Wasted Chance

Chapter Ten: Speech

Friday Morning

Gagawa na ako ngayun ng Speech para dun sa may english -_- pwede naang tagalog e.

6 Hours Later

"Waaaaaaaaaah! Tapos ko na yung speech ko boom peyns!" Sabi ko habang nagtatatalon sa kama ko at bumaba sa may sala kug saan nandun sila lahat bahang nagsisisigaw at nagtatatalon padin

Nagising ako sa katotohanan nang malaman kong lahat sila ay nakatitig lang saakin kasama na si Tyler

"S-sorry naabala ko ba kayo? Ee sorry kasi naman natuwa lang ako tapos ko na kasi yung speech ko sorry talaga" sabi ko pa

"Okay lang para saan bayan?" Tanong pa ni Tyler

"Dun sa english, Speech sa stage ee ako napili e" sabi ko pa

"Pabasa nga!" Sabay tangkang aagawin yung papel

"Hep Hep Hep! Hindi pwede, babasahin ko naman to sa stage makinig nalang kayo sige bye muna" sabi ko sabay akyat pero arang nahihilo ako at umiikot ang paligid and everything went black

--

Nagising nalamang ako sa isang maliwanag na kwarto na kung hindi ako nagkakamali eto yung clinic room sa bahay

Then I slowly open my eyes as the light hit my face choss -_-

"Oh mabuti naman gising kana Sham" sabi pa ni Yvette

"Oo nga kania kapa namin ginigising" sabi pa ni Claine

"Ee? Ano bang nangyari?" Ako

"Nahimatay ka" sabi pa ni Tyler

"Sorry" sabi ko pa

"Sorry for what?" Tanong pa ni Seig

"Sorry kasi pinagalala ko kayo" sabi ko pa sakanila

"Wala yun" sabi pa ni Zylen

"Naku? Napapadalas yata yang pagcollapse mo lagi Sham?" Sabi pa ni Zaera

"Oo nga pacheckup kana kaya" sabi pa ni Grace

"Oo nga kahit nung kasama kapa namin lagi kang nagcocollapse" sabi ni Joren

"Madalas kapang nahihilo" sabi pa ni Tyler

"Hep! Tama na nga, Oo paguwi nating magpcheck up ako para sainyo" sabi ko sabay yakap nilang lahat saakin maliban kay Casey at Red

--

Sa kwarto

*Tok Tok Tok*

"Pasok" sabi ko pa at nakita ko namang iniluwa ng pintuan si Dylan

"Oh? Ano gawa mo dito?" Tanong ko pa

"Wala lang dinadalaw ka namiss ko kasi yug kwento mo" pagbibiro pa niya

"Naku parang kahapon lang kakwentuhan kita" sabi ko pa

"Tuloy mo na pleaseee" pagmamakaawa pa niya

"Osige sige, hahaha tapos ayun nabalitaan ko nalang na sila na nung nililigawan niya, Legal pa. Hahaah! Wow. Just wow . then paglatapos nun? Wala nang chat, text, at paramdaman alam mo nga sa tuwing nagkakasalubong kami? Parang wala lang parang walang pinagsamahan" sabi ko then fake my laugh

--

Naglalakad ako nang makita ko si Tyler

"Oh sham!" Sabi niya

"Yes?" Tanong ko pa

"Galit kaba?" Tanong niya

"Ako galit? Hindi ha" sabi ko pa

"Umamin kana please" sabi pa niya

"Ok fine, konti" sabi ko then leave at pumunta naman ako sa may bodega ng bahay para kunin yung mga panglinis kasi maglilinis ng bahay ngayun e sumunod naman siya sakin

"Sorry na" sabi pa ni Tyler

"Okay na yun haha" sabi ko habang naghahalungkat ng gamit

"Diba okay na tayo?" Tanong pa niya

"Oo okay na" sabi ko sabay punta sa pinto ng bodega "shet!" Sabi ko pa

"Why?" Tanong pa ni Tyler

"We're trap again -_- nalock yung pinto" sabi ko pa at ang malas kasi kami lang naiwan dito sa bahay kasi lahat umalis para bumili ng kakailanganin

Nanatiling tahimik ang lugar dahil walang imik sa paligid kaya naan binasak ko na ang katahimikan

"Diba tinatanong mo ako dati kung? Bakit ako nananatiling naghihintay sa taong hindi na ako mahal? Simple lang naman e, Kasi alam kong minahal niya ako, alam kong dadating siya alam kong pupuntahan niya ako. Then tama ako pumunta ka nga alam mo yung masakit pumunta ka para lang tanungin yun hindi para makita ako, okay naman haha" sabi ko habang nagpipigil ng iyak "tutal nandito na rin naman tayo siguro kaya tayo kinuling dito para magkalinawan" sabi ko pa

"Sorry nabigla lang kasi ako 4 hours na ang lumipas but you keep waiting" sabi pa niya

"I keep waiting because I can, gusto ko lag sagutin yung tanong mo kasi baka mahuli na" sabi ko pa sakanya

"Sorry for that" he said at biglang bumukas yung door siguro kasi nabasa na nila Yvette yung text mo na nalock kami sa bodega.