Sustum,
Lâl ettim dilimi ebediyyen.
Kağıda ve kaleme haykırdım,
Tüm suskunluklarımı.
Kalbim kırıldı,
Sustum.
Ayrılıklar bir hançer gibi saplandı kalbime,
Sustum.
Ağladım yine sustum.
Sessiz çığlıklar biriktirdim sol yanımda.
Ve gün geldi,
Susma artık dedi kalbim.
Kime anlatayım feryadımı, dedim.
Kağıt dedi,
Kalem dedi.
Yine sustum.
Hemde harf harf.
Sümeyye Köse
