welcome in the underworld, sweety

~19~

Ze moest even wennen aan het licht maar toen ze gewend was viel ze me aan. Ik pakte haar beet en zei: 'niet doen. Anders moet ik je familie pijn doen.'

Ze wende haar gezicht af. Ik grijnsde en trok haar omhoog. 'Jij moet je aankleden sweety. Je familie en vriendje zijn zo hier.'

Ze trok zich los en kleedde zich aan terwijl ik toekeek. Ze zorgde er voor dat haar rug naar me toegekeerd was. Toen ze aangekleed was draaide ze zich pas om. 'Verbeeld je maar niks' siste ze 'het gebeurt niet weer.'

Ik grijnsde en stond op. Ik liep naar haar toe. Ze deinsde achteruit. Ik leunde tegen de muur zodat ze weer tussen mijn armen in gevangen stond. 'Sweety, als Jake en je familie hier zo zijn. Geen woord over wat we hier hebben gedaan, duidelijk?'

'Ik zal het proberen.'

Ik schudde mijn hoofd en trok haar mee naar de woonkamer. Ik werd weer gebeld. Ik zuchtte en nam op, 'ja?'

'We hebben wat tijd gerekt'  hoorde ik Mike zeggen 'we zijn er bijna.'

'Oké, dank je.'

'Kunnen we komen?'

'Ja, ik ben nu even klaar met haar.'

'Naar de woonkamer?'

'Ja, zie je zo. Ik moet haar nog iets geven.'

Ik hing op en keek haar aan. Het verbaasde me dat ze nog steeds naast me stond. 'Sweety, ik denk wel dat je een morning-afterpil wilt, of denk ik fout?'

'Nee, je denkt goed.'

'Dan blijf jij hier en ga ik die halen, duidelijk?'

Ze knikte, ik grijnsde en liep weg. Ik liep naar de keuken en pakte daar het doosje met een glas water. Ik liep terug. Ze zat op de bank. Ik ging naast haar op de bank zitten en gaf haar het pakje. Ze haalde er een pilletje uit en legde die op haar tong. Ik gaf haar het water. Ze nam een slok en slikte het door. Daarna zette ze het glas op tafel en gaf het pakje terug. Ik legde het ook op tafel. Ik keek op de klok. Half vier. Een paar minuten later ging de deur open. Sarahs familie, Jake en zijn broers werden binnengeduwd. Ze sprong op en rende naar haar familie. Ze omhelsde de man en vrouw. 'O Saartje' zei de vrouw. Waarschijnlijk haar moeder. De man onderzocht haar. Waarschijnlijk haar vader. 'Alles goed' vroeg hij 'hebben ze je pijn gedaan?'

Ze twijfelde. Ik kuchte. Ze schudde haar hoofd. 'Ja dus' zei haar vader.

'Sarah' zei ik waarschuwend 'je zou niks zeggen!'

Ze draaide zich om, 'je hoorde toch dat ik niks zei!'

Ik keek haar met mijn ijzige blik aan. Jake ging voor haar staan, 'Joë je blijft van haar af.'

'Sarah kom hier' siste ik.

Eva ging naast Sarah staan. 'Joë, je hebt veel onrechtvaardige dingen gedaan maar jij doet haar niks meer. Hoor je, niks!'

'Eva' siste ik 'je weet wat ik doe als ik boos word. Maar deze keer niet bij jou maar bij haar.'

Haar vader pakte haar schouders beet en kneep er een beetje in. 'Au' zei Sarah snel.

Ze draaide zich om en pakte zijn handen. 'Saar' zei hij 'wat is er?'

'Sarah' zei ik dreigend 'waag het eens.'

Ze haalde diep adem en trok haar hals wat meer naar links. Ze zagen het litteken. 'Wie' siste haar vader.

'Sarah' riep ik kwaad 'hierheen komen nu!'

Mitchell hielt haar tegen. 'Sarah' zei ik dreigend.

'Nee' zei Mitchell 'als ze bij je is doe je haar pijn!'

'Voor de ogen van haar familie? Dat doe ik niet. Ik laat het haar voelen als jullie er niet bij zijn.'

Haar vader deed een stap naar voren, 'luister ventje. Jij raakt haar met geen vinger eer aan!'

Ik trok mijn pistool en richtte het op haar familie. Dan maar zo. Ze ging meteen voor hen staan, 'nee!'

'kom dan hier.'

Ze liep snel naar me toe. Ik duwde haar op de bank. Ze kromp een beetje ineen. 'Luister' zei ik 'fijn dat jullie jezelf hebben aangegeven maar ik vind het niet zo leuk dat mijn spy nu bij de politie in de cel zit. En daarom sluit ik jullie op. Saartje blijft bij mij en jullie zullen het wel horen als ze pijn heeft. Dus Daniël!'

Daniël kwam binnenlopen, 'sluit ze op.'

Daniël nam Jake, zijn broers en Sarah's familie mee. Ik keek haar aan.
Ze kromp ineen, 'sorry.'

Ik stopte mijn wapen weg en ging naast haar zitten. 'Waarom zeg je sorry?'

'Dat ik het litteken liet zien.'

'Mmmh, wat denk je? Zou je familie voor me gaan werken als ik zeg dat ik jou anders pijn doe.'

Ze keek me bang aan, 'alsjeblieft doe dat niet.'

'Ik zal niks doen maar ik wil er iets voor terug.'

'Wat' vroeg ze bang.

'Jij doet alles wat ik zeg. Meteen als ik het zeg, duidelijk?'

Ze knikte.

Ik grijnsde en zei: 'kus me.'

Ze kuste me. Dat verbaasde me. Ze kuste me echt. Dat had ik niet verwacht.