik kan rende ik naar buiten en hoorde achter me een explosie, dat vast in de moskee was. Tot mijn schrik zie ik de terroriste achter me aan rennen en ze lost verscheidene schoten. Opeens zie ik een soort visioen van de toekomst. Ik zie dat ik in een huis zit en dat de terroriste me gevonden heeft. Snel zucht ik het weg en ren ik verder. Om niet geraakt te worden door de schoten vlucht ik een huis in, waar op dat moment toevallig niemand thuis is. Ik ren de trap op maar wordt net tegen gehouden door de terroriste. Ze komt zowat bovenop me zitten en houdt de loop van het geweer tegen m'n hoofd en schiet er dan doorheen.

[pov Aron] (Jood)

Daar sta ik dan, voor de best wel kleine synagoge. Het is niet heel bijzonder, het lijkt op een doodnormale synagoge. Ik loop langzaam naar binnen en doe alle rituelen wat van me word verwacht. Ik bid naar mijn God. Ik vind het vreselijk hoe de joden zijn onderdrukt in de jaren, maar ben blij dat er nog wat zijn onder andere ik. Na een lange dag door gebracht te hebben loop ik langzaam uit de synagoge. Wanneer ik buiten ben zie ik een toeriste staan die naar me toe komt lopen. 'Hallo, weet u waar de supermarkt hier zit?', komt eruit in het Duits. Ik vraag haar of ze Engels kan en we hervatten ons gesprek in het Engels. Ze vertelt dat ze uit Duitsland komt en hier op vakantie is, een Duitse toerist. Ik vertel haar waar de supermarkt is en dan loopt ze weer weg. Halverwege draait ze zich om en rent op me af met een mes. Zo snel ik kan ren ik weg en na een tijdje rennen duik ik snel een huis in. Een paar nieuwsgierige ogen kijken me dan aan en ik vraag ze of ik kan schuilen voor iemand voor een tijdje. 'Je wilt dus onderduiken?', vraagt een man uit het huis. 'Ja, graag', reageer ik terug. Snel wordt ik in een soort kast gedrukt en ik blijf daar gespannen een tijdje zitten. Opeens krijg ik herinneringen van vroeger in m'n gedachten. Ik hoor gelach, gelach van m'n familie, gelach van m'n vrienden. Ik zie alle gebeurtenissen vanaf m'n geboorte. Hoe m'n opa voor m'n ogen werd vermoord door een Duitse soldaat tot het moment van vandaag dat die Duitse toerist op me af komt. Opeens hoor ik voetstappen de trap op en zie ik dat de toerist me heeft gevonden en me door m'n hoofd steekt.

[pov Marlijn] (Hindoe)

Daar sta ik dan, voor de kleine tempel van mijn stam. We wonen met maar een paar mensen in de natuur. We hebben een dorpje met de basic dingen, meer niet. Ik loop langzaam de tempel binnen en doe alles wat ze van me verwachten, ook al ben ik vrij om te doen, wat ik wil bidden en hoe. Ik bid voor veel goden, want ik geloof er veel. Na een dag in de tempel te hebben gezeten loop ik naar buiten en zodra ik buiten ben zie ik een tijger die op me af komt. Zo snel ik kan ren ik weg van de tijger. Opeens krijg ik een soort visioen en zie ik hoe de tijger op me springt en geen genade met me heeft. Het visioen komt uit, niet veel later. De tijger is sneller en springt op me en laat me achter in kleine stukje, hij laat niks meer van me over.