İNTİKAM VAKTİ

Jhony ???

Jhon un ağzından

Victoria nın odasına daldığımda onu yatağa oturmuş, dirseklerini dizlerinin üzerine koymuş düşünürken buldum.

Gidip yanına oturdum. Ne diyecektim.
şimdi?

Victoria bana baktı. Ve başını omzuma yasladı.

Ah. Tamam. Bunu hiç beklemiyordum.

"Benim canımı yakma Jhon. Benim canımı acıtma lütfen. Şu hayatta senden başka sığınacak kimim var? Sende benim canımı yakarsan ben n'aparım Jhon? Evet. Haklısın. Belki ben diğer insanlar gibi olamam. Eskisi gibi herkese şaka yapıp duramam. Ama.. Sen.. Sen canımı yakma işte. Hayatımda güvendiğim ve sığındığım tek kişi sensin aptal herif." diyerek dizime vurdu.

Acı bir şekilde gülümsedi.

"Üzgünüm Victoria. Bidaha asla olmayacak söz." dedim. O da bi şey demedi.

Hey... B- bi dakika!

Victoria az önce bana güvendiği tek kişi benim olduğumu mu söylemişti?

"Bana gerçekten güveniyor musun?"

"Aslında normalde güvenmezdim. Ama normalde işte. Benim ve hayatımın normal olduğu söylenemez. İstemsizce güvendim sana. Başka çarem olmadığı için."

Sonra başını omzumdan kaldırdı ve

"Uff. Bak senin yüzünden zırlağın teki oldum. " dedi. Ve gülümseyerek göz yaşlarını sildi.

Bana baktı ve

"Jhony. Onu özlüyor musun Jhon?"

"Evet öz- özlüyorum. Ama özlememeye çalışıyorum. "

"Neden?"

"Eğer özlersem kafam dağılır. Aklımı sana veremem. Sonra eğitimin yavaşlar. Zaten yavaş."

"Olum hayatını bana adama. Yaşa lan biraz. "

"Babana söz verdim. Yoksa beni keser." dedim. Gülümsedi.

Bende gülümsedim. O sırda kapı çaldı.

"Ben baktııım" diye Nathasa nın sesi geldi. Sonra paldır küldür koşma sesleri. Allahım yaa. Allahın çatlağı.

Sonra kapı açıldı ve Nathasa bağırdı

"Jhooon. Kapıda biri vaaar. Seni soruyoo"

İstemsizce kaşlarımı çattım. Victoria da benle aynı tepkiyi vermişti.

Ayağa kalktım ve odanın çıkışına doğru yöneldim. Victoria nın arkamdan geldiğini ayak seslerinden anlıyordum.

Beraber dışarı çıktık. Kapıya baktığımızda bi genç, nerdeyse benle aynı yaşta bi genç bana bakıyordu.

"Buyrun?" dedim sakince.

"J-jhon ben kardeşin. Jhony"

Jhonyy??