Ik vlieg Tom in de armen. Eindelijk is hij er. 'Mama mag dit echt niet te weten komen.' Zeg ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, tuurlijk niet.' Ik kus hem op zijn mond. 'Als we in Amerika aankomen stel ik je aan mijn moeder voor', zeg ik. 'En over 2 jaar trouwen we.', zegt hij. Ik lach. 'Ik zeg nu al ja!' Maria vermomd zich weer en we lopen de kamer uit. We lopen over het dek. Niemand herkent mij natuurlijk. Mama loopt daar. Shit. Daar had ik niet aan gedacht. Mama zal mij natuurlijk weer herkennen. Ik verstop me met Tom. Mama kijkt in mijn richting. Ooh nee, ze heeft me gezien! Ik en Tom lopen. Mama begint ook te lopen. 'Maria, verdomme, kom onmiddellijk bij mij!' Roept ze. We beginnen nog harder te lopen. Mama begint ook harder te lopen. 'Ik kan niet meer Maria!'roept ze. 'Kom bij me!' Een traan rolt over mijn wang. Ik blijf verder lopen. Ik laat mama achter.
JE LEEST
Titanic
Non-FictionHeey iedereen, ik vind Titanic heel leuk. Ik hou zoveel van de film. Nu ga ik zelf een Titanic verhaal schrijven. Geef alsjeblieft jullie mening, liefst na elk hoofdstuk! Veel leesplezier!! Een nieuw liefdesverhaal, nieuwe mensen, welk lot zal Maria...
