Chapter 7
Sabado ngayon kaya papunta na ako sa may open field kung saan ilulunsad yung activity. Sinasama ko si Nikki dahil sabi naman sa amin ay pwedeng magsama ng volunteer pero may practice daw sila sa theatre.
Nadatnan ko ang mga iba na nag aayos ng mga gamit at inoorient yung mga ibang bata. The moment I saw the childrens intently listening to what my orgmates saying parang may kirot na naramdaman ako sa aking puso. At alam kong tama ang napasukan ko. I love helping or atleast reaching my hand to anyone who's in need. But I'm too ashame to do it. At least dito malaya ako makatulong.
"Okay okay! Guys! please proceed here!" Ate VP clapped her hands as she called our attentions. Lumapit kaming lahat sa harapan at nagkaroon ng kaunting briefing para sa program na'to before we start. Nakipaglaro muna kami sa mga bata at kung ano ano pa bago kami pumunta sa mga kagrupo namin. I frowned when I realized who the hell my groupmate is. Wala palang tumatagal sa'yo ha!
Pinuntahan ko yung mga naka assign sa akin, sa amin. Pero wala akong Eli na nakita. Nilibot ko ang aking paningin upang hanapin sya pero wala talaga! Nakakainis! Ganyan ba ginagawa nya kung bakit walang nagtatagal sa kanya?! Asar oh!
I wasn't in mood all through out the time, I tried my best to shoo my thoughts away but I just can't. Sino ba naman kasing hindi maiinis kung iiwanan sya ng kagrupo nya sa ere?!
"Ate ayos ka lang po?" Buboy, one of the kids that I tutor asked me. Naguilty naman ako dahil hindi ko sila mabigyan ng atensyon na mas kailangan nila.
"Ha, ah oo. Pasensya na may inaalala lang si ate. Anyways naintindihan nyo ba yung tinuro ko?" I replied.
Hindi ko alam kung gaano ako kainis ngayon. Natapos na kanina yung program at wala talagang Eli na nagpakita! Gago yon di marunong tumupad sa commitment! E baka naman kasi may importanteng ginawa Gabbi? Bulong ng utak ko.
Ah basta! Nakakainis sya!
Masyado ba akong mababaw para mainis ng ganito? I am the person kase that would do whatever I was tasked to do. Hindi naman kasi mahirap yon kung dedicated ka sa ginagawa mo. Hindi yung tinetake for granted mo yung mga bagay kasi malakas ang kapit mo.
Umuwi nalang ako sa dorm dahil wala rin naman ako sa mood maglibot. Inaaya nga ako kanina ng mga ibang members at pati narin si Gavin na maglunch pero ayoko talaga. Ganun ba kalalim yung inis ko?
Eli, Eli, Eli. Siguraduhin mo lang na sisipot ka na sa susunod!
Hindi ko alam kung anong utak meron ako sa puntong lahat ng maisip ko ay ginagawa ko. First thing's I was in deep thought on how to kill Ely if he ditched me one more time, and the next thing is I'm here inside the bus! Nakakaloka! Naisipan kong umuwi ng Pampanga dahil bored na bored na ako sa dorm. Alas dos palang naman, bukas ng gabi nalang ako uuwi dito.
Hindi pa napupuno yung bus kaya hindi parin ito umaalis. Pero inaantok na talaga ako kaya kinuha ko nalang yung earphone ko at pumikit. Bahala na kung anong oras ako makakauwi.
Oh my god ikaw ba talaga yan?!
Tanong ko kay Vieo dahil pumasok din sya dito sa bus. Yes hindi ako mabobore dito sa bus dahil may kausap na ako.
"Wala man lang akong yakap?" He teased. I made a face, but I did hug him too.
"Hay naku miss mo nanaman ako." He said as a matter of fact.
Hindi nalang ako nagsalita. Kung hindi lang kami magkaibigan nito, sya na siguro yung sa toplist ng mga crush ko. Oo may list ako, nasa bahay. Matagal nadin naman yon kasi katuwaan lang namin nila Andy at Sam.
Na kay Vieo na kasi lahat ng gusto ko eh, matalino, gwapo, kulot. Hindi nga lang katangkaran pero ayos na 'yon basta matangkad sya ng kaunti sa akin. Tapos ang galing nya sa lahat ng ba--
"Oh nagagwapuhan ka nanaman sa akin." He teased, again.
At mahangin din pala.
"Gago. Bitiwan mo nga ako! Kung makaakbay ka para naman tayo!" I glared at him but he just shrugged it off.
Naputol ang aking mahimbing na tulog ng biglang prumeno ang bus na sinasakyan ko. But my eyes widened when I saw pair of hands wrapped around me! God sino to?! Public chansing to ah!
I shook my thoughts away and slowly looked at the owner of those hands.
What the heck?! I mentally facepalmed myself.
Ano 'to?! Bakit nandito to?! At bakit magkayakap kami?! Oh my god.
I mentally panicked but I remained emotionless.
Enhale Gabb....
Anung gagawin ko?!! First, di ako marunong magtaray. Second hindi ako marunong mamahiya, anubanaman!
Tumingin ako sa paligid upang tignan kung saan banda na itong sinasakyan ko and thank good God at nandito na ako sa vicinity ng Pampanga!
So I did what's best for me to do. Dali akong pumara kahit medjo malayo pa ang terminal. I quickly remove his hands and walked away.
Authors note.
Who's that guy? Lol. Super cliche :(
