firefly

firefly boek 1 deel 3

Zara point of view

Ik ren en ren tot dat ik niet meer kan, ik ben al door de poort heen. Maar, waar zijn de mensen? Waar is iedereen. Het lijkt wel alsof die 'merals' iedereen heeft vermoord. Zal dat kunnen? Ik denk terug aan hoe dat beest bewoog, en hoe het eruit zag. Het leek een beetje op een hond maar het had vleugels op zijn rug, het had een soort slijm op zijn vleugels. Hoe het uit de bosjes sprong, hij vloog. Maar niet op een normale manier zoals bijvoorbeeld vogels doen, het leek wel alsof hij rond tolde. En met een hoge snelheid vloog hij op Storm af. Storm, hoe zal het met hem zijn? Misschien dat hij het overleefd. Ik hoop het.

Ik begin te lopen. Ik ben te moe om nog te rennen. Ik kijk om mij heen, mos en takken lijken wel op de oude huisjes te zijn geplakt. Waar zijn de mensen? Het zal verschrikkelijk zijn als die vrienden van Storm hier zijn gestorven, zonder dat hij dat zelf wist. Ik hoor geschreeuw achter mij en een keiharde knal. Ik kijk verbaasd om mij heen.

Voetstappen vulde de stilte. Storm! Ik kijk achter mij en zie een man die ik nog nooit heb gezien, achter hem strompelt een gewonde Storm. Met grote ogen kijk ik toe.

Ik ren naar storm toe, maar een hand houd mij tegen. "hij is gebeten" mompelt een zachte stem achter mij. Ik kijk om. De man kijkt verdrietig Storms kant op. Ik zie nu dat er nog meer mensen achter de man staan. Waar waren die toen ik zo eenzaam hier doorheen rende.

Een vrouw schreeuwt, ze rent naar Storm toe maar komt niet verder. De zelfde man die mij vastheeft pakt ook haar schouder. Ze begint te huilen. Verdrietig kijk ik toe, wat is er zo erg aan dat hij is gebeten?

"je had hem moeten laten!" schreeuwt een meisje achter mij.

"hoe had ik hem kunnen laten als hij smeekt voor help! Huh laat jij ook je broer gewoon daar liggen?"

Het meisje kijkt hem boos aan, "wat doen we nu met hem dan?" zegt ze zachtjes "en met het meisje?" ik kijk haar aan, ja wat gaan ze met me doen? De man grijnst naar mij, "ik denk dat we er weer een hebben jongens" het lijkt wel alsof hij het maar al te leuk vind om mij erbij te hebben.

Pedo.

Storm komt naar ons toe gehinkt, "laat mij gaan, jullie zijn beter af zonder mij" zegt hij zachtjes.

What's the big deal about being bitten?

"hij hoort nu bij hem" fluistert de man achter mij in mijn oor. Oh fuck heb ik dat hardop gezegd?

"we moeten hem laten gaan" zucht de man die Storm mee heeft genomen. De vrouw schreeuwt weer en word meegenomen naar een huisje verderop, waarschijnlijk om wat rustiger te worden, ze was waarschijnlijk zijn vrouw.

De mannen pakken Storm bij zijn schouders en sleuren hem mee naar de poort. Het is triest, maar bij wie hoort hij nu dan? Het is me allemaal een raadsel. De poort word geopend en Storm word buiten het kasteel gezet.

"kom maar met mij mee my lady" zegt de man achter mij weer. Ik knik zachtjes. We lopen in stilte naar een huis aan het einde van de straat. Als we binnen zijn begint de man met praten.

"hoe ben jij hier gekomen?"

"ikliepdooreenportaalenikkwamhierterechtentoenzagikStormen-" de man kapt me af. "rustig my lady rustig" hij lacht zachtjes.

Ik slaak een diepe zucht "ik liep door een portaal heen en toen ehm toen was ik hier, en toen liep ik een stukje en toen kwam ik Storm...." ik vertelde hem het hele verhaal. De hele tijd keek hij mij geintereseerd aan. "dit moet waarschijnlijk allemaal heel verwarrend zijn, maar ik weet waarom jij hier bent" ik kijk heb raar aan, hoe kan hij nou weer weten waarom ik hier ben? "er zijn meer meisjes zoals jij hier, Alice en Jaiden" ik kijk hem nogmaals raar aan. Hij knikt naar me alsof hij mij wilt zeggen dat het allemaal oké is. "maar wat is uw naam en waarom ben ik hier dan?"

"ah stom vergeten, mijn naam is Albert, en ik denk dat je er al snel achter komt waarom je hier bent" en met dat loopt hij doodnormaal weg alsof er helemaal niks is gebeurt. What the hell is wrong with him. Ik lach een beetje. Loral, Merals en ook nog eens meerdere mensen die weten waarom ik hier ben. Waarom willen ze dit niet aan mij vertellen?

Ik hoor de deur openen en er loopt een meisje binnen.

"hi ik ben Alice, en jij moet Zara zijn of niet?" hoe weet zij mijn naam?

"ik weet je naam doordat Storm mij nog toe fluisterde toen wij hem weghaalden" ahhhh zo dus, zei was de vrouw die hem hielp met lopen naar de poort.

"jij bent een van de meisjes waar Albert het over had" stotter ik uit. Ze glimlacht begrijpelijk.

"ja, ik weet wat je nu meemaakt. Maar je zult je gauw thuis voelen hier"

"maar waarom ben ik hier dan?"

"hmmm laten we maar zeggen dat ze onze hulp nodig hebben, waarom weet we zelf ook nog niet. Maar ik denk dat we het wel snel te weten komen. Ik ben hier nu al een paar daagjes en Jaiden is gisteren aangekomen" ik knik alleen maar.

"raar dat je leven zo kan veranderen door maar één stap te zetten" ik geef haar groot gelijk. Mijn hele leven is veranderd, alleen maar omdat ik een voet verder heb gezet dan dat ik eigenlijk moest doen.

"inderdaad ja" zeg ik stilletjes.

"laten we jou maar even een kamer en wat nieuwe kleren geven, want ik denk niet dat je in die kleren wilt blijven rondlopen. Ze zijn laat ik maar zeggen hmmm een beetje raar vergeleken met de kleren die de andere mensen dragen" ik giechel een beetje "lijkt me handig"

Wanneer we bij mijn kamer zijn, plof ik meteen op mijn bed. Alice loopt weer weg, waarschijnlijk heeft ze wel betere dingen te doen. De kamer is niets bijzonders, maar wel beter dan dat van thuis. Er is een kleine kast waar waarschijnlijk mijn nieuwe kleren in zitten. De muren zijn rood geschilderd en er ligt een groen tapijt onder mijn bed. Boven mijn bed zit een raampje. Ik kijk naar buiten.

Het eerste wat ik zie is alleen maar bomen en groen, maar dan kijk ik wat verder en zie ik dat er steeds minder bomen zijn, een grote zwarte toren doemt boven de bomen uit, misschien is dat wel het 'kwade' waar ze onze hulp voor nodig hebben. Achter de zwarte toren zie ik dat de bomen weer beginnen, daartussen zijn allemaal kastelen. Nou ja wat je kastelen wilt noemen, want ze zijn allemaal geruineerd. Misschien dat dit kasteel oorspronkelijk ook kapot is gemaakt.

Nog steeds is alles voor mij een raadsel, maar wat ik wel weet is dat dit kasteel en de mensen om mij heen een groot geheim bewaren.

Heeeeel erg bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk, het is een beetje een filler chapter. Maar ik hoop dat jullie dat niet erg vinden, ook wil ik zeggen dat het misschien tot nu toe een beetje saai is ( hoop het niet ) maar als jullie het willen kunnen jullie commenten wat jullie er van vinden, dan weet ik wat ik kan verbeteren en word het boek beter XD

Ik ga proberen om nog wat te schrijven vandaag, weet niet of het lukt. Ennn Sinterklaas komt vandaag naar lochem omfg like just seriously i'm so exited hahaha. Nee maar ik meen het.

Maar eh k hoop dat jullie het leuk vonden en ik ga maar weer eens

xxxxxxxxxxxxxxxxmaria <3