Wasted Chance

Chapter Fourteen: Dylan The Liar.

WEDNESDAY

Bago ako pumunta sa school pumunta muna ako sa may bakasyunan namin dati para surpresahin si Dylan, ilang minuto at oras pa ang dumaan ay nakarating na ako sa may bahay. Pagkapasok na pagkapasok ko nakita ko kaagad si dylan na nagtatanim gugulatin ko na siya pero biglang lumingon yung tao at napagtanto kong hindi pala yun si Dylan, nakita ko naman yung isang babae dun na naisipan kong pagtanunggan

"Ate, kilala mo ba di Dylan? Nasan po siya?" Tanong ko pa sa babae

"Ah si Sir Dylan? Nanduon sa bahay nila" sabi pa nung babae

"Anong sir? Diba katrabaho niyo siya dito?" Tanong ko p

"Aba? Hindi ah, siya ang nagpapasahod saamin dito,siya ang nagbabayad ng mga gumagawa dito sa bahay nato, hindi niyo po ba alam?" Sabi pa nung babae, at natulala nalang ako sa sarili ko at nagtatanong 'naloko nanaman ba ako?'

"Oh sham bakit ka nandito?" Gulat na tanong ni Dylan saakin

"Bakit hindi mo tanungin yung mga pinapasweldo mo dito?" Sabi ko pa sakanya sabay walk out at sinundan naman niya ako

"Teka sandali Sham let me explain" sabi pa niya at tumigil naman ako at hinayaan ko siya magpaliwanag "Nagawa ko yun dahil sabi ni Zylen sakin bh kadaw kaya gusto kong tumulong oero hindi ko akalain na mhuhulog ako sayo!" Sabi pa niya

"Ah ganun nagkampihan pa kayo ni Zylen?" Sabi ko pa

"Hindi, ginusto ko yun pinilit ko siya" sabi pa niya

"Ee bakit nagpnggap kapa" sigaw ko pa sakanya

"Para mapalapit ako sayo, dahil sabi ni Dylan umiiwas kadaw sa lalaking sosyal" sabi niya pa

"Pero hindi parin yung dahilan para manloko ka! Alam mo, Iyan ang dahila kung bakit nagkandaleche leche ang buhay ko! Dahil nagpanggap ako! Nagpanggap ako na matatag ako kahithindi naman talag nagpanggap ako na matapang ako kahit duwag naman talaga nagpanggap ako na hindi ko siya mahal kahit oo naman talaga! Kasi ayokong mawala siya! Pero nawala din siya! Diba ayun din gusto mo? Ayaw mo din mawala ako kaya ka nagpanggap? Pero mali ka! Mali tayo! Sana sinabi mo nalang yung totoo! Sana sinabi nalang natin yung totoo!" Sabi ko pa sabay sakay ng kotse at umalis na

--

Nasa room na kami at naghahanda na kami para sa ceremony , at nagaayos nadin ng sari sarili namin

"Sham! Pupunta ba sila tita?" Tanong pa ni Seigvon sakin

"Malay ko ba dun" sabi ko pa, at bigla namang nanlalabo mata ko at parang nahihilo ako napaupo naman kaagad ako sa may upuan dito

"Sham okay kalang?" Tanong pa saakin ni Zaera

"Oo okay lang okay lang nahilo lang ako" sabi ko pa

"Ah? So tara na punta na tayo stage? Ikaw na yata susunod e!" Sabi pa niya at sumunod na ako sakanya at pumunta sa backstage

"Handa kana?"tanong pa ng teacher ko sakin

"Opo Ma'am" sabi ko pa, bigla namang nagsalita yung mc sa stage

"Nandito tayo ngayun oara parangalan ang nagpanalo sa ang unibersidad kung di dahil sa kaniya at sakaniyang tatas magsalita hindi tayo magwawagi . inihanda namin ang seremonyang ito manalo o matalo man at sa sobramg swerte na tin ay nanalo naman tayo kaya ngayon ating siyang pararangalan tawagin na natin siya Shameral Divine Collins" sabi pa ng mc at nag palak pakan naman lahat ang mga manonood kaya naman pnmunta na ako sa gitna syempre hinahanap ko sila mama baka sakaling nandun sila pero hindi sila pumunta. Kaya naman nagsalita na ako

"Salamat po sa pagkilala niyo sa nakamit ko,salamat po specially sa teachers ko at kaibigan ko syempre po kay god" sabi ko pa at binabitan na nila ako ng medal at trophy dalawa kasi yung trophy ung isa para sakin yung isa naman para sa school.

Bababa na sana ako ng stage nang bigla akong mahilo at sibrang sakit ng ulo ko THEN EVERYTHING WENT BLACK

--

Nagising naman ako at nahanap ko naman ang sarili ko dito sa isang maliit na kwarto na kung hindi ako nagkakamali at hospital ito

"Okay kalang ba sham?" Tanong si seig

"Nagalala kami sayo" sabi pa ni Zylen

"Bakit ka nahimatay?" Tanong pa ni claine

"Okay naba pakiramdam mo?" Tanong pa ni Zaera

Sunod sunod nilang tanong saakin di naman nagsasalita si Thyrone at Red

"Okay na ako anu bang nangyari?" Tanong ko pa

"Nahimatay ka kasi sa stage, tapos lahat sila nagpanic pati manonood tapos yung mga teachers kaya Pinadala kanalang dito para hindi na sila magpanic" sabi pa ni Zylen

"Ay! Sabihin niyo sorry, hindi ko din alam kung bakit ako nawalan na malay bigla nalang akong nahilo tapos hindi ko na alam yung mga nangyari kaya pakisabi so--" di ko na naituloy yung sasabihin kong nang tumambad saakin ang mga teacher ko

"Maam sorry po talaga" sbi ko pa sa kanila

"okay lang atleast may malay kana ngayun iha" sabi pa nung isang teacher

"Salamat po sa pagdala" ako

"Wala yun, o siya mauuna na kami atleast alam na naming nagkamalay kana kaya mauuna na kami magpagaling ka" sabi pa nila at umalis na

"Sorry po sa abala!" Sabi ko pa sakanila, nang biglang pumasok ang doctor

"Doc? Ano pong lagay ni Sham?" Tanong pa ni Claine

"May Brain tumor ang kaibigan niyo, at sa pagtagal nito lalo pa itong lumalala" sabi pa nung doctor

"Haha! Doc nagbibiro ba kayo? Heartache lang meron to" sabi pa ni Thyrone

"Hindi ako nagbibiro at hindi rin biro ang sakit ng kaibigan niyo kailangan maagapan yan" sabi pa nung doctor

"Doc? Baka naman nagkakamali kayo ano po ba mga symptoms ng May brain tumor?" Tanong pa ni Seig

" Headaches, Sickness, Drowsiness, Problems with your eyes, and Fits (seizures)" sabi pa nung doctor

"Madalas po akong mahilo at manlabo ang mata" sabi ko pa sa doctor

"Meron kang brain tumor sana maagapan ninyo na kaagad yang sakit nayan dahil hindi biro ang barin tumor" sabi pa nung doctor at umalis na, nakita ko naman yung zero's na nanlumo sa sinabi ng doctor at hindi ko naman mapigilang umiyak

"Ano ba kayo! Brain tumor lang yun, kaya kong lagpasan yun!" Sabi ko pa na nagkukunwaring matatag pero umiiyak napatingin naman sila saakin

"hindi ka kasi nagiingat" sabi pa ni Thyrone saakin at nagwalk out

"Sham,sorry" sabi pa sabi ni Red at yumakap naman at umiyak "sorry kasi sa sobrang selos at galit ko sayo nasabi ko yung mga words ko" sabi pa ni Red at lahat naman sila yumakap saakin.

"Alam mo naba to Sham?" Tanong pa ni Zylen

"Hindi ko alam" sabi ko pa saka niya

"Kailangan malaman to ng mama at papa mo" sabi pa ni Seig
--

Umuwi na ako sa bahay at nakita ko sila Mama at Papa nanonood ng t.v

"Sorry nak di ako nakapunta may inasikaso kasi ako" sabi pa niya at tumutulo na luha ko

"Oh bakit ano nangyari?" Tanong pa ni Mama

"Ma" sabi ko pa

"Ano nga?" Sabi pa niya

"Ma! May Brain Tumor ako" sabi ko pa ka mama

"Ha? Wag ka ngang magbibiro ng ganiyan" sabi pa ni mama

"Mama di ako ngbibiro ma" sabi ko pa at bigla naman niya akong niyakap

"Nak sorry nak" sabi pa niya na umiiyak

"Ma? Mamaamtay naba ako?" Tanong ko pa kay mama

"Hindi ka mamamatay gagawa ng paraan si mama para gumaling ka ha" sabi pa ni Mama saakin

"Opo ma" sabi ko pa sakanya.

--