Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Letter 13

Zayn, Zayn, Zayn,

Het blijft nooit rustig rond mij, nee hoor want de buurvrouw heeft besloten dat ze een nieuwe tuinslang, sorry ik bedoel hond heeft genomen. De hond kwijlt zoveel dat het er gewoon bijna zielig uit ziet. Maar ja, terug naar mijn nieuws uit ‘Het Land van Sam.’ Mijn ouders hebben besloten dat ik volwassen ben, ik ben 18, en dat ik naar een studentenhuis moet. 18 is helemaal niet volwassen! Kijk naar wat mij steeds overkomt! Hallo, dat kun je nou niet bepaald volwassen noemen. Maar misschien komt het omdat ik zei ‘Dobby Has No Master, Dobyy Is A Free Elf’ toen ze me iets vroegen te doen. In ieder geval, mijn broers wonen ook al lang niet meer thuis en mijn zus van 16 is nou meer uit dan thuis. Maar waarom mag ik dan niet blijven wonen bij mijn ouders? Eerst, willen ze je bij je houden maar als je ouder wordt oh wee, dan moet je opeens het huis uit? Bedankt!

Maar omdat ik nog steeds ermee zat dat ik bij Starbucks verboden ben voor een tijdje streed ik niet zo heel erg hard, bij het studentenhuis hadden ze een andere Starbucks in de buurt dus hoefde ik niet eerst heel lang te fietsen naar die Starbucks. Maar hier zit ik dan, in mijn eentje in de gedeelde kamer. Het is een best groot huis en de kamers zijn ook groot. Mijn kamergenootje heet: Amanda. De andere twee mensen die hier wonen zijn jongens en hun heetten: Max en Stefan. Leuke namen, alleen de jongens zelf zijn, net-net. Maxs is wel leuk alleen Stefan doet alsof ze alles zijn. Maar ze hielpen wel met mijn spullen naar boven te brengen en op zijn plek te zetten.

Maar ik heb wel wat anders aan mijn hoofd want ik moet een nieuwe schoenen zaak kiezen waar ik voortaan mijn schoenen moet kopen. Want bij Blondie kan ik niet meer komen. Ik dacht namelijk dat het leuk zo zijn als ik nieuwe pumps kocht. Ik ga namelijk vanavond naar de disco en dan trek ik een nieuw jurkje aan en nieuwe hakken. Maar het ging niet zo soepel als ik dacht dat het ging. Normaal heb ik hakken van 10 centimeter maar de hakken die ik aan trok waren 15 centimeter hoog. Dus liep ik zwikkend met mijn enkels rond op de hakken. Toen ik viel nam ik een heel schoenen rek mee. Dus liep ik snel naar buiten waardoor het alarm af ging. 

Snikkend van het lachen lig ik op de woonkamer vloer. "Zayn! Oh ik heb je zo gemist!" Perrie komt binnen rennen en omhelst me. De lads komen binnen lopen en zien mij en Perrie op de grond liggen. "Sorry we gaan al we willen jullie niet storen" grijnst Harry. "Nee! Het is niet wat het lijkt" roep ik terwijl ik Perrie van me afduw waardoor ze op de grond valt. Snel krabbel ik overeind en pak snel mijn brief uit de handen van Perrie die hem aandachtig begint te lezen. "Dat is niet van jou" snauw ik boos. "Wie is dat meisje?" vraagt Perrie jaloers. Waarom is ze jaloers? Er is niks meer tussen ons! Oke ik heb het nog niet tegen haar gezegd...maar toch. "Een meisje" antwoord ik zo koel mogelijk. "Waarom lees je haar brieven? Ze is het niet waard!" zegt Perrie zwoel. De lads maken dat ze weg komen omdat ze weten dat ze Sam niet moeten beledigen. "Oh nee? Sam is het niet waard? Meer onze relatie wel waar jij steeds in vreemd gaat?" antwoord ik zo rustig mogelijk terwijl de woede weer in mij stormt. Perrie weet niks te zeggen dus ga ik verder. "Het is uit! En als je dat niet wist dan weet je het nu want het komt nooit meer goed en het ligt niet aan jou maar aan mij! Want ik vertrouwde jou maar dat was de domste fout van mijn hele leven! Dus ga mijn huis uit!" nog steeds mijn woede in bedwang houdend kijk ik haar woest aan. Mijn stem kan ik dan wel in controle houden maar mijn lichaamstaal zegt denk ik al genoeg. Bij Perrie glijden inmiddels tranen over haar wangen en ze springt op. "Maar we horen bij elkaar! Weet je nog Zerrie?" roept ze verschrikt. "MIJN HUIS UIT!" schreeuw ik. Huilend rent Perrie naar de deur en trekt hem open. Met een blik op mij rent ze de koude nacht in waar het geflits van de pers en geschreeuw van de fans goed te horen en zien is. Ik pak mijn brief weer en loop naar boven. Als ik de deur naar de gang open vallen Louis, Liam, Harry en Niall naar binnen. Tegelijk gaan ze opstaan, "Konden jullie het goed horen?" vraag ik geïriteerd. 

Als ik op mijn kamer ben ga ik op mijn bed zitten en probeer mijn woede in controle te houden. Met een blik op de brief weet ik dat Sam de enigste is die dat kan. Ik heb haar nog nooit gehoord toch hoor ik een stem het zeggen als ik de brief lees. Alsof er iemand langs mij zit die mee leest en de tekst hardop zegt. En ik weet zeker dat die stem van Samantha is. Ook al heb ik haar nog nooit horen spreken. Dus ik pak de brief en langzaam word ik weer rustig. Wat doet Sam toch met mij?

Ik gooide mijn hakken bijna in de ogen van de medewerkers die aan kwamen rennen omdat ze dachten dat ik die schoenen wou stelen. Op bloten voeten (Ik was mijn schoenen vergeten in de winkel) rende ik snel weg. Een paar steegjes in en ik was thuis. Hijgend (ik moest echt wat aan mijn conditie gaan doen) deed ik de deur open en sloot ik hem snel weer. Mijn broer die toevallig thuis was, keek mij raar aan. Ik besteedde er geen aandacht aan want ik rende snel naar boven. Met één blik in de spiegel snapte ik waarom. Mijn haar zat alle kanten op en mijn gezicht was rood. Als kers op de taart zat er nog een snee in mijn voet. Nooit meer de straat op met blote voeten dus. Dat was nog in de tijd  dat ik thuis woonde.

Lexi ziet mij hier als een zombie aan te staren tot dat ik klaar ben en dan gaat ze mij de oren van mijn kop vragen. Dus stop ik maar snel met mijn brief. Mag ik nog één ding vragen? Pleasse, praat met de jongens want je kan zien dat ze je missen!

Groetjes,

Sam.

Met de voornemen om weer met mijn vrienden te praten lees ik de laatste zin. Ik vouw de brief dicht en stop hem in de doos die ik onder mijn bed heb staan.

Nou, met vernieuwen gaat het echt snel. Ik moet wel bijna stoppen omdat ik moet weg gaan, maar meestal heb ik bijna vijf brieven per dag opnieuw bekeken en dingen aan veranderd. Het is wel leuk, maar soms denk ik nog steeds; Oké? Raar? Maar ik denk nu wel dat het een beter boek is dan het eerst was.