Odmieniłeś Moje Życie

Wtorek 1 Września

Nie chcę iść do szkoły. Boję się nowych osób i tego, że mnie nie zaakceptują. Na budziku widzę 8:00 i wiem, że muszę wstać. Mam na 9, normalnie bym nie zdążyła, ale tata wczoraj powiedział, że mnie zawiezie. Bardzo się cieszę bo muszę się jeszcze ogarnąć, a wtedy na autobus bym nie zdążyła. Ledwo co wstaję a słyszę mame.

- Emilko! Co chcesz na śniadanie ?

- Możesz mi naszykować musli.

- Dobrze.

- Dzięki Mamo!

Naprawdę kocham moich rodziców. Zawsze mnie rozumieją i nie wiem co bym bez nich zrobiła przez ostatni rok. Brata też mam super, ale coraz mniej czasu spędza w domu. Myślę, że niedługo oznajmi " Możecie się już cieszyć, bo się wyprowadzam do Kamili ". Kamila to jego dziewczyna od 2 lat. Cieszę się, że jemu przynajmniej się układa w życiu.

Po mojej prawej stronie jest duża szafa. Szukam w niej jakiejś sukienki mimo, że niezbyt lubię chodzić w spódniczkach i sukienkach.

Wreszcie coś wybieram, a potem podchodzę do lustra i robię lekki makijaż. Nie lubię się mocno malować.

Gdy schodzę na śniadanie w czarnej sukience przed kolana, która ma ciemny koronkowy pasek na talii i grube ramiączka. Mój tata siedzi przy stole i czyta gazetę, a mama robi coś przy kuchni.

- Ładnie wyglądasz córeczko. - Tata zerka na mnie spod gazety.

- Dziękuję.

- Wygląsz cudownie, ale teraz zjedź śniadanie bo czeka na Ciebie od 20 minut i jest pewnie zimne. - Mówi mama.

- Dobrze Mamo.

Po 10 minutach ubieram czarne buty na lekkim obcasie, biorę torebkę i wychodzę. Tata już czeka na mnie w aucie. Do nowej szkoły mam około 6km. Przez całą drogę słucham muzyki. Nie mam o czym rozmawiać z tatą. Muzyka jest dla mnie czymś bardzo ważnym. Nie potrafiłabym bez niej przeżyć w sumie, gdyby nie ona nie wiem jakbym to wszystko przeżyła co się wydarzyło w moim życiu. Zawsze lubiłam zamykać się w pokoju czytając książki albo słuchając muzyki. Zawsze mi to pomagało.

Jest 8:50 i jestem pod szkołą. Wokół mnie jest pełno ludzi i wszyscy stoją sobie w grupach. Większość się zna, oprócz pierwszych klas, a ja jestem w drugiej. Nikogo tu nie znam, dlatego się boję. Żegnam się z tatą i idę w stronę drzwi za wszystkimi, bo nawet nie wiem gdzie mam iść. Wreszcie znajduję sale gimnastyczną i zaczyna się akademia.

Po godzinie wszystko się kończy, dostałam plan na najbliższy tydzień, bo może się zmienić. Dobrze, że przy każdym przedmiocie pisze numer sali. Wole unikać niepotrzebnego pytania się o numer.

To jest mój pierwszy napisany rozdział mojej opowieści. Mam nadzieję, że nie jest bardzo nudny. Rozdziały nie będą się pokazywać bardzo często z powodu braku czasu, przez moją szkołę. Mam nadzieję, że mnie zrozumiecie. Dziękuję
Jak Ci się choć trochę spodobało daj gwiazdkę albo skomentuj. Będzie to moja mała motywacja.