ฉันจะไม่เสียใจกับเรื่องไร้สาระแบบนี้เด็ดขาด ไม่มีทาง เราต้องสตรองเอาไว้สิเบ็ทท์ อย่าอ่อนแอง่ายๆสิ....
"เบ็ทท์ๆๆๆ"
"ห้ะๆๆคะพี่บอสคะ มีอะไรเหรอคะ"
"ใจลอยจริงๆนะเรานะ บ้านหลังนี้ใช่ไหม" พี่บอสชี้ไปยังบ้านของป้าณิชา ก็คือบ้านที่ฉันอยู่นั้นแหละ
"ชะ ชะ ช่าย คะ เดี๋ยวเบ็ทท์ไปกดกริ่งเรียกป้าณิชาก่อนนะคะ" ฉันรีบเดินตรงไปยังหน้าบ้านเพื่อกดกริ่งให้ป้าณิชาเปิดประตูบ้านให้ แต่ว่ากดไปหลายรอบแล้ว ไม่มีเสียงตอบรับจากการกดกริ่งของคุณคะ (ถรุ้ยยย) พี่บอสก็ยืนดูอยู่เนืองๆ ฉันเหลือบไปเห็นจดหมายที่แนบไว้ต้องช่องประตู
ถึง เบ็ททิน่า หลานรักของป้า...ป้าขอโทษจริงๆนะที่ไม่ได้บอกเบ็ทท์ล่วงหน้า แม่ของลุงโรเบิร์ตเข้าโรงพยาบาลกะทันหันจึงทำให้ลุงโรเบิร์ตต้องบินไปดูอาการแม่ของลุงโรเบิร์ตย่างด่วนมากๆ ตามจริงป้าอยากจะรอเบ็ทท์ไปด้วยกันนะ แต่เบ็ทท์ต้องทำงาน ป้ารู้ว่าคงกลับค่ำๆไม่ก็ดึกแน่นอน และป้าก็เกรงใจลุงโรเบิร์ต และก็เห้นใจเค้า เพราะโรเบิร์ตเป็นห่วงแม่มาก ป้าและลุงจึงต้องรีบบินไปนิวซีแลนด์อย่างด่วน ถ้าอาการของแม่โรเบิร์ตดีขึ้นภายในพรุ่งนี้ ป้าจะรีบบบินกลับออสเตรเลียทันที แต่ถ้าอาการยังไม่ดีพอควร ป้ากับลุงก็ต้องดูอาการของแม่โรเบิร์ตต่อไปนะ แต่น่าจะไม่เกินสองสามวันหรอก แต่ถ้ามีอะไรเบ็ทท์สามารถติดต่อป้าได้ทางสายด่วนของกรมต่างประเทศและต่อเข้าสายด่วนทางโรงพยาบาลในนิวซีแลนด์ได้เลยนะ ไม่ก็ฝากข้อความไว้ที่อีเมลของป้านะจ้ะ ถ้าเบ็ทท์ได้อ่านจดหมายนี้แล้ว กุญแจบ้านป้าใส่ไว้ที่กระถางดอกเบบี้เบธนะจ้ะ ด้วยรักจาก ป้าณิชา เทอร์เลนดอน:L...................................
"มีอะไรเหรอเ่บ็ทท์" พี่บอสถามฉัน
"พี่บอสคงไม่ได้เจอป้าณิชาแล้วล่ะค่ะ ป้าณิชาบินไปนิวซีแลนด์ด่วน"
ESTÁS LEYENDO
This Love Give You All (รักนี้ให้หมดใจ...คาลัม ฮู๊ด)
De Todoเรื่องราวของเด็กสาวเอเชียอายุ 19 ปี คนนึงที่ย้ายจากประเทศไทยไปอยู่ ณ ประเทศออสเตรเลียกับลุงกับป้าเพื่อจะได้ไม่เป็นภาระของพ่อแม่ที่ทำงานยุ่งตลอดทั้งปี โดยเธอเรียนจบปริญญาตรีแล้ว และเธอก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เธอตัดสินใจหางานทำ และงานที่เค้าได้โดยบังเอิญ...
