WereWolf Love

15.Bölüm

Tek kelimem "özürdilerim" demek olmuştu. Hayatta hiçbir şeyi düzgün yapamıyorum. Olmuyor. Şimdi bir hatam yüzümden sevdiğimden ayrılıyorum.

Ağaca tuttunarak kalktım. Eve gidemezdim. Büyükbabamın suratına bakamazdım. Luna ve Krystal'in yanına gitmek iyi fikir.
*hayır orayada gidemezsin. Onlar MinSeok'un kurt olduğunu bilmiyorlar ve senin halin içler acısı.*

İç sesim doğru diyor. Oraya gidersem ikiside bana ne olduğunu çözmeye çalışıcaklar. Eve gitmekten başka çarem yoktu.

Eve geldiğimde büyükbabam yoktu. İçim rahatladı. Hemen odama çıkıp okula gitmek için hazırlandım. Belki MinSeok okuldadır. Beni affetmesi için elimden geleni yapacağım. Evden koşar adımlarla çıktım.Okula doğru yol alırken Luna ve Krystal bana bağrmaya başladılar.

-MinJeeee !! Bizi bekle !!.

Yanıma yaklaştıklarında. Yüremeye başladım. Üçümüz birlikte okulun kapısından içeriye girdiğimizde MinSeok'a bakınmaya başladım. Yanımıza Sehun ve Chen gelmişti. Krystal ve Luna ile birlikte okulun bahçesinde dolaşmaya başladılar.

Derslere hiç giresim yoktu. MinSeok ortalıkta yok. yapayalnızım. MinSeok'u çok merak ediyorum. Ya Büyükbabama yakalandıysa ? ah ! hayır hayır. Hemen okuldan çıktığım gibi MinSeok'un evine doğru koşmaya başladım. Eve geldiğimde kapısını çalıp çalmama arasında kalmıştım. Kendimi cesaretlendirip , kapıyı çaldım. Bir iki çalışta kapı açılınca MinSeok'un ıslak saçlarıyla karşılaştım. Kalbimin nasıl bir tepki verdiğini bilemiyorum. Kalbim atmıyordu sanki. Ona sımsıkı sarılmamak için kendimi zor tutuyorum. Arkama dönüp gidecekken onun sesini duydum.

- Neden geldin ?

ses çıkarmadım ağlamamak için kendimi zor tuttuyorum. tekrardan onun yumuşak sesini duydum.

- sana diyorum. neden geldin ?

Bana yaklaştığına dair ayak seslerini duyuyordum. Hayır lütfen gelme kendimi tuttamıyorum. Lütfen..
Omuzuma dokunduğumda göz yaşlarım benden habersiz akmaya başladı.

Neden yüzüne karşı özür dileyemiyorum. Hatalayım. Evet , ama ona karşı dönüp söyleyemiyorum. Daha fazla duramayacaktım. Hızlı adımlarla evinden uzaklaştım. Akan göz yaşlarımla bahçe kapısından koşmaya başladım.

Canım yanıyor. Kalbim her an sıkışıcakmış gibi oluyor. Bir ara sokağa girip duvara tuttundum. Ona yardım edeyim diye kalbini kırmıştım. Ona özür dilerim diyememiştim. Herşeyi mahfeden ben. şuanda çaresizim. MinSeok'a kendimi affettirmem gerek iken ben kaçıyordum. Duvara sürtünerek oturdum yere bacaklarımı kendime çekerek hıçkırarak ağlamamı sürdüyorum...