เห้อ ตอนนี้ฉันถึงบ้านป้าแล้วล่ะ ฉันพาพี่บอสมาด้วย พอดีเลยที่ฉันลากตัวเค้ามาที่ซิดนีย์ เพราะว่าพี่บอสก็จะมาที่ซิดนีย์เหมือนกัน ฉันเลยให้เค้าพักที่บ้านฉันก่อนละกัน แต่ป้าฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพราะว่าป้ากับพี่บอสเค้าเคยรู้จักกันมาก่อน มาถึงก็กอดกันเหมือนไม่ได้เจอมา 10 ปี หลังจากที่พวกเราทั้งหมดกลับจากลอสแองเจิลลิส ปีเตอร์ก็ให้พักงาน 3 วันเพื่อเป็นการตอบแทนที่ทำงานได้อย่างราบรื่น และวันนี้ก็เป็นวันศุกร์ ซึ่งเป็นวันที่ฉันชอบมากเลยล่ะ ป้าณิชาและลุงโอลิเวอร์ไปทำงานตั้งแต่เช้า ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกมกับพี่บอสอยู่บนโซฟา ชิวๆ
"เย้ๆฉันชนะแล้ว" พี่บอสตะโกนด้วยความดีใจ
"ฮือๆแพ้ตลอดเลย งอนแล้ว" ฉันพูด
"อย่างอนเลยนะยัยบ๋องแบ๋ง" พี่บอสเขยิบเข้ามาปลอบใจฉันและหยิกแก้มเบาๆ
"ค่ะพี่หัวหน้าจอมงก เบ็ทท์ไม่ได้งอนจริงๆหรอก" ฉันพูด ใครจะไปงอนผู้ชายน่ารักอย่างนั้นล่ะ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงๆๆๆๆๆ
"เสียงใครกดกระดิ่งกันน่ะ" ฉันพูด
"เดี๋ยวพี่ไปเปิดประตูให้นะ" พี่บอสอาสาเดินไปเปิดประตู
แอ๊ดดดดดดด (ให้นึกว่าเป็นเสียงเปิดประตู)
"แอชตัน!!!" พี่บอสตะโกน ทำเอาฉันต้องวิ่งไปที่หน้าบ้าน
"อ้าว แอชตันมาทำอะไรเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่า" ฉันถามรัว
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะถามเธอว่าพรุ่งนี้เธอว่างไหม" แอชตันถาม
"เปล่านะ พรุ่งนี้ฉันว่างมีอะไรเหรอ" ฉันถามด้วยความงง เค้าจะชวนฉันไปเดทเหรอ 555
"ดีเลย คือว่า...พรุ่งนี้ตอนค่ำๆพวกเราจะมีงานเลี้ยงรุ่นของเราที่ norwest Christian collage และวงของพวกเราก็จะไปแสดงสดที่นั้นด้วย...."
"แล้ว....." ฉันเอ่ย
"จะพูดยังไงดีล่ะ พอดีคอนเซปงานนี้เค้าจัดเป็นพรอมด้วยสิ แล้วคือฉันยังไงไม่มีคู่ไปงานเลย ฉันเลยอยากให้เธอเป็นคู่ไปงานพรอมกับฉัน" แอชตันพูด
YOU ARE READING
This Love Give You All (รักนี้ให้หมดใจ...คาลัม ฮู๊ด)
Randomเรื่องราวของเด็กสาวเอเชียอายุ 19 ปี คนนึงที่ย้ายจากประเทศไทยไปอยู่ ณ ประเทศออสเตรเลียกับลุงกับป้าเพื่อจะได้ไม่เป็นภาระของพ่อแม่ที่ทำงานยุ่งตลอดทั้งปี โดยเธอเรียนจบปริญญาตรีแล้ว และเธอก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เธอตัดสินใจหางานทำ และงานที่เค้าได้โดยบังเอิญ...
