Zandra is a typical girl, who have her everyday mission: 'See crush before going home.'
Isa lang naman siya sa mga studyante sa Class F na nangangarap na mapunta sa Class A.
The question is, HOW?
Kasi para sa kanya, 'Studying is boring and sucks'
He...
"Zara... as a friend of your parents, I actually cared about you lalo na ngayon. If you don't know where your relatives are, I think I have no choice but to adopt you in our home for awhile. Is that okay?" hindi ako nagsalita, "For a long time since I know you, I already accept you as a part of my family, and I'm here always by your side." ani ni auntie Kate.
"Thanks auntie Kate." I hugged her after, and I am so thankful to have her.
Kanina pa kasi siya tanong ng tanong kung nasaan na ba ang mga relatives ko, kung meron pa ba. Pero hindi ako nag-salita dahil wala ako sa sarili ko ngayon. May mga kakilala naman ako pero hindi ko masabi.
"When do you want to live now in our house, hmm?" tanong niya.
Kailan nga ba? Siguro hindi muna ngayon, ayokong iwanan ang bahay namin, nandito kasi lahat ng memories ko with my parents at parang hindi ako kumportable sa ibang bahay.
"Uhh auntie...pag-isipan ko muna, mami-miss ko kasi 'tong bahay. At tsaka, hindi pa ako nakakarecover eh. " matamlay kong sabi. Totoo yun, hangang ngayon hindi pa ako nakaget-over. Sino ba namang anak ang madaling makalimot kapag nawalan ng mga magulang? Mga one week na din matapos yung nangyari sa parents ko. Ang hirap...
"I understand you Zara. Just tell me, when the right time comes, tutal nandiyan lang naman ako sa kabila. Okay, I have to go now." Nagpa-alam na si auntie. Nag-alinlangan at nahihiya parin ako kung tutuloy ba ako sa kanila. Ang hirap naman mag-adjust.
~
Drei's POV
"Is it okay for the both of you that we will let Zandra live in this house? You know what happened to her right?" sabi ni mommy.
Pinatawag niya kami ni Kevi dahil may sasabihin siya.
Nakakailang naman siguro kung may isang babae na ka-edad mo lang ang maninirahan sa bahay namin lalo na yung babaeng yun. Pero sa tingin ko naman mas makakabuti naman yun para sa kanya lalo na sa kalagayan niya ngayon. Sino ba namang anak ang mabubuhay kung wala man lang nag-aalaga sa kanya lalo na ang mga magulang niya?
"Mom, I think it's awkward for us because...you know she's a girl and living with some guys? Hindi ako sanay na may ibang nakatira dito." Ang opinyon ni Kevi. Yan din naman ang iniisip ko eh.
"And so?... Kevi don't mind that one."
"Psh..." - Kevi
"Stop arguing with me, I think my decision is final. " - Mom
"Whatever" - Kevi
Tss... sila lang ang nag-uusap samantalang ako pinakikingan ko lang sila sa gilid, pake ko sa kanila. Umakyat na ako dahil wala akong mapapala sa kanila. Palaging nag-aaway yang dalawa.
~
(After 1 month)
Zandra's POV
One month na at ito na ang tamang panahon para maging masaya ulit. Nakapagdesisyon na ako na pumayag na tumira sa house nila auntie dahil alam ko na siya lang ang makakatulong sakin ngayon.
Tinawagan ko si auntie kahapon at sinabi ko na ngayon na ako lilipat tutal naka-empake na ako kahapon, sa katunayan nga ang saya-saya niya nung tinawagan ko siya. Wala na si yaya Tel dahil pinauwi ko na para maalagaan niya ang mga anak niya. Now, our house was full of emptiness.
~
Dumating na si auntie kasama si uncle Van. Tinulungan nila akong buhatin ang mga gamit ko since ang dami naman. Pina-una ko na sila sa bahay nila habang ako, tinitignan ko pa ang buong paligid ng bahay namin. Mamimiss ko ang mga nakabaong memories dito lalo na ang room ko sa itaas. After, ini-lock ko na ang main door at yung gate namin, sabay sabing 'Goodbye' tapos umalis na ko.
Napa-wow parin ako sa laki ng bahay ni auntie eh kapitbahay ko lang naman sila, nasa gate palang ako niyan ah at tsaka gusto ko talaga ang garden nila sa gilid nung pagpasok ko. Mahilig kasi ako sa mga flowers eh at hindi ko maiwasang mapangiti.
"Welcome to my new home." nasabi ko nalang bigla at mas lalo kong hinug ang teddy bear (rabbit pig) na hinawakan ko ngayon.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pinapasok na ako nila auntie sa loob...
"Zara come here, I have someone to introduce to you!" sabi ni auntie sakin at pinapunta niya ko sa sala, para siyang isang dalagang ina hehe.
"He's our younger son, Kevi. He's a grade school student" pakilala ni auntie sa kanya.
"Why are you so cute little boy!" sigaw ko pagkakita ko sa kanya at nakita ko narin sa wakas ang isa sa mga anak nila. Totoo naman eh, ang cute cute niya. Matangkad siya, gwapo at bagay na bagay sa kanya ang hairstyle niya.
"Yah! Don't touch me and I am not a little boy anymore!" sigaw din niya sakin pero wala akong pake dun.
"Hey Kevi! Give some manners to your ate Zandra! She's older to you remember?!" sigaw din ni auntie Kate.
"Psh..." -Kevi
"And where is your brother anyway?"- Auntie
"He's upstairs" -Kevi
"Auntie may kuya po pala siya?" pagtatanong ko.
"Yes Zara, he have." -Auntie
Ay oo nga pala sabi ni Mama noon nga dalawa silang lalaki. Tumango na lang ako. I'm sure gwapo din.
"Ah, let's go upstairs muna so you can see now your new room up there. I already prepared it for you and I hope you would like it." ngumiti lang ako kay auntie.
Pag-open ni auntie Kate sa door nakita kong may nakasulat na 'Zandra's' na nakasabit sa pintuan ay nabigla ako pinaghandaan talaga niya ah, at mas nagulat pa ako dahil ang kulay ng kwarto ay blue na blue which is my favorite color. The bed was full of pillows and then a glass of window can be seen at the side na makikita rin sa labas ng room which is yung pathway, halo-halong teddy bears na nagkalat.
Sa mga nakita ko palang, I think na magaganahan ako sa pagtira dito. The room was so adorable. Ngiting-ngiti akong pinagmasdan ang loob ng kwarto.
"I think you liked it, because of the smiles on your face Zara." nakangiting sabi ni auntie sakin.
Tumatango lang at pag-ngiti ang nagawa ko because I was so speechless and I never expected that it is so nice...
"Okay, I need to go downstairs to cook for lunch later. Just stay here if you want," sabi niya at umalis na. Ang bait talaga ni auntie sakin kaya natutuwa ako sa kanya eh.
Huminga ako ng malalim at inikot ang buong kwarto. I think magiging masaya ako for s---. Naputol ang sasabihin ko ng may sumulpot na boses lalaki...
"So...titira na pala tayo ngayon sa iisang bahay?"
"O-M-G..." mahina kong sabi at nabitawan ko pa ang teddy bear ko nung lumingon ako sa kanya.
Sinong nakita ko? Nakita ko lang naman ang taong gustong-gusto ko, kinababaliwan ko or for short yung crush ko. Sinabayan pa niya ng smirk habang nakasandal sa pintuan, halatang manghang-mangha sa nakitang reaction ko.
Oh NO!!! It can't be!!! HOW???
~
Hey there!
So nalaman niyo narin yung isa sa mga plot ng story ko, hehe.
I hope you liked this chapter. See you again sa next.
And also please don't forget to comment if you want, please VOTE also, and if you want to share go on!
