16. Wervelwind

13 1 1
                                    

"Ik heb voor het eerst in mijn leven zin om weer naar school te gaan." "Ik niet echt, maar ik heb Lynn wel gemist." "Ja, we hadden haar uit moeten nodigen Sophia, het is hier behoorlijk saai als we niks mogen doen tegen aanvallen." Zegt Rosetta. "En mam was ook de hele tijd weg." Voegt Demi toe. "Ja." Lili vindt het vreselijk dat ze haar moeder amper heeft gezien deze vakantie, ze zit nog steeds vol met vragen die alleen haar moeder kan beantwoorden. Alarmbellen gaan af. "Kom, ik heb geen zin in die drukte. We gaan naar m'n kamer." Zegt Sophia vermoeid. "Nee laten we naar mijn kamer gaan, dan kunnen we vliegen." Stelt Demi voor.

"Ik verveeeel me." "Ik oooook." "Same." Lili zegt niks en blijft rondjes vliegen in Demi's muur. "Ik wil iets doen! Mensen helpen, met heksen vechten, zoiets. Niet me verstoppen in een muur, ver weg van het volk. Ik ga naar buiten." En met die woorden schiet Lili de muur uit, de balkondeur door naar de muren waar bewakers heksen weghouden bij het kasteel. "Wat doet u hier prinses?! U hoort binnen te blijven!" schreeuwt een bewaker naar haar. Lili schiet een straal water op een brandende pijl die richting een huis zoeft. "Wie vuurde die af?" vraagt ze verwijtend aan de boogschieters die vlakbij staan. Als niemand antwoord schiet ze een vuurbal af op de heks waarvoor de pijl bedoelt was. "Dat is veel efectiever." Ze kijkt om zich heen en realiseert zich dat de meeste mannelijke feeën op de muren van het kasteel staan om het te verdedigen geen getrainde soldaten zijn. Het zijn dorpelingen. Een vlam schiet langs haar heen een heks die de muur op geklommen is rakend. Binnen een paar seconden veranderd de goed verzorgde klimop langs het hele kasteel een ondoordringbare massa doornstruiken. "Zag je die niet aankomen zusje?" Vraagt Sophia die haar hand van de klimop afhaald. "Nee, nog bedankt voor de redding Rose."

"Hey!" Lynn slaat haar armen om de vierling heen. "We hebben je gemist, Demi is lang niet zo hyper als jij!" Lachend lopen ze de slaapzaal. Maar worden daar ruw onderbroken door het zoveelste gevecht. "Het is mijn schuld niet, jij deed alles!" Fay. Er is nooit iets haar schuld, haar meisjes doen alles. Het is alleen maar de vraag wie ze deze keer gestrikt heeft. Stacy is het slachtoffer. Lili vraagt zich meteen af wat er in de korte tijd dat ze weer terug op school zijn gebeurd kan zijn. "Wat hebben ze gedaan?" fluistert ze naar Lynn. "Vlieglerares." "Oh, oh." "Nee toch, hoe krijgen ze dat zo snel voor elkaar?" vraagt Demi. "Geen idee! Waarom is een betere vraag. " Eindelijk heeft Fay ze door. "Een goedemiddag uwe excellenties, zijn wij te min voor u om te groeten?" "Nee hoor, onze moeder heeft ons alleen geleerd om anderen niet te onderbreken als ze in gesprek zijn. Jou moeder heeft dat je blijkbaar niet geleerd." "Moet jij nodig zeggen Lilianna, hoelang leef hier ook al weer? Vier maanden? Hoeveel heeft je moeder je daarin precies geleerd?" "Meer dan jou moeder je geleerd heeft blijkbaar!" Gilt Lili terug. Ze rent de slaapzaal uit. Ze hoort gedempt geschreeuw, maar niets dringt echt tot haar door. Buiten stapelen de wolken zich op en de eerste druppels regen spatten uiteen op de ruit. Tranen rollen over haar wangen. Ze klimt in de vensterbank en staart naar de grijze wolken. Het duurt niet lang of ze hoort haar zussen naar haar roepen. Ze staat op en rent naar de kelder. Ze denkt niet eens na over wat ze speelt, de klanken zijn donker, hard, koud, maar ongelooflijk snel.

No one knows what it feels like.
No one knows that it rips me apart
Where do I start
It breaks me
It wreaks me
It pushes me down while I want to fly
Want to touch the sky
And no one knows how badly I want to fit in
How badly I want to
Be perfect
For them

"Lili! Lili waar ben je!" "Stop maar met schreeuwen Rose, ze zit in de kelder." "Hoe weet je dat?" "Ik hoor de piano." Rose trekt haar meteen mee naar beneden. "Misschien moeten we haar even laten." zegt Demi zodra ze in de hal lopen. "Hoezo?" "Heb je al naar buiten gekeken." "Nee." "Iedere noot die ze zingt ontketend een storm. Zowel buiten als binnen." "Als je die deur opent dan ligt alles hier zo overhoop." zegt Lynn. "Dus wat doen we nu?" "Nu oefenen jullie je gedaanteverwisseling." Layla verschijnt achter hen. Ze kijken haar allemaal verbaasd aan. "Als klein dier kan je door de kieren in de deur." "We kunnen nog niet in zulke kleine dieren veranderen." "Dan doe ik het wel." Ze verandert in een flits in een muis en kruipt door een spleet in de houten deur. Zodra ze aan de andere kant is verandert ze weer terug in een mens. En duwt zichzelf tegen de wind in door de keldergangen heen. "Lili!" "Ga weg!" "Waarom?!" "Je begrijpt niet hoe ik me voel, niemand begrijpt dat!" Layla loopt naar Lili toe en gaat naast haar zitten. "Ik wel, ik weet hoe je je voelt." "Dat zeg je alleen om me gerust te stellen." "Nee, ik heb zelf twee keer alles wat ik had achtergelaten." "Echt?" "Ja, de eerste keer was ik zes en de tweede keer twaalf. Ik weet hoe moeilijk het is en hoe erg je je oude leven mist, maar net zoals ik ben je nu bij je echte familie. Het duurt even om je aan te passen, maar uiteindelijk is het het waard." "Dat hoop ik maar. Het is best een schok om van iemand die door iedereen word gepest naar iemand die door iedereen word vereerd." Bij mij was het precies andersom, denkt Layla.

Hey, ik heb dit verhaal lang niet geüpdatet omdat ik het gevoel heb dat niemand het leest. Ik hoop dat meer mensen dit verhaal gaan lezen want dat geeft mij ook meer motivatie om door te schrijven aan dit verhaal. Love you all ❤❤❤

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Feb 22, 2016 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Fairytale een sprong in het diepeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu