TÖRE

YA ÖLÜM YA AYRILIK

●●●●●●
DEMIR
●●●●●●●
Göğsümde hissettigim acı  ve  Cemre'nin hızla  silahı alıp ateslemesini duymuştum,  gözlerimi zor aralarken gözyaşları ile  yanıma çöktü

"demir cevap ver bana, yaşayacağımız çok şey var ne olur" dedi ağlayarak, sanki ona son kez dokunuyor gibiydim, nefesim Sayılı gibiydi.. ona son kez bakmak ve onu bu dünyada yalnız bırakmak geçiyordu içimden  ama oğlum vardı ayakta durması için bizden bir parça vardı.... belki onun büyüdüğünü  görememek kötüydü düşününce sanki gucum tükeniyor gibiydi kararan gözlerim ile uZun bir uykuya ihtiyacım var gibiydi.... cemrenin keskin bir çığlığını hatırlıyorum en son ve uzAktan ambulans sesini cemrenin kollarında uzun bir uyku ve inanılmaz bir ağrı ile  vücuduma akan kanın sıcaklığı ile Cemrenin elimi tutmasını hissediyordum. 

●●●●●
ONUR
●●●●●●
Demir, Cemrenin kollarında gözleri kapalı halde iken kardeşim  sanki yaşıyormuş gibi konuşuyordu sözleri ile gozlerimden yaşlar akıyordu, bi yandan da yarasına sıkıca basıyordu.

"demir, aşkım ben burdayım yanındayım, gözlerini aç sevgilim, oğlumuz evde bizi bekliyor "dedi basında  gözyaşları ile sallanırken, ambulans ekibi  demire müdahale  ederken cemre " benden koparmaniza izin veremem" diye bağırıyordu.   Cemreyi Demirden ayırmaya çalışırken kıpkırmızı gözleriyle  bana baktı ve sakin bir şekilde konuşmaya başladı

"abi onunla gitmeliyim izin ver ne olur" dedi hıçkırıklar arasında  ordan uzaklaştırmaya çalıştıkça bağırıyordu, ikna edecek gibi değildik ve  ambulansa  almayı kabul eden çalışana minnet dolu bakarken, cemre sanki duyuyormus gibi konusuyordu şoktan çıkamıyordu

" yanındayım sevgilim burdayım"diyip Demir'in elini tutmuş öylece basında sallanıyordu "seni bırakmam, ben sende beni bırakma Demir," diyordu sessizce.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ADNAN BEY
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Demirin vurulduğunu duyduğumda dünya durmuştu sanki.. oglum herseyden önemli olan evladım, suanda ölümle basbasaydi. Hastaneye geldiğimde herkes berbat durumdaydi en kötü olan şüphesiz  Cemreydi...yerde oturmuş ve olduğu yerde sallanıyordu  şokta gibiydi gozleri kıpkırmızı ve eli göğsünün üzerindeki kandaydı. doktor çıktığında ise hemen koştu

"kocam nasıl yaşıyor de doktor hadi"  dedi onu tutarak  doktorun sözü ile duvara zor tutundum

" gerekli müdahale yapıldı, ancak durumu kritik, yoğun bakıma alınacak ancak  herşeye hazırlıklı olun " diyince  sözünden sonra cemre yere çöküp "demir" dedi gözlerinden yaşlar akarken
" Hayır  hayır  doğru  degil,  demir  oglumu ve beni birakmaz hayır " dedi aniden geriye doğru  baygilik gecirdi, ona müdahale ederken baktım,, herşeyin sebebi cemre değil miydi oğlum onun icin can çekişiyordu ... 

●●●●●●
CEMRE
●●●●●●
Gözümü açtığımda hastane odasındaydım ve başımda Adnan babam vardı, yerimden doğrulurken  kasıklarimda ağrı ile durdum. Hemşire hanım yanıma gelip serumu  taktı.

"Cemre Hanim serumunuz bitsin, kan tahlilleriniz çıktı, Gebelik test değeriniz yüksek hamilesiniz ilaç kullanamıyoruz,  serumdan sonra doktor hanım bilgi verir" dedi odadan ayrılarak. Hamileydim... doğru duydum değil mi?

Adnan Babam önümde durdu bir süre
"Demir, önüne atladı değil mi?" Diye sordu,  şaşırmıştım ilk defa bu kadar soğuk bir konusmaydi..

"baba ben üzgünüm gerçekten"  dedim yaşlı gözlerle.

" cemre, her zaman yanında oldum ama oğluma bir sey olursa ben kimseyi affetmem "dediğinde  bir süre durdum

"Baba ben çok üzgünüm gerçekten, böyle olmasını istemezdim, o benim için  herseyim " dedim titreyen sesimle.