ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို…အထက္ေအာက္ ထြင္းေဖာက္ျမင္ေနရတဲ႔…ဖန္သားျပင္စားပဲြေပၚ…
တင္လိုက္ရင္း…ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္က…သူ႕ပံုရိပ္ေတြ ျမင္ေယာင္လာတယ္…အဲတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရယ္စရာအေကာင္းသား
သူက…အရာရာကို ခပ္ေပါ့ေပါ့ေတြးတယ္လို႕ ထင္ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အေတာ္ ဇဲြေကာင္းျပီး…သဲၾကီးမဲၾကီး လိုက္ခဲ႔တယ္ေျပာရမလား
ကိုယ့္ကုိကိုယ္ ဂုဏ္ေဖာ္တာေတြလည္း အေတာ္မ်ားေပါ့ေနာ္
အမွန္ေတာ့ ခ်စ္ရသူကို အမႊန္းတင္တာပါ…အဲဒီတုန္းက……
Flash Back starts…
"Luhan…annyeong"
"Hi!"
"ခိခိ"
(ဘာလဲဟ?ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တာ…လူေတြ ဘာျဖစ္ကုန္လဲ?
ငါ့ၾကည့္ျပီးပဲ…ျပံဳးစိစိလုပ္ေနၾကတယ္…ဒုကၶ…)"ဟိတ္…မင္းကလည္း ျမန္ျမန္သြားေလ…
ဟိုမွာေစာင့္ေနတယ္…""omm…ဘယ္သူက ေစာင့္ေနတာလဲ?"
"ေရာ္…surpriseလုပ္တာလား…သြား…သြား…
ဒါဆိုလည္း…ေရွ႕ဆက္သြားရင္ သိလိမ့္မယ္…"(ဘာလဲဟ??…ရုပ္က စပ္တိစပ္ျဖဲနဲ႔…)
သူငယ္ခ်င္းေလး နွစ္ေယာက္ရိွတာ…
ေတာ္ေတာ္အားကိုးရတယ္…
အိမ္မွာ ပလူးရတာ…အားမရလို႕…
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လည္း တစ္တဲြတဲြ…
ေျပာနိုင္လြန္းလို႕…
မိတၱဴကူးဖို႕ လိုက္ေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ ဘယ္နားလိုက္ေခၚလို႕ ေခၚရမွန္းမသိဘူး……"ဗုေဒၶါ"
ေက်ာင္းေရွ႕အေပါက္ဝမေရာက္ခင္…ကားတစ္စီးနဲ႔ အျမန္ အကာအကြယ္ ယူလိုက္ရတယ္…
(သူက…ငါ တက္ေနတဲ႔ေက်ာင္း ဘယ္လို သိသြားတာလဲ?
ahhh…shi…ရူးခ်င္တာကြာ…)ဒီေန႕မွ ၾကားသားမိုးၾကိဳး smartက်က် ဝတ္စားထားတဲ႔ ဒင္းက…ဇိမ္ခံကားတစ္စီးေရွ႕ မားမားၾကီးရပ္ျပီး…
ေက်ာင္းေလွ်ာက္လွမ္းဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္…
နာရီၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတယ္(homm…သူ႕ကား က်ေနတာပဲ)
"ahhh…အဲဒါ အေရးမၾကီးဘူး
ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?"
YOU ARE READING
Mischievous Guy
FanfictionThis is a really sad story But ...when U hear it... U will laugh out loud... Yeah...This is a story... about me,Xiao Luhan and my mischievous guy,Oh Sehun