My Secret Identity: Deel 2

Hoofdstuk 4

Blaze

Na de aanslag op mijn leven was ik weer op mijn hoede. Het was een wake-up call geweest die ik serieus moest nemen. Mijn leven was weer in gevaar en ik moest er weer voor zorgen dat ik met rust zou worden gelaten.

Ik haatte het om altijd op mijn hoede te zijn, maar het was noodzakelijk. Als ik het niet deed zou ik binnen no time dood zijn. Gelukkig was ik niet in mijn eentje, ik had Jay. De afgelopen dagen zijn we close geworden. We zijn meer over elkaar te weten gekomen en ik weet dat ik hem nu kan vertrouwen.

Jay en ik reden samen naar school toen ik gebeld werd. Ik keek op mijn scherm en zag dat het Adrien was.

'Hallo' zei ik. 'Hoe gaat het?'

'Het gaat prima. Ben net bijna vermoord, maar voor de rest gaat alles goed' zei Adrien.

'Wat?! Wat is er gebeurd?' Jay keek me bezorgd aan.

'Ik loop over straat en uit het niets wordt er op me geschoten. Ik was er bijna geweest, gelukkig had ik mijn ninja skills.'

'Heb je enig idee wie je probeerde te vermoorden?'

'Nee, maar ik weet wel dat Jack ook werd aangevallen, hij had me gister gebeld.'

Ik vloekte binnensmonds. Die klootzakken wilde mijn familie uitroeien. 'Vorige week werd mijn auto opgeblazen. Ik kon op het nippertje ontsnappen. Adrien, je moet op je hoede zijn. Deze mensen willen me dood en zullen er alles aan doen om me pijn te doen.'

'Maak je geen zorgen, ze zullen me niet klein krijgen. Maar ik zou wel dat vriendje van je bellen, het kan zijn dat hij hun volgende doelwit is.'

'Hij is mijn vriendje niet, maar ik zal hem bellen. Wees voorzichtig.'

'Jij ook.'

Ik beëindigden het gesprek. Nu waren mijn familie en vrienden ook in gevaar. Ik moest Dylan bellen voordat er iets met hem zou gebeuren.

'Gaat het?' vroeg Jay.

'Nee, mijn neven werden bijna vermoord en ik heb het gevoel dat Dylan hun volgde doelwit is.' Ik had Jay over Dylan verteld. Ik weet niet waarom ik dat aan hem had verteld.

'Ik zou hem inlichtten voordat het te laat is.'

'Ik zal hem na school bellen. Laten we eerst deze dag overleven.'

Binnen een paar minuten waren we op school. Ik werd meteen begroet door Nathan met een zoen. Hij haatte Jay echt en vond het maar niks dat ik samen met hem naar school reed.

'Hey babe' zei ik toen Nathan zich terug trok.

Nathan sloeg een arm om mijn schouder en leidde me weg van Jay.

'Waarom laat je mij je nooit naar school brengen?' vroeg hij.

'Dan moet je helemaal omrijden en Jay woont vlak bij.'

'Er is iets aan hem wat me niet aanstaat.'

Ik sloeg een arm om Nathan's middel. 'Maak je geen zorgen om Jay, jij staat op nummer 1.'

Nathan zoende mijn hoofd en we liepen samen naar de les.

~~~~

De dag ging snel voorbij. Het laatste uur was net voorbij en ik zou Dylan nu moeten bellen. Ik keek er tegen op. Ik wilde zijn stem niet horen, want dan wist ik dat ik zou gaan huilen.

Ik haalde mijn mobiel uit mijn tas en zag dat ik 8 gemiste oproepen had en 10 appjes. Ze waren allemaal van Dylan.

Dylan: Blaze neem op!