Can Sikinitisi

BİRAZ DA FELSEFE

Bazen sadece ölmek istersin, bütün somut yükleri üzerinden atıp sonsuzluğa karışmak.. Diğer tarafta ne olduğunu bilmesen de..

Düşüncelerin içinde boğulup kaybolmak istersin, hayattan soyutlanmak.. Seni bekleyen şeylerin farkında olsan bile..

Ağır gelir bazı şeyler, her ne kadar hafif olsa da.. Ama ne başkası anlar içindeki, ne de unutunca sen hatırlarsın..

O anda seni en derinden etkileyip sarsan olayların, o anlık bir öfke ya da üzüntüyle olduğu söylenir.. Üzerinden zaman geçince sana da saçma gelir, ama o anda hissettiklerin hiç de basit değildir..

İçindeki öfkeyi atmak için çektiğin acıların sadece sana zarar vermediğini, tek etkilenenin sen olmadığını görmek ister ruh.. Acının somut bir örneğini ister yaralı kalbin, bazen sadece içindekini dışarı vurman gerekir..

Zaten bu yüzden insanlar kendilerine zarar verirler. Onlar şanssız olanlardır.. Ellerinde acılarını somutlayabilecek şeyler olmadığı, başkalarına zarar verebilecek gücü kendilerinde bulamadıkları için ilk ve en yakın hedefleri olan kendi vücutlarını kullanırlar tuval olarak..

Bunu yapanlara psikopat gözüyle bakanlar ise ya acıyı tatmamış, ya da acıya alışmış insanlardır..

Sürekli acı çeken ama alışamayanlar, acı diye bir şeyin var olmadığına inananlardır.. Kendi içlerinde yaşadıkları büyük fırtınaları görmemeye çalışan, hatırlamamak için de başkalarınınkilerle eğlenenlerdir..

Sürekli kırılan kalp derler ya işte, o doğru değildir.. İncinen ve üzülen yalnızca ruhtur..

Üzüntü; yıkılan hayallerden ibarettir, bu yüzden ruhun derinliklerinde hissedilir.. Oysa öfke ve kin daha ağır duyguları içerir ve beynin en ücra köşelerinde beklemektedir..

İkisinin de hammadesi göz yaşıyken üzüntüyü ruh, öfkeyi beyin kontrol eder..

Bu kadar zıt şeylerin tek ortak yönüyse, ikisinin de mantıklı düşünme isteğini ortadan kaldırmasıdır..

- M&M