Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Laatste Hoofdstuk.

P.o.v Zayn

Hier loop ik dan. Twee maanden verder en mokkend langs de Starbucks. Het is vroeg in de ochtend waardoor er nog niet zoveel mensen op straat zijn. Dat is ook een van de redenen dat we of heel laat op straat zijn of heel erg vroeg.  “Zayn, het is al twee maanden geleden dat Sam boos werd op jou! Je moet niet zo boos zijn op jou of op haar. Je moet verder gaan met je leven! Ze is al lang verder gegaan” de stem van Louis onderbreekt mijn gedachten. "Rot op Louis. Je weet helemaal niks.” Met een treurige blik kijk ik Louis aan."Geloof me, ik weet zeker dat ze al verder is gegaan” voordat ik Louis kan onderbreken, praat hij snel verder.

“Omdat ze daar zit" Louis wijst naar een tafeltje in Starbucks. "Wat - ?" Verder kom ik niet. Mijn adem stokt in mijn keel als ik het meisje zie zitten die al weken in mijn gedachten is. Ik ren door de openstaande deur naar binnen en loop daardoor bijna een meisje om ver. "Sam!" Roep ik hard door Starbucks heen. De mensen die op dit vroege uur al wakker zijn, kijken mij aan. Gelukkig kent niemand me en anders komen ze niet naar me toe. Niet dat het nou wat uit maakt. Het enige wat telt is dat Sam moet weten dat ik niks op het internet heb gezet over haar, zeker niet haar brieven.

Ondertussen is Niall, die al uren klaagde dat hij honger had, naar de balie gerend en zorgt dat het meisje dat daar achter staat bijna al het eten moet pakken wat er is. Louis, Harry en Liam zijn nog steeds buiten. Een klein beetje verbaasd dat Sam hier zit, maar nog meer verbaasd over het feit dat ik naar binnen ben gerend na dat ik ze er van had overtuigt dat ik over Sam was, wat natuurlijk gelogen was. Wat hun natuurlijk wel wisten. Na een hele minuut kijkt Sam pas op. Haar ogen worden langzaam groter, alsof ze niet kan geloven dat ik er zo juist sta. “Zayn?” Ze kijkt me aan alsof ze het niet kan geloven. Haar gezicht vertrekt en ze sist iets van “De hele godganse dag zijn er meisjes die heb willen zien, ik niet en wat gebeurd er? Meneer staat voor me neus.” Ze geeft me nog een boze blik en rent dan weg. De deur uit en de straat over.

 Als ik ook de Starbucks uit ren, zie ik dat Harry, Liam en Louis omringt zijn door een groep tiener meisjes. Ik kijk om me heen maar zie geen Sam meer. Jezus, waar is ze gebleven.  De groep om Harry, Liam en Louis wordt steeds groter en ook ik word omringt door Fans Omdat ik het wel ben gewent, dit alles, weet ik ook dat je er nooit  zomaar uit kan komen. Mijn gedachtes zijn er niet bij dus in plaats dat ik op een poster een handtekening zet, zet ik er een op de hand van het meisje. Niet lettend op de reactie van dat meisje kijk ik zoekend om me heen. Nog steeds de hoop dat ik Sam ergens zie. Als ik haar niet zie weet ik zeker dat ze al weg is, met een grote voorsprong. Maar goed, omdat ze een keer schreef dat ze een slechte conditie had, kan ik dat in mijn voordeel gebruiken. Maar zij heeft als voordeel dat ze een voorspong heeft en ze weet dat ik haar nooit snel zou vinden omdat ik niet weet waar ze is.

“Ik moet gaan" zeg ik snel. Zonder op een antwoord te wachten probeer ik eruit te komen. Na wat lijkt een eeuwigheid ben ik er eindelijk uit. Ik sla links af en hoop dat ze die kant is opgerend. Daarna sla ik nog een keer links, dan rechts, rechtdoor en dan ben ik verdwaald. Gefrustreerd kijk ik om me heen als ik iemand met een enorme haast de straat zie over rennen. Thank God, denk ik in mijn hoofd. Als ik eerlijk was had ik nooit verwacht dat ik haar nog een keer zal vinden.  Sam rent een straat in en ik kom uit mijn houding. Zo snel mogelijk ren ik de straat over, wat bijna een ongeluk op levert, en ren de straat in waar ik Sam in zag gaan. Huizen, bomen, auto’s en weet ik veel wat nog meer zie ik. Maar geen Sam. Tenzij ze gedaante kan wisselen. Wat best interessant zou zijn, maar nu niet. Als ik de straat betreed waar ik Sam in zag rennen, zie ik niks meer. Huizen, bomen, auto's is het enigste wat ik zie.

“Zayn!”, “Wat is er aan de hand?” “Waarom ben je in deze straat?” “Ren je dat meisje achterna” Opeens is de stilte doorbroken met dat geschreeuw en geroep. Als ik me omdraai zie ik dat er een hele grote groep mensen op me af komen rennen. Volgens mij heb je best een goede conditie nodig om Paparazzi te worden.