Ay düşünce geceye,
Kalpler bir başka mahzunlaşır,
Bir çocuk masumiyetiyle korkar karanlığın sonsuz derinliğinden.
Hüzün gelip oturur baş köşeye,
Gözler uykuya hasret kalır.
Ay düşünce geceye,
Kuşlar firar eder şehirden,
Gökyüzü matem örtüsünü çeker üzerine.
Bazen hicranla akar gözyaşları,
Kuşların ardından.
Ay düşünce geceye,
Gurbet daha bir gurbet olur,
Sıla özlemi yakar yüreği kavurur.
Gelmek bilmez vuslât an'ı.
Ay düşünce geceye,
Tebessümler yerini sonsuz bir hüzne bırakır.
Kabuk tutmaz yaralar kanar yeniden.
Nedenlerle yaralar insan kendini bir kez daha.
Ve kan ağlar yüreği.
Ay düşünce geceye,
Tozlu sayfalar arasından çıkar yeniden,
Unutulmuş bin yıllık acılar.
Ve silinmez ebediyen o acıların izi.
#SümeyyeKöse
