Ey gönül denen biçâre,
Bak işte yine gün geceye döndü,
Kara örtüsünü çekerek.
Söyle daha kaç ayrılığın üzerini çizeceksin,
Kanaya kanaya.
Kaç sonbaharı yaşayacak bu ömür,
Nevbahardan bihaber.
Hani bu son demiştin,
Hüzne vedâ demiştik seninle.
Ne çabuk unuttun verdiğin sözleri.
Bak işte yine ağlıyorsun,
Sessiz haykırışlarla.
Ağlıyorsun ama kimse bilmiyor,
Kanlı gözyaşlarını.
Âh benim biçâre gönlüm,
Anlayamadın sebepsiz gidişlerin dönüşünün olmadığını.
Anlayamadın her hasretin vuslâta varmadığını.
Söylesene;
Daha kaç gece hüznü libâs bilip giyeceksin.
Kaç ayrılık rüzgarıyla savrulacaksın,
Bilinmez diyârlara.
Yetmedi mi çektiğin azap,
Bitmedi mi kanlı gözyaşın.
Bak yine hüzzam makamında kara bir gece.
Ve sen yine hüznü eski bir libâs gibi giyiyorsun üstüne.
Dilinden tek bir kelime dökülüyor geceye.
Sabır! Biraz daha sabır...
#SümeyyeKöse
