WereWolf Love

14.Bölüm

Uykunun tam ortasındayken kapı gürültülü bir şekilde açıldı. -pardon kırıldı- Yerimden sıçrayıp ayağa kalktım. MinSeok koltukta kurt adam olarak hâla uyuyordu. Kolidordan bir ses yankılandı.

-MinJee ve Kurt arkadaş burda olmalı, benim küçük prensesim nerelerdeymiş? ve kurt adamımız nerdeymiş.?

Bu ses büyükbabama aitti. Evet ta kendisiydi. MinSeok'u yakalamak için eve gelmişti. Olmaz hayır MinSeok'u bu evden çıkarmam lazımdı.

MinSeok'a yaklaşıp onu dürtmeye başladım. MinSeok gözlerini açıp bir ses çıkaracakken onu hemen susturdum ve elini tutup kaldırdım.

-Aaa yoksa oturma odasındamısınız MinJee.?

Büyükbabam odaya girmeden burdan çıkmamız şarttı. Oturma odasından mutfağa direkmen açılan bir kapı vardı,MinSeok'un tuttuğum elini daha sıkı tuttup koşmaya başladım. Mutfaktan bahçeye açılan kapıdan geçip bahçeye çıktığımızda da koşmaya başladık.
Son sürat koşuyorduk. Güneş doğmak üzereydi. MinSeok'un insana dönüşme vakti gelmişti. Ara sıra arkama bakarak koşuyorduk ,büyükbabam peşimizden gelmediğini görünce biraz olsada rahatladım. MinSeok'a baktığımda yorgun görünüyordu. Elini elimden kurtardı. Sanırım sirinledi. Evet MinJee yaptığın hatayı nasıl düzelteceksin ?

Bir ağacın gövdesine yaslanmış gün doğumunu izliyoruz. MinSeok insana dönüşmüştü. Bana kötü bakışlarını attığını hissediyorum. Ona doğru döndüm. Doğru tahmin etmiştim bakışları üzerimdeydi. Mahçup bir şekilde bakışlarımı attım. MinSeok ;

-MinJee ! Dün akşam neden öyle evden kaçar gibi çıktık !!

Resmen kükremişti. MinSeok'un iki defa böyle hayır belki üç defa görmüştüm.

- B- ben özürdilerim. benim hatam.

aynı şekilde bu sefer daha fazla kükreyerek konuştu ,

-Neden bana söylemedin !! Büyükbabanın bir 'kurt avcısı' olduğunu !!

Kurt avcısını vurgulayarak söylemişti. Evet söylememek büyük bir aptallıklı ona karşı birşeyler hissetmiyordum. Korkmuştum ilk başta.

- Korktum tamam mı ! korktum. Seni o halde görünce korktum. Sabah ilk iş büyükbabamı aramaktı. Ama aptallıktı. Seni koruyacağım. Ne olursa olsun.

MinSeok hala kızgın bakışları hafiflememişti. Oturduğu yerden kalktı hızlı adımlarla yanımdan uzaklaşmaya başladı.

-Bir hatam olunca beni bırakmayacağına dair söz vermiştin. Ne olursa olsun birbirimizi bırakmıyacaktık !!!

bağırmıştım. duyması için ama duyup duymadığına emin değilim. söz vermiştik biz. ben onu koruyup kollayacaktım.

Birbirimizin olmuştuk. Herşeyi birlikte atlatacaktık. Benim bir hatam yüzümden. Benim hatam yüzünden.
Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı gözümden yaşlar akmaya başlamıştı. Ağzımdan çıkan tek cümle,

"Özür dilerim".