Titanic

Hoofdstuk 8

14-04-1912

Ik word wakker. Ik zie het bed van mama leegstaan. Zusje ligt ook niet in bed. Er wordt op de deur geklopt. Het is een bemanningslid. Ik kijk verbaasd. 'Ik heb slecht nieuws, 'zegt hij. 'We hebben je moeder vannacht gevonden in het water, samen met je zusje.' Maria schrikt. 'Wat, waar zijn ze nu?' Hij klopt op mijn schouder. 'Ze zijn helaas overleden.' Tranen rollen over mijn wangen. Er verschijnen vlekjes voor mijn ogen en dan..en dan..

Ik kom weer bij bewustzijn. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik. De verpleegster kijkt me diep in de ogen. Ze vertelt het verhaal. Waarom laat iedereen me in de steek? 'Je zal wel nog eens bij Mr Collins moeten gaan, hij verwacht je.' Ik sta op. 'Dankje,' zeg ik. De verpleester knikt en zegt: 'Geen dank'. Ik loop door. Wat een ellende in mijn leven.

Ik wacht rustig af op wat Mr Collins me zal zeggen. Uiteindelijk kijkt hij me aan en zegt: 'We hebben je nu gevonden, ik vind het niet netjes van je dat je bent ontsnapt, maar we hebben toch besloten om je toch vrij te laten, na wat er gebeurd is met je moeder en zusje.' Daar ben ik blij om, nu moet ik mij niet meer vermommen.