Left.

Pangapatnapu.

Pangapatnapu.

When I woke up. I feel so weak, cold, thirsty and tired. What happened?

Unti-unti kong inalala kung ano bang nangyari then it dawned on me. We got chase by bad people who want to eat us. And I got shot by one of them.

Nang makita kong dumudugo ang braso ko kanina. Doon na ako nawalan ng malay. And now I'm awake. I can feel my body sore from all the running we make. Nararamdaman ko rin ang bigat ng pakiramdam ko. Shit! Don't tell me. I got fever too?

Dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga. Sumakit ang braso ko. Kaya agad ko iyong tiningnan baka dumudugo. Hindi naman. Nang makaupo ng maayos. Doon ko naramdaman ang pananakit ng katawan ko. Masakit din ang ulo ko at nahihilo ako.

I looked for Ulysses. Wala siya sa loob ng kubo. Kahit madilim alam kong wala siya. This time hindi na ako nagalala na iniwan niya ako. I can trust him. He never leaves me kanina.

Mayamaya bumukas ang pinto ng kubo. Nakita kong madilim na sa labas. Mukhang gabi na. Mukhang buong araw akong nakatulog. Pumasok si Ulysses na may dalang mga dahon-dahon. Ito ba ang kakainin namin ngayon? Magaala Louie na rin ba kaming dalawa? Kakain na rin kami ng dahon?

"Para saan yan?" Paos kong tanong. Nanunuyo kasi ang lalamunan ko. Gusto ko ng tubig. At para namang nabasa ni Yul ang nasa isip ko at inabutan ako nito ng isang bote ng tubig. May inabot din itong biskwit. May pagkain pa naman pala kami. Para saan yang dahon-dahon?

"Bilisan mo kumain. Lilinisin natin yang sugat mo." He said. Nakatingin ito sa braso kong may bendang tela.

Inumpisahan ko namang kumain.

"Ikaw kumain ka na?" Tanong ko. Tumango lang ito. Nanahimik naman ako. Pero dahil sa di ako mapakali kung para saan yung mga dahon na hawak niya nagtanong ulit ako.

"Para saan yang mga dahon?" Tanong ko. Tumingin ito sa akin at pabalik sa dahon.

"Para sa sugat mo."

"My wound?"

"Yeah."

"Is those leaves can help my wound?" Alinlangan kong tanong. Mamaya mainpeksyon pa ako sa dahon na yan!

"Yes. These leaves are medicinal plants. You're safe."

Tumango naman ako. Medicinal plant pala. Wala akong alam sa medicinal plant ekek na yan pero naniniwala ako doon so shut up na ako.

Nang matapos ako kumain. Inabutan ako nito ng gamot. Antibiotics at pang lagnat. Na ininom ko naman agad. Unlike Louie I can swallow medicine with all of my heart. I believed on the medicines power to make you feel better.

Inumpisahan naman nitong linisin ang sugat ko. He put those leaves on my wound at binalutan ng tela. Buti may mga damit dito sa kubo at iyon ang ginamit. Nang matapos pinahiga na ako nito at kinumutan pa.

"Humiga ka na rin." Aya ko dito. Nanatili lang kasi itong nakaupo.

"Nah. Just rest. Babantayan kita."

"Ano ka ba! Matulog ka! Kailangan natin ng energy. Just close the door. Talian mo. Para hindi makapasok ang mga lefters."

"Hindi naman yun ang binabantayan ko eh."

"Eh ano?"

"Sino."

"Eh sino?"

"Yung mga humabol sa atin kanina." And that made me cringed. Paano nga kung bigla silang sumulpot? Sila ang mas nakakatakot. Lefters can't open the door. While them kahit nakatali o may harang yung pinto they can break in here.