Wasted Chance

Chapter Twelve: Speech Contest

M O N D A Y

*KRRING KRINGG KRIING* [ALARM]

"Waaaaah! Kailangan ko pa pala maghanda para mamaya sa ceremony -_- kainis talaga." Sabi ko pa habang nagtotoothbrush

[Back to December] (ringtone)

"Good luck for your speech,mamaya tatawag ako para marinig ko yung speech mo ha" sabi pa ni dylan

"Thanks, sige maghahanda na ako bye" sabi ko sabay baba ng cellphone at naghanda na at nagbihis at pumunta sa school

12:30 PM

Magsisimula na ang seremonya para sa ngayung lunes. Ang daming nanonood. Nanginginig ako wala pa naman akong tiwala sa sarili ko. Nag Flag Ceremony na kami at oagkatapos nun ang Speech Contest na.

"Sabay sabay nating pakinggan ang inihandang mga speech ng ating mga pambato ng ibat ibang school, bigyan natin sila ng masigabong palakpakan" sabi nung Principal.

[\CLAP! CLAP!/]

Madaming studyante at mga tao pa ang nagdaan at ang gagaling ilang lahat ilang oras pa ay ako na ang susunod naghanda ako para sa sarili ko.

"Ang susunod na magtatanghal ng kaniyang Speech ay Si Shameral Divine Collins" sabi pa ng Principal at nagsipalakpakan na silang lahat, umakyat na naman ako sa stage para magsleech kitang kita ko ang dami ng mga tao at kitang kita kong nagchecheer and barkada ko sakin pati na sila Tyler at si Dylan nasabulsa ko nakikinig haha I mean nasa cellphone.

"My Topic is Love, What is love? Love is known to be one of the most important human values. Everyone wants to love and to be loved! Virtually everyone is capable of this wonderful feeling. Love is of multifaceted nature. Sometimes because of it we may think that our beloved people have qualities they really do not have. At the same time, this feeling helps reveal all the positive features of the person we love, am I right?" Sabi ko habang lumalakad lakad sa stage

"It makes us forgive and find happiness in the happiness of a beloved man or a woman. Therefore,love is the most complex and the most deep human feeling. Sometimes love makes people do heroic things. Love can make life full of joy, fun and laughter. This feeling is able to give us a brand new life, help us gain new strengths and creative forces...At the same time, love is a very complex feeling since it is associated not only with tenderness and joy, but also with pain and tears. Everything is not as simple as it may seem. Hindi lahat ng klase ng love puro wagi, may mga love din na may nasasaktan, nagkakasakit, at nagkakahiwalay It seems so wierd because sometimes if you love someone, they dont love you , If they love you, you dont want them and pagkanagmamahalan na kayong dalawa may dadating na iba para guluhin o sirain yung lahat, love is also with suffer, nagsasuffer ka for your love nagsasuffer ka para sumaya siya, diba?" Tanong ko pa sakanila habang nakahawak ang dalawa kong kamay sa aking papel

"So many people ask me ,Can you coach yourself to feel love? No! You can't hindi naman pinipilit ang love, at mahirap pigilan minsan sa love kung kailangan wala na siya tsaka mo lang marerealize na mahal mo pala siya, minsan naman masyado niyang gustong maghigante kesa magsorry at yung pinakamasakit? Nagpapanggap siyang mahal niya yung ibang tao para makamove on at makaganti sa dati pero if masesegway tayo, punta tayo kay god , siya! Siya yung klase na hindi ka iiwan kahit anong kasalanan mo, siya yung klase na hindi nagbobroke ng promise, siya yung klase na yung magpapatawad sayo kahit gaano pa kabigat yang kasalanan mo, pero aminin natin minsan kahit 1 hour for god hindi natin maibigay right? Kasi tinatamad ka? Maraming time ang umiikot 24 hours right? Ang hinihiling lang niya e yung 1 hour ng buhay mo sa isang linggo? Hindi pa natin maibigay? Ang dahilan? Busy sa trabaho? Busy sa school? Madaming assignment? Wow? Sa tingin mo if wala si god sino magbibigay sayo ng trabaho? If wala si god san ka kukuha ng baon mo? San ka kukiha ng talino? Diba sa kanya, kasi nakasanayan nating mga tao na wala siya. Nakasanayan natin na hindi siya yung kasama natin pero hindi dapat ganun, hindi dapat kapag inuusig kalang tsaka mo lang sya lalapitan, no dapat kahit na masaya ka nandiyan kapadin sa tabi niya hindi kapadin umaalis, Subukan mong magbalik sakanya, magpapatawad siya, etong speech hindi ko to matatapos kung hindi niya ako sinamahan, hindi ko to matatapos kung wala siya sa tabi ko, kaya thanks god because of you natapos ko to thank you po" sabi ko sabay bow sa harapan ng maraming tao at nagpalak pakan naman sila. Bumaba naman ako ng stage at magsalubungan ang mga kaibigan ko sakin hindi ko alam kung baliw ba sila kasi tawa sila ng tawa.

-

Nandito kami ngayun sa likod ng school nakatambay kami lagi naman e

"Mukhang tanga reaksyon ni Tyler kanina no? Halatang halata" sabi pa ni Thyrone

"Oo nga baliw yata" sabi pa ni Seigvon

"Bakit anong nangyari dun?" Tanong ko pa sa kanilang lahat

"Kasi kanina nandun sila katabi namin tapos nung sinabi mo sa speech mo "minsan sa love kung kailangan wala na siya tsaka mo lang marerealize na mahal mo pala siya, minsan naman masyado niyang gustong maghigante kesa magsorry at yung pinakamasakit? Nagpapanggap siyang mahal niya yung ibang tao para makamove on at makaganti sa dati" tapos bigla siyang ininis nung mga kaibigan niya tapos nagwalk out si Casey naman si sunod parang buntot" sabi pa ni Zylen

"Ano namang kaugnayan niya sa sinabi ko?" Tanong ko pa

"Malay mo isa siya sa mga yun" sabi pa ni Thyrone

"Ewan ang gulo niyo" sabi ko at nagcellphone nalang

"alam mo may napapansin ako sayo Sham e" sabi pa ni Zylen

"Ano nanaman yun?" Tanong ko pa

"Simula nung pumunta tayo sa bahay bakasyonan at nung nakilala mo yung Dylan na yun eh, hindi kana katulad ng dati" sabi pa niya

"Eh, baliw natuto lang akong lumimot ng mga taong hindi naman dapat inaalala" sagot ko pa sa kaniya

"Asus!" Sabi pa ni Zaera

"Lol wag ako!" Sabi ko pa sabay pasak ng earphones sa may tenga ko.

[\TBH/]