Kitsune [ON-HIATUS]

Chapter 7 - The Workshop

Elerina’s POV

*TSSSSSSSHHHHHHKKKKKK* ---*A/N: tunog po yan ng kaluskos…*

“Hhhmmm?” naalipungatan ako sa naririnig kong kaluskos sa labas, sumilip ako sa may bintana pero, wala naman…

Ehh? Ano naman kaya yun? Pusa?

Napatingin ako sa may wall clock…

2:59 am

 

Ang aga pa… tulog ulit-------!

*RIIINNGGG!!! RIIINNGGG!!! RIIINGGG!!!* --- *A/N: ringtone po yan ng cellphone ni Elerina*

“AY PUSA!” hay naku! Nagulat naman ako sa phone ko… sino naman kaya ang tumatawag?

Tiningnan ko sa screen kung sino ang tumatawag ng ganitong oras…

‘Manager Noryell’

Ba’t tumatawag naman sa ganitong oras si Manager? Hindi pa ba siya tulog?

“Hello?”

“Elerina, nasaan ka?”

 

“Huh? Nasa bahay, sa kwarto ko, sa kama… Ba’t ka napatawag?”

 

“Ok ka lang ba dyan?”

 

“Ano ba namang klaseng tanong yan, Noryell? Syempre, ok lang ako pero nang tumawag ka, hindi na ako ok, ginulo mo na naman ang tulog ko, eh.”

 

“Ahaha! Sorry kung nagising kita. Sige, matulog ka na. Bye-----”

 

“Teka, ba’t ka nga pala napatawag? At sa ganitong oras pa, ah?”

 

“O-oh, t-that? Ahmm, nire-remind lang kita…Tama! Nire-remind lang kita para sa workshop mo mamaya…Be ready, ah?”

 

“Ok… hindi naman ako nale-late eh… dapat i-remind mo yan sa sarili mo…”

 

“Ahaha! Sige, i-re-remind ko rin yan sa sarili ko, sige, tulog ka na…Bye!”

“Bye…” i-end call ko na… hay naku, nagiging habbit na yata ni Manager Noryell ang pagtawag sa’kin ng 3:00 am reminder…

Napatingin ako sa kalangitan. I really love watching the stars twinkle in the sky and how wonderful the moonlight shines in the night. Yung feeling na parang konektado ka sa kalangitan. At full moon pa rin pala hanggang ngayon.