Hoofdstuk 5 ( deel 2)

159 6 2
                                    

13-04-1912

Het is echt zo saai in mijn bed. Ik verveel me dood. Ik haat het hier. H A T E N. Haten. Stiekem hoop ik wel dat Tom me weer komt redden. Niet dus. Dan maar wachten. Ik hoor voetstappen. Ik hoop dat het de bemanning niet is, of ik zit diep in de problemen.

Even later eet ik brood, het was mama die ik hoorde daarnet. 'Mama, mag ik echt niet naar buiten?' vraag ik. Mama schudt nee. 'Nee, ik wil niet dat ze je weer opsluiten.' Pfffff. 'Ik kan toch vermomd gaan?'. 'Nee is nee, zegt mama. 'Ik heb je herkent, dus dan zullen zij je ook herkennen.' Dat wist ik niet zeker, maar één ding wist ik wel zeker, dit is klote.

TitanicWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu