Wasted Chance

Chapter Fifteen: Counting

THURSDAY

Nagsimula ang araw ko na napakaspecial ko, hinatid pa ako ni Papa sa school at pagpasok ko sa school halos lahat ng kaklase ko mabait saakin, parang napakaspecial ko para sobrang special ko para sa kanila ganun naman talaga siguro, kasi alam nilang mamamatay na ako, pati mga teacher ko, pati nga pagbaba sa reccess hindi nila ako pinababa naguunahan pa sila kung sino magbibili ng pagkain ko sa canteen, ang sarap sa pakiramdam maging special pero ang masakit lang yung isipin na tsaka mo lang pala mararamdaman sa special ka sakanila kapa yung tipong mamamatay kana. Uwian na mukha nanaman siang tanga nagaagawan kung sino maghahatid saakin

"Ako maghahatid ka Sham" sabi nung isa kong kaklase

"Ako kasi mas mapagkakatiwalaan ako" sabi pa nung babae

"Kami kasi kami tropa" sabi pa ni Zylen

"Ako kasi ako yung bestfriend niya" sabi pa ni Red

"Kami dapat!" Sabat pa ulit nung isa

"Hindi kami" yung isa pa

"Tumigil nga kayo! Alam niyo sa ginagawa niyo? Gingawa niyo akong lumpo marunong ako lumakad! Marunong nga akong magtumbling, sumayaw gusto mo magkung fu pa! Please lang yung normal nalang ulit guys, wag niyo namang ipamukha saakin na kaya niyo lang yan ginagwa kasi mamamatay na ako!" Sabi ko pa

"Hindi ka mamamatay" cold na sabi ni Thyrone na nakakcross arm pero di sakin nakatingin

"Okay. Sige aalis na ako" sabi ko pa sabay tayo at kuha ng bag at lumabas na ako para maglakad na papunta sa bahay

Pagkadating ko sa bahay hindi pa kumakain sila papa

"Oh nak! Hinintay kapa namin para makakain na tara na" sabi pa ni Mama

"Sige po bihis lang ako" sabi ko sabay bihis at umupo na sa hapag kainan

"Nak, nagreccess kaba? Ano kinain mo? Dapat di ka naglalakad papunta dito mamasahe kanalang" sabi pa ni mama

"Opo" sabi ko at kumain na na

Pagkatapos kong kumain nakaramdam nanaman ako ng pananakit ng ulo at mga pananakit ng laman ang again. EVERYTHING WENT BLACK

--

As usual, nandito nanaman ako sa hospital cocompined na daw ako para gamutin ako. Bigla naang dumating yung mga kaibigan ko may dala silang pagkain para saakin,

"Thank you sa pagkain" sabi ko pa

"Wala yun mahal ka namin e" sabi pa nila

"Thank you talaga" sabi ko ulit

-

Ilang araw na ang dumaan simula njng kinompined ako sa hospital hanggang ngayun nandito padin ako nabalitaan ko din na break na sila Tyler at Casey sa di malamang dahilan. Yung time nayun yung hinihintay ko na mangyari yung time na magbreak sila tsaka ko sasabihin lahat kay Tyler pero wala din namang saysay na sabihin ko pa yun kung mamamatay din naman ako

"Sham? Tuloy ba yung sasabihin mo kay tyler?" Tanong pa ni Seig

"Hindi, mamamatay din naman ako bakit kailangan ko pang sabihin" sabi ko pa

"Hindi pa niya alam na may sakit ka" sagot pa niya

"Mabuti na yun at saka wala naman siyang pakialam kung meron akong sakit o wala" sabi ko pa

"Kung ako sayo! Sasabihin ko na para di kana nahihirapan, oh siya alis na kami papasok na kami, magoapagaling ka besty! Mahal na mahal ka namin" sabi pa ni Seig at niyakap nila ako

Tinawagan ko naman si Tyler sa cellphone ko, siguro nga tama si Seigvon mas mabuti nang mamatay na nasabi ko sakanya kesa mamatay na dala ko padin yun

"Hello?" Ako

"Oh bakit ka napatawag Sham?" Tanong pa ni Tyler

"Magkita tayo sa park 7:00 pm, we need to talk" sabi ko pa sabay baba ng telepono

--

7:10 PM

Papunta na ako sa park, nakita ko si Tyler dun nakaupo, hindi ko maiwasang malungkot kasi nandun siya pumunta siya, nilapitan ko nalamang siya para makapagusap narin kaming dalawa

"Oh kanina kapa diyan?" Tanong ko pa

"Ah hindi kadadating dating ko lang" sabi pa niya

"Amh, may ikekwento lang sana ako sayo, and do me a favor wag mk akong interrupt ha" sabi ko sabay tawa

"Pumunta tayo dito para kwentuhan mo lang ako?" Sabi ba niya

"hindi yun 'lang' lang mahalaga to" sabi ko pa

"Ah sige" sabi pa niya saakin

"Ganito kasi, may girl na binusted si boy, then yung boy lumayo sakanya, hindi niya alam kung bakit, tinanong ni girl kung bakit pero ang sagot niya wala lang, nakipagmeet si girl kay boy sa 7/11 nung time nayun nawalan ng pagasa si Girl kasi anong oras na wala pa si boy, pero ngayun si boy pa nauna sakanya, pero si girl? Naghintay lang siya at tama siya dumating si boy inisip niya nalang na late lang yung boy ng 3 hours, then masaya siyakaso dumating pero ang masakit dun dumating siya dun para tanungin kung bakit nananatili siyang naghihintay sa taong di na siya mahal. Then nagwalk out siya nagsisisi si girl kasi binusted niya si boy, narealize niya na mahal niya pala si boy, then nagkagf si boy, syempre sobrang sakit, halos nakalimutan na nga siya ni boy ni chat walang paramdam then one day nalaman niyang break na sila nung gf niya, ang saya ni girl pero--" napatigil ako kasi muntik ko nang masabi na may sakit ako

"Pero ano?" Tanong pa niya nagisip na kaagad ako ng ilulusot

"Pero, ayun nakipagkita siya kay boy, para sabihin lahat ngayun, ang tinatanong lang ni girl kung mahal pa ba siya nung boy o hindi na" sabi ko pa sabay tayo, tumalikod at tangkang aalis

"Oo mahal pa kita" sabi pa niya at napaluha naman siya "Oo mahal pa kita mahal na mahal" sabi pa ni Tyler "sham mahal kita" ulit pa niya, unti unti naman akkng tumingin sakanya at niyakap siya ng sobrang higpit

"Sorry Tyler, D-dapat di ko nalang sinabi, ang iniexpect ko kasi hindi sasabihin mo sorry talaga tyler" sabi ko pa habang yakap siya ng sobrang higpit

"Bakit baka nagsosorry?" Tanong pa nito

"Sorry Tyler" sabi ko pa sabay bitaw sa pagkakayakap ko sa kanya at tumakbo na paalis.

--