နဲ႔ပါမ်ားရင္ ယိုင္လာတတ္တယ္တဲ႔…
ကြ်န္ေတာ္သာ သစ္ပင္တစ္ပင္ဆို…
ယိုင္ေနတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိဘဲ…
အျပီးအျပတ္ျငင္းလိုက္မယ္လို႕စဥ္းစားထားတဲ႔တစ္ေန႔မွာမွ
သူ႕စကားလံုးေတြၾကား…
အရင္းကေန ကြ်တ္ထြက္…
ေျခေတာ္ရင္း ျပိဳဆင္းခဲ႔ရတယ္ထင္ပါရဲ႕…
အဲဒီတုန္းက…
Flash back starts~
ဒီေန႕…သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ျငင္းမွာ…
မဟုတ္ေသးဘူး…
သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ လုပ္မွာ…
ဘာေၾကာင့္မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာကို…
ခ်က္က်လက္က် တစ္ခုခ်င္း ျငင္းျပျပီး…
ေနာက္ဆံုးမရရင္လည္း ဘူးခံျငင္းဖ္ုိ႕ဆံုးျဖတ္ထားတယ္…
"ေရာက္ေနတာ ၾကာျပီလား?Hyung"
"imm"
"ဘာေသာက္မလဲ?"
"coffee"
"hmm…မင္းပဲ မၾကိဳက္ဘူးဆို"
"imm…ၾကိဳက္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ၾကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း"
"ရျပီ…ရျပီ…အဲ႔မွာရပ္ေတာ့…ဒီကို coffeeတစ္ခြက္ေပးပါ…ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တူတူပဲ"
"hmm?? လူၾကီးနဲ႔ တူတူလို႕ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိလို႕လား
ထားပါေလ…ေသာက္ေစခ်င္တယ္ ဆိုမွေတာ့"
"ေဟ့ေရာင္…မေသာက္ခ်င္လည္းေနကြာ…ေစတနာနဲ႔
မတန္ဘူး"
"ဟား…ဟား…ေနာက္တာပါ…Hyungကလည္း…"
စကားေရာေဖာေရာနဲ႔…
စားပဲြေပၚတင္ထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို…
သူ႕လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြနဲ႔ လာပြတ္ေနတယ္
"ဖယ္…ဘာလုပ္တာလဲ?"
လက္ကိုစားပဲြေအာက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္ျပီး…အၾကိမ္ၾကိမ္ပြတ္ေနမိရဲ႕
(ဘာေကာင္ေလးလဲ? သူကိုင္လိုက္မွပဲ ဟိုနားေအးသလို ဒီနားယားသလို)
"ငါ ေျပာစရာရိွလို႕"
"nae…ေျပာပါ Hyung"
စားပဲြထိုးက coffeeလာခ်ေနတာမို႕…စကားကို ခဏရပ္ျပီး သူျပန္ထြက္သြားတဲ႔အထိ ေစာင့္ရတယ္…
CZYTASZ
Mischievous Guy
FanfictionThis is a really sad story But ...when U hear it... U will laugh out loud... Yeah...This is a story... about me,Xiao Luhan and my mischievous guy,Oh Sehun
