Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Letter 11

Beste Zayn,

Mag ik je iets vragen? Ja? Mooi zo;

Waarom heeft Karma een hekel aan mij? Wat heb ik gedaan om dit terug te krijgen? Misschien omdat ik Marina haat, nee want zij haat mij nog veel meer en zij heeft nergens last van en anders kan ze het perfect verbergen. Misschien omdat ik jullie haat? Nee, dat kan het ook niet zijn omdat er meerdere zijn en  jullie fans krijgen ook wel wat terug, ik bedoel maar, Skylar is geëindigd met iemand zoals Steve. Omdat ik mensen uitlach als ze iets raars doen? Maar andere mensen lachen mij ook uit dus ik moet de kansen grijpen om ze terug te pakken. Zie je? Er is helemaal niks  mis met me, misschien heeft Karma een persoonlijke reden. Heb ik ooit iets gemeens over hun/dat gezegd?

Misschien moet ik het aan mijn vriendinnen vragen. Nou dat heb ik dus ook gedaan, helaas. Voortaan hou ik het maar bij mijn hond. Want die blaft alleen of hij zwijgt en rent weg. Het gesprek van mijn vriendinnen ging, niet zo als ik had verwacht. Na lang overleg heb ik dit uit hun monden gehoord: "OMG je moet écht is een keer een poster van One Direction ophangen!" "Nee, ik ben geen fan van ze Lexi" "Misschien moet je een foto van Dylan ophangen?” “Skylar dat kan ik mijn ogen niet aan doen, en waarom zou ik dat in Eenhoorns naam doen? Mijn brein is nog niet helemaal vernietigd!” “Daarom juist” “SKYLAR!” “Sorry.” Skylar en Lexi waren over zoveel dingen aan het praten en, helaas ook over Dylan, dus ik moest soms wel eens ingrijpen en wat zeggen maar voor de rest heb ik geprobeerd om over mijn Karma Probleem te praten, niet dat ze luisterde, Oh nee, dat kun je niet verwachten van ze hoor. Maar goed, uiteindelijk had ik echt geen keus. ik moest wel schreeuwen om er boven uit te komen. "KOPPEN DICHT" brulde ik. Iedereen in de kamer inclusief mijn oudtante -we zaten in de woonkamer- keek geschrokken op. "Ik dacht dat we hier kwamen om mijn probleem met Karma te bespreken en niet over jullie rare gedachten. Niet dat iemand dat begreep hoor, Oh wee, ze gingen gewoon verder met hun rare gesprekjes.

Dus deed ik het meest logische op dat moment, ik pakte mijn hond en liep weg. Volgens mij was de hond er niet zo blij mee want ze zat te piepen. Zonder een jas te pakken liep ik naar de voortuin en stapte de straat op. Waar ik geen rekening mee had gehouden, het sneeuwde. En niet zo'n beetje. Het was een ware sneeuwstorm. Dus bibberend van de kou met een -in plaats van zwarte- witte hond langs mij die ook bibberend van de kou liep. Gelukkig zag ik een Starbucks in de verte dus rende ik door -verkleumd van de kou- naar toe. Mijn hond rende mij achterna en liep na mij de Starbucks in. Helaas was Karma boos dat ik was weg gelopen en moest zij/hij mij terug pakken. Dus ik struikelde over een tas, belande op een tafel vol met koffie die nu door de hele zaak lag. Toen ik opstond gleed ik uit door de koffie en viel over de toonbank heen op het eten. Mijn hond schoot van paniek door de zaak en liep zeker 3 obers om ver die afgeladen waren met koffie. Toen ik blijkbaar genoeg straf had gehad, kon ik rustig om mij heen kijken wat ik nou weer had veroorzaakt. En het was vreselijk! Als kers op de taart viel het logo van Starbucks recht op de kassa waardoor het geld in het rond vloog. Als blikken konden doden was ik twintigvoudig vermoord geweest. Iedereen, écht iedereen, die er was kijk mij boos en vijandig aan. "Ehm...ik mag zeker geen Chocolade melk?" vroeg ik. De medewerkers die achter de vernielde toonbank stonden keken mij nog bozer aan dus pakte ik mijn hond en maakte ik dat ik weg was.

Ik denk dat in alle kantoren van Starbucks vol hangen met posters van mij en met de tekst er boven: VERBODEN! Dus heb ik een levenslang verbod op Starbucks. NEEE!! DAT OVERLEEF IK NIET! Ik kan niet zonder Starbucks!

*Snik* *Snik*

Ik lig op de grond van het lachen. Die gekke Sam weet altijd weer gekke dingen te doen. "Zayn kom je? we moeten naar het interview" Niall komt de woonkamer in lopen en doet zijn jas aan. "Ik kom eraan"

Maar goed, ik had een hoekje gevonden om me te gaan schamen. Bitch kwam bij me zitten, om me gezeldschap te geven denk ik, of omdat ze zich schaamde dat ik haar baasje was. Gelukkig hebben mijn broers Starbucks voor mij gehaald, wat moet ik zonder ze. Ze vroegen wel waarom ik het zelf niet haalde maar toen ik me achter Bitch probeerde te verstoppen gaven ze het uiteindelijk op. Gelukkig, maar ik ben bang dat ik het ooit toch wel moet vertellen.

Groetjes,

Sam.

Toen ik de brief had weg gelegd in de doos en onder mijn bed  had geschoven rende ik snel naar beneden. De rest was al in de auto dus ik stapte snel in het busje van Paul. Toen we aan gingen rijden probeerde sommige fans de deuren te openen. Toen we langs Starbucks kwamen zag ik dat er een lint voor het raam hing en voor de deur. Toen ik beter keek zag ik de tekst die erop stond: Wegens vernieling gesloten. De lads kijken met grote ogen naar de puinhoop en stamelen "Wie heeft dat gedaan?" Eerst vraag ik mij dat ook af maar dan herinner ik de brief en barst in lachen uit. Als ik ben uitgelachen zie ik dat iedereen, zelfs Paul, mij rare blikken toewerpt. "LET OP DE WEG!" schreeuw ik snel. Paul draait zich snel om en wijkt nog net uit voor een voetganger. Als de rust weer is terug gekeerd bedenk ik mij iets wat mij heel blij maakt. Als Sam die Starbucks heeft vernield. Dan woont ze dus hier en wonen we dichtbij elkaar. Met een grote glimlach stap ik uit en ren de studio in.

Hier is brief 11 al, wow hier ben ik snel voorbij gegaan, ik heb er wel veel bij moeten schrijven omdat er nu in elke brief meer dan 1.000 woorden moeten. Niet met dit erbij hoor, gewoon het verhaal. Maar ik moet bij elke brief er wel wat bij schrijven, want alles is onder de 1.000 woorden. Hopelijk zijn de brieven nou langer, dat zijn ze sowieso, maar misschien zie je dat nu ook wel. Ik hoop dat ik bij elke brief nou 2 bladzijdes krijg. Hopelijk wel :)