En arkaya geçtim, herkez yeniden vana dik dik bakmaya başladı bütün sıralar dolmuştu benimki hariç ve biri kapıyı açıp içeri girdi ve kahretsin o çocuk.Çocuk yüzünü ekşiterek yanıma oturdu herkez fısıltiyla konuşuyodu ama bikaç kişinin sesini duymuştum."ıyy ne çirkin bir kız,tellerine bak ne kadar iyrenç,gözlükleri m.ö. mi satılıyodu acaba,berkay'a acıyorum doğrusu"demek çocuğun adı berkay' dı ay çocuğun ismi bile güzelken ben nasıl böyle birini nasıl kendime düşman belledim?
Oh hoca geldi sonunda.Herkez arkamdan konuşmayı bırakıp ayağa kalktılar bende tam ayağa kalkarken telefonum çalmaya başladı. Yine herkez bana pis pis bakıyodu özür dilerim hocam deyip telefonumu sezsize aldım. Annem arıyomuş berkay bunu gördü ve hemen yanındaki kıza "annesi aramış da sezsize almış ama annesi onu çok merak eder çünkü"dedi ve ardındanda kız "ana kuzusu değilmi" dedi.İkisi birlikte gülerken benim moralimde sıfıra inmişti.Neden benle uğraşıyorsunuz dedim ve berkay bana dediki "sen sus ezik" dedi ve yine beni ona karşı aşşağalamaya devam etti.Baya bi sinirlenmiştim hocaya söyledim hocada ona kızdı.Ona ooohh canımada deysin der gibi bir bakış attım.Oda bana çıkışta görüşücez dedi.Kahretsin ya kesin o attığı yumrukları tekrar yiyicem off offf. Bütün ders hekez birbirini tanıttı bana ama ben berkay hariç hiç kimseyi dinlemedim.
Tenefüs zili çaldığında okulunen arkasına gittim ve annemi aradım annem dediki "artık buaya alış çünkü artık başkabir yere
taşınmıyoruz" işte o an benim için hayat bitmişti.Bu hayatımın sonuydu hiçbir zaman sevilmiycektim hep yalnız dolaşıcaktım hiç erkek arkadaşım olmayacaktı.
Eve gelmiştim anneme sordum okulumu değiştiebilirmiyim diye ama verdiği tek cevap şuydu "ilk günün olduğu için böyle alışırsın" demişti.
