The Art of Letting Go ♥

..15

Nagising si Jean sa loob ng hospital for the 2nd time this year. Tatayo na sana sya ng maramdaman nya ang hapdi ng mga sugat sa katawan nya. Kelan pa sya nagkaroon ng mga sugat? Haay.

"Jean?" Biglang may boses sa gilid nya at ng tignan nya ito, si Casper pala.

"Hey" Balik ni Jean sabay lingon sa paligid "What happened na naman?" Tanong nya na parang hindi makapaniwala.

Tumawa si Casper sa reaction nya at sumagot. "Allergy. Nakakaen ka na naman ng chilli pepper" sabay turo sa mga sugat ni Jean.

Jean look disoriented and mildly confused. "How come? Wala man chilli pepper yung order ko" sabay tingin ng masama sa mga sugat na natutuyo. Buti nalang at konti lang sila.

"Jean, hindi naman kasi yung order mo ang kinuha mo ea" Casper said "Yung kay Rian yung kinuha mo. Yung may chilli pepper"

"Oh"

Casper shook his head tsaka tinulungan umupo ng maayos si Jean. Patuloy parin si Jean sa paglingon at nasense ni Casper na mat hinahanap sya. "Umuwi na si Rian" Sabi ni Casper pero tinignan lang sya ni Jean ng kunot ng noo. "Hindi naman sya ang hanap ko. Nasan si Audrey?"

Casper blink at sasagot na sana ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Audrey pati na ang kuya ni Jean.

"Jean!" Sigaw ng kuya nya nang mala-drama. "Kulit mo talagang bata! Anong sinabi ko pag kumakaen ka ah!"

Jean look annoyed pero tinanggap ang naman ang yakap ng kuya nya.

Umupo si Audrey sa tabi ni Casper at huminga ng malalim. "Kamusta?" Tanong ni Casper sabay yakap sa kanya sa gilid. Audrey sighed again, at parang malungkot sya. Casper raised an eyebrow "What's wrong?"

Audrey faced him and whispered para hindi marinig nila Jean at ng kuya nya. "Her allergy got worse."

"Huh? How?"

Tumingin si Audrey kay Jean na bising-bising sinasapok ang maingay nyang kuya. "Before , ang allergy nya ay external lang. Ngayon, dahil napapadalas ang intake ng busit na chilli pepper na yan, meron narin syang internal allergy"

Parang hindi makapaniwala si Casper sa narinig nya at hindi na nagawang sumagot or magtanong pa. Humigpit lang ang hawak nya sa girlfriend sabay tingin kay Jean na masayang nakikipag-away sa kuya nya.

"I'm not gonna tell her muna" Audrey decided and Casper's about to protest about that pero napigilan sya. "The doctor said avoidance of chilli pepper can cause proper health back"

Casper gasped. "Gagaling pa sya?"

Audrey smiled and nodded. "Oo naman" tsaka sya tumawa sa reaksyon ng boyfriend nya. "Hindi ko naman hahayaan na may mangyareng masama sa bestfriend ko"

Hearing the concern and sincere words, Casper smile tsaka hinalikan ang ulo nya. "Swerte ko talaga sayo"

"You bet it" Balik ni Audrey ng tumatawa.

Tahimik muna sil ng sandali at pinapanood ang paglalaro ng magkapatid. Who would've thought makulit si Jean at mahilig kumaen kaya lagi syang napapahamak?

"Susumbong kita kay mama-"

"Subukan mo lang kuya!" Sigaw ni Jean "Sasabihin ko talaga kay ate Sofia nakabuntis ka na ng iba babae!"

"Aba! Kasinungalingan! Tanging si Sofia lang ang laman ng puso ko!"

"Kaya nga manahimik ka ea! Hindi ko naman alam na may chilli pepper yun ea!"

"Ang takaw takaw mo kasi! Ayan napapala ng mga baboy-urrghhh-"

Hindi na natapos ng kuya ni Jean ang sinasabi nya dahil hinarangan na ni Jean ng unan ang mukha nya para tigilan sya sa pagkatak.

Tumatawa si Jean ng masama ng mapatingin sya kayla Audrey at Casper. "Hahaha. Bakit kayo nakatingin?" Tanong ni Jean habang kunwareng sinasakal ang kuya nya.

Casper smiled sabay sagot. "Wala lang. Nakaka-inggit lang kayo"

Natulala lang si Jean sa kanya at wala man ilang segundo ay naramdaman na ni Casper ang hampas ng unan sa ulo nya. Narinig nyang nagtatawanan si Audrey at Jean sabay talon sa kama para pagtulungan ang kuya ni Jean.

Mga bata talaga.

-

"San ka galing?" Ang unang tanong ni Cheska sa naghihintay sa tapat ng pintuan. 9 na ng makauwi si Rian sa bahay. Hindi nya ata napansin na napahaba ang kwentuhan nila ni Casper. Hindi man nga nya naubos ang pagkaen nya dahil sa nangyare kay Jean. Talking about Jean, kamusta na kaya sya?

"Hello. Tinatanong kita" Cheska repeated, annoyed sabay hawak sa braso ni Rian. "Raven, what's wrong? You were never late like this? You were never like this!?"

"Shh" Sabi ni Rian ng mahinahon. "Shh. Wag kang maingay Cheska. Gabi na oh"

Cheska looked at him annoyed sabay bitaw sa kanya. "I don't care. San ka ba nanggaling? Don't you know we're worried?"

Ayaw makipag-away ni Rian kaya tinalikuran nalang nya si Cheska at dumeretso sa kwarto nya. Agad agad naman syang sinundan paakyat ni Cheska habang galit parin na nagtatanong. "Raven? Hello? May kausap ba ako? It was just a simple question, why don't you answer it?"

Hindi parin kumikibo si Rian at nang bubuksan nya na ang pinto nya, hinarangan to ni Cheska.

Rian sighed. Pagod na pagod na sya. Bat sila ganito? Bat sya ganito?

"What's the problem Cheska? Hindi mo ba na-enjoy ang date mo kay Matt?" Rian asked, partially annoyed pero hiling nya na wag sanang umiyak si Cheska or masaktan. Pagod lang talaga sya. Pagod na sya sa katotohanan na nagdate si Cheska at Matt, tapos na-ospital pa si Jean ng dahil sa kanya.

Lumaki ang mata ni Cheska sa sinabi nya. "Raven, you know it's not like that-"

"Yes!" Napasigaw si Rian ng hindi oras dahil sa stress sa pagiisip. "I know it's not like that pero ganun ang pinapakita nyo!"

Natahimik silang dalawa at nagtitigan sa isa't isa. Ilang segundo lang ay bumagsak na si Cheska at nagsimula ng humagulgol sa pagiyak. Agad naman sinundan ni Rian dahil lumuhod sya sa tabi nya at niyakap sya. Kinakaen sya ng konsensya.

Malakas ang pag-iyak ni Cheska at buti nalang ay tulog na ang mga tao kundi baka isumbong sya sa mama nila at pabalikin sa Australia.

"Shh. Cheska. Calm down" Bulong ni Rian na gulong-gulo sa mga pinagsasabi nya.

Dapat iniwan mo nalang sya dyan. Hayaan mo syang umiyak at hintaying dumating si Matt para asikasuhin si Cheska. Utos ng utak nya pero iba ang tibok at konsensya ng puso nya. Kaya ka tanga ea. Hindi mo sya mabitawan. Bakit? Si Cheska ba iniisip ang nararamdaman mo?, Pangungulit ng utak nya.

Pinikit ni Rian ang mata nya at niyakap ng mahigpit si Cheska upang tumigil na sya sa pagiyak.

Ganito pala kasakit ang magmahal.

Hindi ko na alam anong pinaglalaban ko, pagiisip ni Rian habang pinapatahan si Cheska. Ano nga ba ang importante? Ang kaligayan ko, o ang kaligayan ng mahal ko?

Pati si Rian napaiyak nalang sa tanong nya.

♥