Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Letter 9

BRAVO ZAYN!

Haha tot nu toe zijn al mijn begroetingen steeds origineel geweest, denk ik dan, volgens mij wel maar dat weet ik niet zeker omdat ik de brieven niet zelf houd weet je, ik stuur ze namelijk op anders kon jij ze niet lezen maar je leest ze toch niet. Maar je bent eindelijk van je kamer af gegaan en naar dat interview gegaan! Als die stomme &#@!#%& interviewster ook mee werkte WAAROM moest het HELE interview gaan over jou en Perrie en jullie  'breuk' waarom? Je zat daar met tranen in je ogen en ze ging ongenadig verder als een haai die een lekker hapje wil! Arme jongen. Wow wow wow ik leek net mijn oudtante (Marga) die weer eens in haar geruite jurk met bloemetjes sloffen naar mij toe komt hollen en mij in mijn wang knijpt en schreeuw: "Ach arme jongen ik heb je lang niet gezien!" Waarom noemt ze mij een jongen? Dat weet ik niet. Er zit gewoon een steekje bij mijn hele familie los. We hebben allemaal een klap van een molenwiek gekregen. Dat doet mij denken aan mijn geboorte die mijn moeder op een slechte dag tot in de puntjes gaat vertellen (tegen vreemde mensen op straat)

Maar terug naar jou. Wat een meedogenloze interviewster! Een uur lang met jou gepraat over Perrie terwijl je bijna moest huilen! Ik klink als een Directioner... NEE-HEE ik ben gewoon een hele speciale Hater, volgens mijn vriendinnen ben ik sowieso speciaal omdat ik altijd schamende gebeurtenissen lijk aan te trekken.

Ik heb een deal met ze. Een hele leuke deal. Mwahahaha. Even voor de duidelijkheid. Dat is mijn gemene lach voor als je dat nog niet wist en dacht dat ik dronken was en een clown na probeer te doen die leidt aan 'Gemuteerde-lacheritus'. Maar de deal is dat zij (Mijn vriendinnen) een hele dag lang niet over jullie praat, geen muziek luistert, geen tijdschriften en niet in haar kamer komt omdat daar allemaal posters van jullie hangen (zie vorige brief) Omdat zij me al weer voor gek had gezet dreigde ik een filmpje van haar online te zetten waarin ze denkbeeldig trouwt met One Direction. Het was zo grappig om te filmen. Maar wat voor schamende gebeurtenis komt nu:

Ten eerste heb ik wat met skateboarden!?

Ik ging na school naar het skateboard park om te skaten (duh!) Toen ik mijn vriendje zag staan rende ik naar hem toe maar er moest een of andere rot joch zijn skateboard per ongeluk verliezen en wie moest daar op gaan staan? Juist ik. Krijsend stond ik op dat bord dat alleen maar sneller ging omdat ik (achterwaarts) een soort heuvel afging en het skateboard reed over een bananenschil waardoor ik een soort rare pirouette maakte met maaiende armen. Ik schoot weg van het skateboard en belande in de bosjes. De vrienden van James lagen dubbel van het lachen en James stond met een rood hoofd naar mij te kijken. Hij hielp me niet eens. Wat voor een waardeloos vriendje is dat die zijn vriendinnetje niet eens helpt?

Ik ben het helemaal met Sam eens, als trouw vriendje van je vriendinnetje een schamende actie doet dan ben jij toch de gene die haar moet helpen? denk ik verontwaardigd. Niall komt de woonkamer binnen lopen en is zichtbaar verast om mij op de bank te zien zitten. "Ja je ziet het goed ik zit in de woonkamer" beantwoord ik Niall's onuitgesproken vraag. "Waarom nu opeens wel? We hebben de hele week aan je kop gezeurd dat je naar buiten moest gaan en opeens doe je het?" "Sam zei dat ik dat moest doen" mompel ik. "Hou op over Sam! Je moet niet bij iemand blijven hangen die je toch nooit ontmoet! Ga verder met leven praat, leef, maak het goed met Perrie" ratelt Niall. Terwijl Niall nog verder praat, gaan  mijn ogen weer terug naar het papier en begin weer met lezen.

Zayn. Ik vrees voor mijn relatie met James. Wat mij doet denken aan mijn moordpoging tot mijn andere ex-vriendje

Mijn ex vriendje (Stijn) kwam bij mij en we gingen naar mijn kamer om een film te kijken. Toen ik de film zag was ik al niet blij omdat het horror is en ja, de film zelf was super ondanks: de horror, de horror oh en raad is? De horror! I HATE THAT SO. Maar gelukkig kon ik schuilen in de armen van Stijn als het eng was, met gevolg dat ik de hele film in zijn armen zat. Hé? wie ben ik omdat aanbod af te slaan :P. Maar goed. Opeens uit het niets, (kreeg opeens een spastische aanval of zoiets in ieder geval ik was me zelf niet) duwde ik hem van het bed sprong op hem en sloeg hem met Sab (Een pop) Hij lag met grote ogen te kijken toen ik met een horror stem van een clown die aan amnesie lijd zei: "Dit wil jij wel hé?" In ieder geval hij vond me toen DOOD eng...

Dat was dus mijn soort van moordpoging.

Sindsdien ontwijkt hij me en heeft hij met knikkende knieën en bange ogen het uit gemaakt bang dat ik mijn moordpoging verder ging zetten. Arme Stijn, maar ook arme mij. Mijn vriendinnen hebben zich jaren lang stuk gelachen toen ze er weer aan dachten. Maar ze vonden het ook leuk om mij er mee te pesten.

Maar het is al laat en mijn broers proberen steeds mee te lezen en dat hoeft niet. Ook al vertrouw ik ze met mijn leven.

Groetjes,

Sam

Nou, op dezelfde dag als hoofdstuk 8 heb ik dit gemaakt en ik vind het wel leuk om het verhaal weer te lezen. Ik heb het verhaal in word staan nu en zie nou pas dat ik best veel spelfouten heb gemaakt steeds. Waarom zeiden jullie daar niks van? Normaal vind ik het namelijk hartstikke irritant als het verhaal slecht geschreven is, je al weet hoe het gaat eindigen en dan ook nog is slechte grammatica en spelfouten. Maar ja, mijn verhalen zijn ook niet de beste dus ik mag ook niet klagen. 3 boeken heb ik gemaakt voor dit verhaal en ze waren zo slecht dat ik er gewoon mee stopten.