14. Tell me this just a dream? (บอกฉันสิว่านี่คือฝันไป)

320 18 2
                                    

"เบ็ทท์ๆๆๆ ตื่นได้แล้ว" ตัวฉันสั่นสะเทือนจากการเขย่า และเสียงดังข้างๆหู มันทำให้ฉันตื่นจากการหลับที่ฝันดีของฉัน ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นปรากฎรูปผู้ชายคนนึงแต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใคร

"คาลัมเหรอ ถึงบ้านแล้วเหรอ" ฉันพูดออกไปด้วยความงัวเงีย ฉันเอื้อมมือไปจับหน้าผู้ชายคนนั้นเบาๆ

"นี่ๆเบ็ทท์ ฉันเอง แดเนียล" ฉันค่อยปรับโฟกัสแว่นให้เข้ากับสายตาของฉัน จ้องหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างเต็มพิกัด อุ้ย! แดเนียลจริงๆด้วย

"อ้าวจริงเหรอ ฉันนึกว่าคาลัมสักอีก" ฉันค่อยปรับสายตาอีกครั้ง เกิดมาสายตาไม่ดีก็งี้แหละชีวิต ตาบอดสักดีกว่าอีก ฉันลองมองไปรอบๆอีกที

"แล้วนี่ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงกันเนี่ย เมื่อกี้ฉันยังอยู่บ้านคา......"

"เดี๋ยวเบ็ทท์ๆ ใจเย็นๆนะ เธอนั่งหลับอยู่หน้าห้องเก็บของนี้เกือบราวๆ 6 ชั่วโมงแล้วนะ ฉันเดินผ่านไปเดินผ่านไปตั้งหลายรอบเห็นเธอนอนหลับยิ้มอย่างมีความสุขอยู่เลยไม่กล้าปลุก ฉันเลิกงานพอดี ให้ฉันไปส่งนะ"

"จริงเหรอ??? แล้วปีเตอร์ไม่ได้สั่งให้นายซ่อมเครื่องเสียงเหรอ แล้วไม่ต้องให้เจคกี้ไปซื้อสายไฟเบอร์ 5 แถวนอกเมืองไมเหรอ แล้ววันนี้นายไม่ได้กลับบ้านค่ำ จนไปส่งฉันไม่ได้ไม่ใช่เหรอ" ฉันทำหน้าไม่เชื่อ

"โฮยยยยย อะไรเนี่ย ไม่ใช่ๆ ปีเตอร์ไม่ได้สั่งฉันให้ทำอะไรเลยรวมทั้งเจคกี้ด้วย วันนี้ฉันเลิกงานแล้ว ไม่ได้กลับค่ำสักหน่อย ฉันว่าเธอน่าจะลองไปปรึกษาหมอจิตเวชบ้างนะ" แดเนียลยิ้ม

"นี่แดน! ฉันไม่ได้บ้านะ" ฉันตีที่ไหล่เบาๆ

This Love Give You All (รักนี้ให้หมดใจ...คาลัม ฮู๊ด)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora