firefly

firefly boek 1 deel 10

Zara pov

Ik schiet wakker, nare droom. Ik kijk om me heen, mijn oude kamer? Fok, hoe kom ik hier? Ik heb niet eens door dat ik op de grond lig. Overal liggen bladeren. De verf op de muren is afgebladderd, er staat zelfs nog een oude kast. Het huis waar ik eerst woonde, voordat mijn moeder dood ging.

 Heb ik geslaapwandeld?

Ik begin op te staan maar zak al snel in elkaar als er een steek van pijn door mijn lichaam gaat.

Misschien dat ik mijn telefoon mee heb genomen? Ik haal mijn zakken leeg, niks. Zuchtend probeer ik rechtop te zitten, wat is er aan de hand met mij?

Aan de lucht te zien is het nog nacht, ik probeer weer een keer op te staan, deze keer lukt het. Nog steeds een beetje pijn aan mijn been maar verder denk ik dat ik gewoon kan lopen.

Ik loop de deur uit en kijk om me heen, alles is kapot, de lamp die eerst zo mooi boven de gang hing zit vol spinnenwebben en is verroest.

Ik loop langzaam de trap af, goed oplettend of er gaten in de trap zitten. Wanneer ik de hal binnen loop zie ik dat de deur nog op een kiertje zit. Ik open hem iets verder zodat ik er doorheen kan lopen.

Langzaam zet ik een voet naar buiten bang dat op het moment dat ik naar buiten loop de deur verdwijn en dat ik niet meer terug kan.

Net als de droom, het zit me nog steeds niet lekker dat het allemaal zo realistisch is. Wat als het helemaal geen droom was?

Als ik doorheb dat er niks gebeurt loop ik voorzichtig de oprit af, geen schoenen en kiezelsteentjes is geen goede combi.

Ik loop de vertrouwde weg naar huis. Als ik thuis ben klim met behulp van een boom die recht voor mijn raam staat mijn kamer in. Mijn vader mag niet weten dat ik binnen kom via de deur, dan zou hij toch denken dat ik uit ben gegaan?

*tijd is voorbij gegaan door de god himself Levi Ackerman*

Het begint licht te worden, ik heb geen oog dicht gedaan nadat ik daar wakker werd. Ik zat te denken aan alles wat er de laatste dagen met me gebeurt is. De dokters zeggen dat ik het allemaal heb verzonnen, maar het leek allemaal zo echt?

Ik wrijf in mijn ogen en kruip langzaam van het matrasje wat op de grond ligt af. Ik kleed me aan en loop de trap af.

Daar zat iemand die ik mij nog al te goed kan herinneren, Valentijn.

--------------------------------------------------------------------------

Hey so so so sorry dat ik zo lang niet heb geupdate maar ik had het druk loll hoop dat je t wel leuk vond hehe.