Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Letter 2

Malik, 

Wel, ik heb een vraagje; MOESTEN JULLIE PERSE EEN NIEUW ALBUM MAKEN!? Mijn vriendinnen waren nog niet eens over het vorige album heen! Nou luister ik naar Midtime Memories of zo, wat is de titel van jullie album? – “Midnight Memories” -  Aah, bedankt Lexi, zoals je leest heb ik nou weer een nieuwe gast op mijn kamer. Die ook al mijn chocolade op eet. Ik bedoel maar, onbeschoft!?Maar goed, ik ken jullie hele album uit mijn hoofd, weet  precies wie wat zingt en wat wanneer komt en daar ben ik nou niet zo blij mee als zijne ‘Hater’ begrijp je? Verder heb ik nog één probleem, een kleine maar hoor. Waarom zie ik jullie altijd op mijn twitter timeline, ik ben verslaafd aan twitter en jullie verknallen mijn rustige, dierbare vrije tijd. – “Dat komt doordat we op jou twitter hebben in gebroken en allemaal update accounts hebben gevolgd”  -  Wel, dat raadsel is ook weer opgelost, ook al had ik het hun al gevraagd maar ontkende ze in alle talen. Serieus ze zeiden het in het Frans en in het Duits. Ze kunnen echt goed Frans spreken, ikke niet. Ben blij dat ik van dat vak af ben. De docent vond mij ook nooit zo leuk denk ik. Kreeg altijd onvoldoendes. Maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik nooit voor Frans leerde “Omdat ik het nooit nodig had.”

Maar ja, - “Ik verveel me” “Ja ik ook, maar mij hoor je ook niet klagen!” “Maar jij mag nergens naar toe” – Urgh, Lexi heeft gelijk (Voor het eerst) Maar het komt wel door haar, dat ik nergens heen kan gaan. Omdat zij mij zo nodig in haar wandaden moet betrekken! Maar ik kon ook nee zeggen en dat deed ik niet, of wel?

Terwijl de wiskunde docent uit zat te leggen wat de stelling van Pythagoras was, keek ik opzij en zag dat Lexi op haar mobiel zat. Toen ik vroeg wat ze aan het doen was, besefte ik eigenlijk al dat het te laat was, voor mij.                              Want ze keek op met een grote grijns en haar gezicht spleet gewoon in twee. Die ‘Glimlach’ gebruikt ze altijd voor de band ‘Die haar leven veranderden’ ik noem die band altijd ‘De band die mijn leven verpestte’ maar ik heb het over het feit dat ik huisarrest heb tot mijn 200ste jaar. Maar goed Lexi trok me naar haar toe, waardoor we een paar rare blikken kregen van mensen die per ongeluk naar het bord keken van de docent, we zaten helemaal voor in de klas. “Sam, ik moet nu naar de winkel!” verbaasd keek ik Lexi aan “Maar we zitten in wiskunde!” Lexi gaf mij een verbaasde blik, oké ik ben altijd degene die zegt dat ‘Wiskunde het slechtste vak is op school en dat ik liever naar een concert ga van One Direction dan naar wiskunde.’ Maar ik had nooit gedacht dat ze dat ooit tegen mij zou gaan gebruiken. “Kom we gaan” siste Lexi in mijn oor terwijl ze haar wiskunde boeken in haar tas gooide. Chagrijnig volgde ik haar voorbeeld en we kropen door de klas naar de deur. We zaten dan wel vooraan, we zaten het verst van de deur af. Dus geluidloos ‘gleden’ wij de klas uit. Tot dat we bij de deurklink waren en gingen opstaan en de klas ons aankeek en blijkbaar merkte de docent dat er helemaal geen concentratie meer was want hij keek onmiddellijk naar de deur toe. Maar voordat hij iets kon zeggen brulde Lexi “Voor One Direction!” en trok mij de klas uit. We renden naar de fietsen, gooide eerst onze tassen in onze kluisjes en we vlogen bijna naar het winkelcentrum. Toen we bij de boekenwinkel naar binnen stapte liepen we meteen door naar het tijdschriften rek. “Lexi, kan ik nou eindelijk vragen wat we hier doen?” fluisterde ik in haar oor. Ze grijnsde weer en wees naar de tijdschriften. Toen ik de covers zag van die, wist ik al hoe laat het was. Lexi besteedde geen aandacht aan mijn gejammer en trok meteen de tijdschriften die ze nodig had eruit. Allemaal bevatte ze wel iets met wat die band te maken had. Toen ze eindelijk klaar was en alles dubbel had gecontroleerd, zag ik dat ze het nog een keer wou controleren. Voordat ze de kans had trok ik haar mee en ging in de rij bij de kassa staan. Lexi sloeg haar tijdschrift open en begon te lezen. Toen ze klaar was met het bewonderen van de poster van hun, zag ik dat we aan de beurt waren. Ik trok de tijdschriften uit haar handen en legde ze op de toonbank. Degene achter de kassa keek ons aan met één wenkbrauw opgetrokken. Jaloers keek ik hem aan, niet alsof hij zo knap was maar omdat hij wel een wenkbrauw kan optrekken en ikke niet. “Hebben jullie geen school?” daar kwam die vraag. Lexi en ik keken elkaar langzaam aan. Toen gristen ik de tijdschriften van de toonbank en trok Lexi mee. Voordat we de winkel uit waren gooide Lexi nog het geld dat wij verschuldigd waren de winkel in.

Wel ik dacht, dat is voorbij maar mijn ouders waren gebeld door school en ik heb nou huisarrest terwijl Lexi zichzelf eruit heeft gepraat. Oneerlijk.

Nou mag ik nergens meer naartoe, ook niet mijn boomhut! Mijn straf is ook nog is dat ik Lexi moet helpen om haar poster op te hangen in haar overvolle kamer. Er is niet eens plek! Elk stukje muur, deur of plafond is bedekt met poster van hun en foto’s. Dus begonnen we met het beplakken van haar meubels. Ze heeft alles op jaar en datum geplakt en geloof me, het is niet leuk als ze weer een foto heeft van in het begin want dan moet ALLES worden verplaatst! Dat is een ramp, mijn vriendinnen en ik helpen haar dan altijd wat betekend dat hun het werk doen en ik hun eten op eet. Teamwork op zijn best!

Ik heb besloten om in hongerstaking te gaan, wat betekend dat ik niks eet wat op tafel staat alleen maar haribo en chocolade Mmm.

Groetjes,

Sam

Wel, hier heb je hoofdstuk 2, hier is ook best veel veranderd maar hier heb ik alleen een scene aangepast en verbeterd. Twee hoofdstukken op 1 dag vernieuwd is best fijn. Nog maar 28 brieven te gaan en ik kan het vervolg erop zetten, maar daar moet ik ook eerst aan beginnen J

Vote/Comment/Fan

 P.s hebben jullie Demons van Imagine Dragon gehoord? Het is een super mooi liedje!