Adın bir muammaydı benim için,
Çözülmez bir giz.
Kimi zaman verâ dedim sana,
Sislerin ardına seslenircesine.
Beyaz bir örtü saklıyordu sanki sûretini.
Kimi zaman selil idi adın,
Uzun yollar,
Aşılmaz dağlar vardı aramızda.
Ama hep bir umut vardı,
Sol yanımda sana dair.
Kimi zaman da mâvera dedim adına,
Çünkü biliyordum ki,
Tâ ötelerden duyuyordun,
kalbimin sen deyişini.
Rahman tâ ezel de nakış misâli işlemişti adını ömür sahifeme.
Adın ne olursa olsun,
Yerin kalbimin en derinin de.
#SümeyyeKöse
