Iki arkadaşın hayatı

~8~

Sabah 5:00da erkenden uyandım. Uçak 8:00 da kalkıyordu çünki. Emily ile hava alanında buluşacaktık. Son kez her şeyi kontrol etdim passaport, kimlik, bilet, çanta. Taksi aşağıda bekliyordu. Allahım hala inanamıyordum. Koreye gideceğime inanamıyordum. Çok mutluydum. Annemlerle vedalaşdım. Her kese sıkı-sıkı sarıldım.

Annem ağlıyordu:

- Yaa annecimm yapma böyle, beni de üzüyorsun :(((((

Ablam:

- Anne, gidenin arkasından ağlamazlar. lütfen sakin ol. Kardeşimde üzülüyo. Üzgün gitmesin şimdi.

Annem:

- Tamam kızım. Lütfen dikkatli ol oralarda. Oraya varınca bizi haberdar et lütfen. Tamam mı kızım?

- Tamam annecimm, merak etme sen.

Son kez vedalaşıb evden çıktım. Abim bavulumu taşımama yardım etdi.
Abim:

-Kendine iyi bak ufaklık..

-Yaa ufaklık demesen bana :)

-Tamam, kendine iyi bak.

-Sende.. Evdekiler sana emanet.

Abimle vedalaşıp taksiye oturdum.

Yol boyunca hep düşündüm. Koreyi düşündüm. Hava alanına varmışdım bile. Emily-e telefon etdim. Emily:

- Ya nerdesin sen? Uçagı kaçırıcaz

-Tamam ya kızma. Daha yarım saatimiz var. Hava alanındayım. Eşyaları teslim edib gelicem.Sen nerdesin?

-Bekleme salonundayım seni bekliyorum. Çabuk gel

-Tamam

Son kontrollerimi yapıb bekleme salonuna gitdim. Uçağın kalkmasına tam yarim saat kalmıştı.

Uçak havaalana kadar Emily ile tüm planlarımızı kurduk nerdeyse..Ahh evimize kadar hem de))Çok detalcı olduğumuzu kabulleniyorum))..Evet uçak havalandı..Hala o uçakda olmağıma inana bilmiyordum..Pencereden son kez şehire bakdım..Gerçekten gidiyordumm...Biranlık bağırmak geldi içimden,ama uçakda o kadar insan vardı..15-17saatlik yolumuz vardı..Sonunda Kore vardı diye zamanın uzunluğunun hiç bir önemi yoktu..Bir ara uyumuşduk daha sonra fotograf çekdik..Bunca yıl ilk kez ucaĝa binmişdim...Korkuyordum ilk kez olduğu için ama iyiydim..Yine uyuya kalmışdım.Ve uçak görevlisinin ilanına uyandım.

"Kemerlerinizi bağlayınız. Uçak inmek üzere".

Kalbim daha çok çarpmaya başladı. Hemen kemerlerimizi bağladık.Ve uçak indi. Uçakdan indik,kontrol odasına geçdik. Passaport ve vizalarımız yoklandı. Bizi bir görevli karşılayacaktı. Bu gönderilme sebebimiz Korede "Uluslararası KPOP yarışmasına" katılmak içindi. Valezlerimizi aldık ve çıkışa dogru gitdik. Karşılayanlara bakdık ve üzerinde isimlerimiz yazılan bir tabele gördüm.

-Emily,bizim isimlerimiz değil mi?-parmağımla isimlerimiz yazılı tabelanı gösterdim.

-Evet,unni,galiba bizi bekleyecek görevli o.