firefly

firefly boek 1 deel 4

Zara point of view

Ik kijk weg van het raam en stap van het bed af. Ik loop naar de kast om te kijken of nog goede kleren in zitten. Ik doe de houten deur open en zie dat de meeste van de kleren een soort gewaden zijn, je weet wel die dingen van Harry Potter. Ze zijn bijna allemaal groen met bruine details. Één kledingstuk valt me het op dat die anders is. Dit is geen gewaad. Het is een soort t-shirt, met een broek die naast het shirt op de hanger ligt.

Het is een beige kleur met een bruine broek en een groene cape. Ik probeer het aan te doen, hij past! Ik kijk in de spiegel, mijn lange bruine haar is warrig en zit vol met knopen. Mijn blauwe ogen zijn omringt met wallen. Ik had nog niet door hoe moe ik was. Ik trek de kleren weer uit en loop richting mijn bed. Plof neer en val in een diepe slaap.

-----------------------------------------------------------

Ik word wakker door het geluid van mijn deur die open gaat. "m'lady, bent u wakker?" hoor ik de stem zeggen van een jonge vrouw. "Ik ben wakker ik ben wakker" mompel ik in mijn kussen. Ik dwing mezelf om op te staan. Ik pak een van de gewaden en trek 'm aan. Ik loop naar beneden, maar ik weet alleen niet waar ik heen moet, zoekend naar één van de mannen of vrouwen die hier woont kijk ik om mij heen.

"ah, Zara daar ben je. Ik heb je overal gezocht kom snel mee, dan maak ik wat eten voor je" hoor ik de blije stem van Alice zeggen. Ik loop achter haar aan naar de keuken. Daar zie ik op het aanrecht een bord met een stuk brood en wat druiven. Daarnaast staat een glas met water.

"eet snel op, je moet nog veel leren hier. Albert wilt je gaan leren vechten"

Ik schuif alles snel naar binnen met gemak. Ik had zo'n honger. Samen lopen we naar een kamer. Alice klopt op de deur en loopt naar binnen. Niet wetend wat te doen loop ik achter haar aan naar wat blijkt een kantoor te zijn. Daarbinnen zit Albert op achter een bureau met wat papieren voor zijn neus. Hij is zo geconcentreerd dat hij niet door heeft dat we binnen komen. Alice kucht zachtjes om te signaleren dat wij er zijn. Verward kijkt hij op, "ah ik wist niet dat jullie er zo snel zouden zijn" zegt hij als hij ons ziet.

"dag Albert, je ging Zara leren vechten? Of had ik het mis?"

"ja ja natuurlijk ga ik haar leren vechten, zonder dat te kunnen zul je het niet overleven hier" hij lacht humorloos.

"oké, kan ik haar dan hier laten zonder dat ze in stukken word gescheurd?" zegt Alice lachend terug.

"hey! Ik bijt niet hoor" ik kijk de twee aan alsof ze twee hoofden hebben. Waarom zal ik het niet overleven als ik niet leer te vechten?

"kom maar mee Zara, dan ga ik het je leren" gehoorzaam loop ik achter Albert aan.

"hier heb je een houten zwaard en twee houten dolken, ik ga je vandaag leren hoe je met deze twee leert om te gaan. Morgen ga ik je leren hoe je een pijl moet afvuren met een boog" ik knik zachtjes, ik heb nog nooit gevochten. Zelfs niet tegen andere. Natuurlijk ben ik het wel een beetje gewend om pijn te lijden maar nooit met iets van een zwaard.

"kijk je houd hem zo vast" Albert doet voor hoe hij zijn zwaard vast houd. Ik hou mijn zwaard op dezelfde manier vast en knik naar hem.

Onverwachts zwaait hij met zijn zwaard mijn kant op, verschrikt beweeg ik mijn zwaard richting dat van hem om hem tegen te houden.

"natuurtalent ey" ik giechel zachtjes.

We zijn al zo'n 3 uur bezig met het oefenen van vechten. "zullen we morgen weer bezig gaan" vraagt Albert als we de zwaarden en dolken opruimen. "yeah sure" antwoord ik hem met een klein lachje. Ik heb het leuk gehad vandaag. Het heeft me wat meer zelfvertrouwen gegeven.

Ik loop terug naar mijn kamer om van kleding te verwisselen. "snel snel! Ze zijn er vlug!" wat is er aan de hand?

Ik hoor mensen schreeuwen dat we weg moeten rennen,

Alice pakt me vast, "vlug Zara zoek een plek waar je veilig bent" Waar komt zij opeens vandaan?

Ik ren zo ver als ik kan, zonder om te kijken. Alhoewel ik dat wel had moeten doen want als ik achter mij kijk sta ik aan de grond genageld. Een man met een pijl en boog staat zo'n 5 meter van me af.

Hij pakt een pijl en richt de boog op mijn borst. Hij trekt het draad naar achter en laat de boog met de pijl, hij laat de draad los en de pijl zoeft naar mij toe, ik weet niet wat te doen. Ik probeer hem te ontwijken maar het is te laat, de pijl snijd dwars door mijn borst. Ik lift mijn hand naar de wond, het enige wat ik voel is bloed. Ik voel geen pijn, de adrenaline pompt door mijn lichaam.

Het begint moeilijk voor mij om te ademen. Ik kijk naar de man voor me en zie hem met een afschuwelijke grijns mij aan kijken. Ik slaak een gil en val op mijn knieen, steeds meer heb ik het gevoel alsof iemand mijn keel dichtknijpt.

Alles lijkt in slowmotion te gaan. Albert komt aanrennen en steekt zijn zwaard in de buik van de man. Terwijl dit gebeurt word het steeds moeilijker om mijn ogen open te houden. Ik adem nog een keer in en laat het laatste beetje lucht dat in mijn longen zit uit mijn mond lopen. Ik sluit mijn ogen en val op de grond neer.