Gitsem diyorum bazen,
Tüm kederimi atıp heybeme dağları aşsam.
Bir sahil kasabasına düşer belki yolum.
Denize nâzır bir köşe bulur.
Martılarla bölüşürüm kederimi bir lokma ekmekle.
Yalnızlığıma dost ederim onları.
Hüznümü alıp kanatlarına,
Götürürler belki hiç bilmediğim uzak diyârlara.
Gitsem diyorum bazen,
Kendimi unutup şehrin orta yerinde.
Ardıma bakmadan kaçsam diyorum denizler ötesine.
Bulamasa kalbimin kırık yanları beni.
Adresi belirsiz mektuplar biriktirsem.
Kalbimin ağladığı.
Gitsem diyorum bazen,
Ama gidemiyorum kederimden.
Gidemiyorum kendimden.
#SümeyyeKöse
