Bulutların bazen güneşi sakladığı gibi, kader de seni benden mi saklıyordu ki
Yağmur yağmadı bu saklayışta. Sadece bulutların karanlığı vurdu. Toprakla birlikte kalbim de kurudu. Sen de sevdin sanki orayı, bulutları aşmaya hiç niyetin yoktu. Bana gökyüzünü de hiç göstermedin. Yıldızlarımı neden aldın ki? Gecelerimi daha da karanlık, gündüzlerimi bulanık.. Halbuki kalp ritmim bile değişmişti. Yürüdüğüm yollar hep sana çıkardı, uyurken ruhum hep senin yanında.. Yazarken kalemim hep seni yazardı. Akşam eve geldiğimde seni anardım, bu yüzden açmadan önce hep çalardım kapıyı içerde senin olmadığını bilsem bile.. Şimdi evin kapısı soğuk duvar, mevsim sonbahar.. Alıştım yokluğuna. Artık bakmıyorum sakladığın gökyüzüme. Merak etmiyorum gecelerim aydınlandı mı diye. Karanlığa da alıştım. Seni sadece arada sırada düşünüyorum artık. O da öylesine. Sadece fotoğrafların kaldı onlara da kıyamıyorum, bakma sevdiğimden değil. Sadece unutmak istemiyorum. Söyleyemediklerimden de pişman değilim. Hatta iyi ki diyorum iyi ki.. Ne bir heyecan ne bir gülümseme birine bile yetecek kadar halim yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Meczup'un Not Defteri
OverigFarklı yazılar farklı bölümler.. Bu kitapta yazılarımı derledim. Deli olarak tasvirlediğim kendimden, sevdalısı olana kadar yazdığım yazıları, hayal kurarak okumanızı ve yaşamanızı istiyorum. Bir olay örgüsü yok ama mekan belli bu kitapta; Gönül. ...
