Kanatlarım olsa.
Uçardım kâf dağının ardına,
Ve geri getirirdim kaybolmuş umutlarımı.
Kanatlarım olsa.
Gitsem kalbi kanayan çocuklar ülkesine,
Pembe bulutlardan düşler götürsem onlara.
Kanatlarım olsa.
Uçsam engin denizlerin,
Kıtaların ötesine.
Ve bir yetimin kalbine dokunsam,
Tıpkı bir anne şefkatiyle.
Kanatlarım olsa.
Dolaşsam yurdun dört bir yanını,
Konya'ya düşse yolum.
Mevlâna dergâhın da huzura erse kalbim.
Karadenizin o engin dağların da gezinsem,
Unutsam tüm kederimi ve kalbimin asırlık kırgınlıklarını.
Kanatlarım olsa.
İstanbul'a gitsem mesela,
Kız kulesi selam varsa,
O zarif güzelliğiyle.
Desem ki ona,
Bitti asırlık yalnızlığın artık ben yanındayım.
Kanatlarım olsa.
Gezsem âlemi karış karış,
Umut tohumları eksem,
Hüznün olduğu diyârlara.
Silsem tüm çocukların gözyaşlarını.
Kanatlarım olsa.
Gitsem yetimler yetiminin diyârına,
Ömrüm son bulsa o gül şehrimde,
Ve bitse asırlık kederim.
#SümeyyeKöse
