This Love Give You All (รักนี้ให้หมดใจ...คาลัม ฮู๊ด)

16. Ex Maddy Harris (อดีตแฟนของคาลัม) #1

วันนี้ฉันทำงานตั้งแต่เช้าจนเนี่ยเที่ยงแล้ว เหนื่อยชะมัด อยากหนีงานมากๆเลย แต่ทำไมได้หรอก เพราะคนอย่างเบ็ททิน่ามีวินัย
"เบ็ทท์" มีเสียงเรียก
"อ้าวแดนนายมาแล้วเหรอ เป็นไงไปส่งที่เมลเบิร์น" ฉันถามแดน
"เกือบตายนะสิ ไม่ได้ไปเมลเบิร์นนานมากเลยจำเส้นทางไม่ได้ หลงทางมั่วหมดเลย แถมรถติดอีกต่างหาก ฉันบอกยายไว้เลยว่าฉันไม่ไปส่งของให้ที่เมลเบิร์นอีกแล้ว" แดนทำหน้าซีเรียส
"น่าๆๆอย่าเครียดเลยแดน" ฉันพูดปลอบใจ
"ไฮ้!!!แดน" มีเสียงผู้หญิงคนนึงรูปร่างสูงเซ็กซี่เดินเข้ามาแทรก หน้าตาคุ้นๆ
"ฮัลโลว...เออนี่เบ็ททิน่า...เบ็ททิน่านี่..."
"เอมิลี่" ฉันพูดขึ้น
"อ้าว!เบ็ทท์เธอรู้จักเอมิลี่ได้ยังไงเนี่ย" แดนถาม
"ก็ฉันฝัน...เอ่อ...นี่ไงป้ายแขวนคอไง" ฉันเกือบจะหลุดพูดเรื่องความฝันงี่เง่าเสียแล้ว
"ยินดีที่ได้รู้จักนะเบ็ททิน่า" เอมิลี่พูด
"ยินดีที่ได้รู้จักกันอีกครั้งนะเอมิลี่" ฉันพูดทำเอาเอมกับแดนงงเลยล่ะ
"เอ่อ...เบ็ทท์เธอทำงานทางนี้เสร็จหรือยัง" แดนถาม
"เกือบเสร็จล่ะจ้ะ เหลือแค่เคลื่อนย้านแอมฟลิไฟเออร์อีก 15 ตัว" ฉันพูด
"มาเดี๋ยวฉันจัดการเอง" แดนสั่ง
"ไม่เป็นไรแดน ฉันทำได้" ฉันพูด
"ไม่เป็นไรเบ็ทท์ แอมฟลิไฟเออร์หนักจะตาย ฉันทำเอง" เราสองคนเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมา
"เอางี้ๆ ให้แดนทำเถอะเบ็ทท์ งานนี้มันงานผู้ชาย เธอไปช่วยฉันดีกว่านะ" เอมิลี่พูด
"งั้นก็ได้จ้ะ ฝากด้วยนะแดน" ฉันพูดก่อนที่จะเดินไปกับเอมิลี่ ที่จริงเราพึ่งรู้จักกันเมื่อกี้นี้เอง แต่เราสนิทกันเร็วมาก มันเป็นอะไรที่อะเมซิ่งมากที่ฉันเอมิลี่เข้ามาอยู่ในความฝันฉันก่อนที่ฉันจะเจอนางซะอีก หรือว่าความฝันจะบอกอนาคต ไม่ๆเป็นไปไม่ได้หรอก บ้าน่าาา
"เบ็ทท์ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" เอมิลีาเอ่ย ในขณะกำลังที่เรากำลังจัดเก็บของสำคัญลงกระเป๋าเพราะอีกไม่นานเค้าจะไปจัดคอนแล้ว
"ว่ามาเลยเอมิลี่" ฉันพูดก่อนที่ฉันจะก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อ
"คือฉันเห็นเธอดูสนิทกับแดเนียลจังนะ" เอมิลี่ถาม
"5555 สนิทสิ เพราะแดนเค้าเป็นเพื่อนร่วมงานแรก เป็นคนที่ทำให้ฉันได้งาน นี่ถ้าเค้าไม่ทำปิ๊กกีต้าร์ของไมค์หล่น จนฉันต้องเอาไปคืนนะ ฉันก็คงไม่ได้งานหรอก5555" ฉันพูดไปยิ้มไป
"เธอชอบเค้าเหรอ" เอมิลี่ถาม
"ช่ายยย ชอบสิ เค้าอัธยาศัยดีจะตาย ผู้หญิงคนไหนอยู่ด้วยก็ชอบทั้งนั้นแหละ" ฉันพูด เอมิลี่ทำหน้าเศร้า
"5555 เห้ยๆแต่ฉันไม่ชอบแดนเป็นแฟนสักหน่อย ฉันชอบแบบเพื่อนร่วมงานมากกว่า" ฉันพูด
"ไม่จริงหรอก...เธอสวยคมอย่างนี้ แดนคงชอบเธอ" เอมิลี่เปรย
"แนะๆเธอชอบแดเนียบล่ะสิ อิอิ..." ฉันทำหน้าทะเล้น เอมิลี่พยักหน้าเบาๆ
"ดูฉันสิเอมิลี่ ผมสั้นสีดำ ผิวสีแทน ใส่แว่นหนาเตอะ ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย เทียบอะไรกับเธอไม่ได้เลย รูปร่างเซ๊กซี่ ผมบรอนด์อย่างเธอแดนต้องชอบแน่นอน" ฉันพูดให้กำลังใจ
"ความรักไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอกนะเบ็ทท์ ภายในด้วย เธอออกจะนิสัยดีขี้เล่นใครอยู่ด้วยก็ชอบ" นางนี่เศร้าอีกล่ะ
"แล้วใครบอกว่านิสัยไม่ดีกันเล่า เธอออกจะนิสัยดี เป็นมิตรกับคนง่าย ใจดี เธอเพอร์เฟ๊คแล้ว" ฉันพูดปลอบใจ
"เราพึ่งรู้จักกันเมื่อกี้ แต่ทำไมเธอพูดเหมือนรู้จักฉันดีจัง" เอมิลี่ถาม
"เอาเถอะน่า ฉันเห็นเธอครั้งแรกก็ดูออกแล้ว...เอางี้ถ้าเธอชอบแดน ฉันจะช่วยให้เธอสมหวัง แต่อยู่ที่ตัวเธอกับแดนด้วยนะ" ฉันพูด นี่ฉันจะเป็นแม่เล้าเหรอเนี่ย
"จริงเหรอ ขอบคุณนะที่ช่วยเป็นแม่สื่อให้ เธอชั่งทีน้ำใจจริงๆ เอางี้เพื่อเป็นการตอบแทนฉันติดต่อคาลัมให้เอาไหม" เอมิลี่เอ่ย
"เห่ยๆ ทำไมต้องเป็นตานั้นด้วย ไม่เอาๆ" ฉันรีบปฎิเสธ
"อ้าวทำไมล่ะ ฉันนึกว่าเธอชอบคาลัม คาลัมชอบเธอสักอีก เห็นคาลัมพูดถึงเธอให้ฉันฟังจนหูชาเลย" เอมิลี่พูด นี่มั่วนิ่มป่ะเนี่ย
"พูดหรือนินทาไม่ทราบ ตานั้นซาดิสจะตาย แหว๊ก ไม่เอาอ่ะ ไม่ต้องติดต่อ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะเอมิลี่" ฉันพูดและเขย่าตัวนาง
"จ้าๆไม่พูดๆจ้า" เอมิลี่รีบตอบ
"เอาเป็นว่า ฉันจะช่วยเธอล่ะกัน ส่วนถ้าเธออยากช่วยเป็นการตอบแทน เดี๋ยวฉันค่อยบอกล่ะกัน" ฉันพูด
"ของเสร็จแล้วเอมิลี่ งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวไปซื้อกาแฟข้สงนอกก่อนนะ เอมิลี่อะไรไหม" ฉันถามเพราะง่วงไงเลยอยากดื่มกาแฟ
"งั้นฉันมอค่าใส่คาราเมลเยอะๆ" เอมิลี่บอก
"โอเคจ้ะ" ฉันตอบ และก็เดินออกจากสตูดิโอ เพื่อที่จะไปซื้อกาแฟข้างนอก แต่ดันเจอใครบางคนเดินลับๆล่ออยู่ๆที่รั้วสตูดิโอ
"นี่ๆเธอ เอเชียนอ่ะ" ผู้หญิงผมยาวหยิกๆสีทองน้ำตาลๆทักฉัน
"ค่ะ? ...ฉะ...ฉันเหรอ?" ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวฉันแล้วถาม
"ใช่ๆเธอนั้นแหละ เอเชียนแถวนี้ก็มีเธอคนเดียวแหละ" หล่อนพูด
"มานี่หน่อยสิ" หล่อนโบกมือเรียกฉัน ฉันเดินเข้าไปหาอย่างสงสัย
"เรียกฉันทำไมคะ?" ฉันถาม
"เธอช่วยเปิดประตูให้ฉันเข้าไปหน่อยสิ" หล่อนพูด
"เอ่อ...แล้วคุณเป็นใครค่ะ มีธุระกับใครค่ะ" ฉันสอบถาม จะให้เปิดประตูให้คนแปลกหน้าเข้าไปหรอกนะ
"ฉันแมดดี้ ฉันจะมาหาคาลัม" นางพูด
"อ่อ...คุณคือแมดดี้ แฮริสแฟนเก่าของคาลัมใช่ไหมค่ะ" ฉันพูด เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแมดดี้ตัวจริง สวยเหมือนกันนะเนี่ย
"ใช่นั้นแหละ วันนี้ฉันมีธุระสำคัญมากๆด่วนๆเลยอยากเจอคาลัม" แมดดี้พูด
"ถ้ามีธุระด่วนก็เชิญด้านในเลยนะคะ คาลัมอยู่ข้างในค่ะ" ฉันพูดก่อนที่เปิดประตูรั้วให้เข้าไป โดยไม่คิดเพราะเค้าบอกว่ามีธุระสำคัญ ด่วนด้วย หลังจากนั้นก็เกินไปซื้อกาแฟ
Calum's Part
ผมกำลังซ้อมเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับคอนเสิร์ตก็อีกนานนั้นแหละ 3 เดือนนู๊นแหละ ผมเจ็บนิ้วเล่นไม่ค่อยโอเคเลย
"คาลเล่นเบสไม่ค่อยได้เลย ฉันว่านายควรรักษานิ้วให้หายไวๆนะ เพราะถ้าขาดเบสไป คงไม่สมบูรณ์" แอชตันพูด
"คร้าบคุณแอช มีดบาดเว้ย ไม่ใช่นิ้วหัก เหลือเวลาอีกตั้ง 3 เดือน หายทันแน่นอน" ผมพูด
"คาลงานเข้าแล้วว่ะ" อยู่ๆไมเคิลก็พูดขึ้นมา
"งานอะไรว่ะไมค์" ผมถาม ไมค์ไม่ตอบแต่ผมดันเห็น.....
"แมดดี้...." เอาแล้วไง แมดดี้แฟนเก่าผมมา นี่ใครปล่อยให้เธอเข้ามาเนี่ย ผมสั่งทุกคนแล้วไงว่าห้ามเปิดประตูให้ผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด แต่ทำไมวันนี้ถึงมาได้
"เธอมาทำไม มีอะไร ฉันบอกแล้วใช่ไหมแมดว่าอย่ามาหาผมอีก" ผมพูด
"เออ...งั้นพวกกูไปก่อนนะเหว่ย พูดกันดีๆนะ" ลุคพูด แล้วพวกมันก็ออกไป ดี...ผมจะได้เคลียกับแมดสักที
"คาล ฉันอยากคุยกับนาย" แมดดี้จับมือผม
"เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก เรื่องรามันจบมาตั้งนานแล้วนะ นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือไง" ผมสะบัดมือของแมดดี้ไป
"ฉันขอโทษ...ถึงเราจะเลิกกันไปแล้ว เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่คาลัม ทำไมนายถึงต้องเกลียดฉันด้วย" แมดดี้พูด ถึงจะให้พูดยังไงมันก็ไร้ประโยชน์เพราะความเกลียดของผมมันฝังลึกลงไปในหัวใจเสียแล้ว
"กลับไปเถอะแมด ถือว่าผมขอ" ผมขอร้องเธอดีๆ
"คาลัม...เธอยังไม่บอกฉันเลย ว่าหายโกรธยัง" แมดดี้พูด
"นี่เธอต้องการอะไรอีก ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องของเราก็จบไปนานแล้ว เธอก็มีแฟนแล้ว ฉันก็มีแฟนแล้ว เธอทำตัวแบบนี้มันน่าเกลียดมากรู้ไหม!!!!" ผมตะโกน
"ห้ะๆ..ดะ..เดี๋ยวนะ นายบอกว่านายมีแฟนแล้ว ใครกัน?" แมดดี้ทำเอาผมมืดแปดด้านจะบอกว่าใครเป็นแฟนผมดีล่ะ
TO be continue🕷🐝🐠🐟🦂🐁🦀🐓