welcome in the underworld, sweety

~7~

Ik rekte me uit en liep naar de woonkamer. Daar zat Eva op de bank. 'Hey Eef' zei ik.

Ze glimlachte kort, 'hey.'

'Alles goed?'

'ik ben misselijk.'

Ik knikte en ging naast haar zitten. 'Zwanger?'

'Daar moet ik een test voor doen.'

Ik knikte, 'als je het bent. Dan houd je het, duidelijk?'

'En als ik het niet wil?'

'Dat boeit me niet. Het is mijn kind.'

'Ja en ik draag het!'

Ik pakte haar beet, 'het is mijn kind en jij draagt het gewoon!'

Ze keek me angstig aan.

'Duidelijk?!'

Ze knikte snel. Ik liet haar los en trok haar tegen me aan, 'wat denk je? Zou Sarah ook zo gehoorzaam worden als jij?'

Ze haalde haar schouders op, 'wat wil je doen?'

'Wel ik kan niet meer zo genieten van jou de laatste tijd en Sarah is wel leuk vind ik. Daarbij ze is nog niet zo vaak gebruikt.'

Ze schoot rechtop, 'je blijft met je poten van haar af!'

'Eefje toch.' Ik pakte haar beet en wou haar terug trekken maar ze trok zich los. Ze stond op en keek me aan, 'ik ga slapen!'

'Eva, ik wil even praten!'

'Maar ik niet.' Ze liep kwaad weg. Ik zuchtte. Daniël kwam de kamer inlopen. Hij wees met zijn duim over zijn schouder, 'wat is er met haar baas?'

'Daniël' zei ik 'als een vrouw huilt of boos is doe wat ze zeggen. Altijd.'

Hij fronste, 'waarom?'

'Vrouwen zijn lastig dan. Gewoon altijd doen wat ze zeggen. Begin niet aan vrouwen Daan.'

'Waarom begon jij er wel aan?'

'Ze hebben ook wel leuke kanten. Vooral wanneer ze heel geil zijn.'

Hij grijnsde. Ik stond op, 'ik ga , , even naar Eva toe.'

'Succes' zei Daniël.

Ik liep naar mijn kamer. Eva lag op bed. Ik leunde tegen de muur. Subtiel dacht ik dan was ze minder boos. Na een tijdje keek zo de kamer rond. Zodra ze mij zag draaide ze zich weer om. Ze was dus nog steeds heel boos. 'Eva' zei ik 'het spijt me.'

Ze gaf geen antwoord. Ik zuchtte en liep naar haar toe. Ik ging achter haar liggen en legde mijn kin op haar schouder, 'bella, sweety, honey, wil je even luisteren?'

Ze zuchtte, 'wat is er?'

'Ik wil een pleziertje en Sarah is het enigste meisje nu hier. En omdat jij waarschijnlijk zwanger bent dan kunnen we niks, sweethart.'

Ze zuchtte, 'waarom Sarah? Ze is nog zo jong. Ze is nog niet gewend aan het ruige wat jij doet.'

Ik grijnsde, 'daar raakt ze wel gewend aan.'

Ze keek om en keek me waarschuwend aan, 'alsjeblieft. Doe dit niet.'

'Het spijt me, sweety. Maar ik wil het en ik krijg alles wat ik wil.'

Ze zuchtte, 'en hoe ga je het aanpakken?'

'Dat ga ik nu even bedenken. En ga jij maar slapen. O en schatje, Sarah.... die hoeft dit niet te weten. Niemand, oké?'

Ze knikte.

'Goed zo.' Ik gaf een kus op haar hoofd en stond op. Zo, Eva luisterde naar me en Sarah zou snel van mij worden. Sneller dan Eva zou denken nu.